Suçu Kadere attın..

Sen kendi yolunu bir başka yürekle birleştirdiğin an, beni ne denli geride bıraktığının farkına varamayacak kadar sevdalıydın, hepsi o kadar..
Fark ettiğinde ise o boşluğu doldurabilmek için yapabilecek birşeyin kalmamıştı.
Tıpkı İstanbul gibiydin. Suçu kadere attın..




Aşĸ-ı DeruN

Ve sen uykunda sevgimle hesaplaşmaya dalardın.
Cennette cehennemi hatırlardın. Dönüp geçmişe bakıyorum da,
sanki yıllar değil yüzyıllar geçmiş aramızdan...
Aramızdan;
ayrılıklar, ihanetler, kayboluşlar, vazgeçişler, yeniden bulmalar, korkular, yalnızlıklar, savrulmalar geçmiş.
Ve bu ilişki ne çok biçim değiştirmiş...


Aşĸ-ı DeruN

Sandık ki, aşkımız bir gün olur , o yalanı unutturur.
Sandık ki, o ebedi sevgimiz bir gün olur, içimizde durmadan çoğalan o boşluğu kapatır.
Unutturamadı sevgili. İstedik, ama kapatmadı!
İçimizdeki yalan büyüdükçe, kapatmaya çalıştığımız o boşluk bizi içine almaya çalıştıkça paniğe kapıldık.
Konuşmaktan korktukça, o karanlık gecelerden yüzleşmekten korktukça,
hep dışarıya çevirdik yüzümüzü..
Artık kendimize kanıtlayamıyorduk sevgimizi. İkimiz de o büyük boşluğu görüyorduk.
Geri dönemiyorduk. Hep ileriye kaçıyorduk.
Hep ileriye, hep dışarıya..
Bizi, boşluğumuzu, yalanlarımızı, o durmadan sakladığımız karanlık gecelerimizi bilmeyenlere doğru kaçıyorduk..
Artık kendimize değil, bizi bilmeyenlere anlatıyorduk sevgimizi,
birbirimize ne denli aşk olduğumuzu..
Biz artık birbirimize giderek daha zorduk. Başkaları daha kolaydı giderek..
Öyle bir zaman gelmişti ki, artık birbirimize değil,
aşkımızı başkalarına itiraf eder olmuştuk.


Aşĸ-ı DeruN

Hava soğuk, yağmurlu ve vurdumduymaz bir İstanbul gecesiydi..
Ve gece yağan yağmur hep ürkütürdü beni.
Yağmur değil, yalnızlığımdı pencereleri damla damla yalayan; yıllarımı dolduran sensizlikti.
Hep bir yanı yarımlık, hep senden uzaktalık, hayattaki tek kimsemden yoksunluk,
yani kimsesizlikti



Aşĸ-ı DeruN

Ayrılık değil, özlemek hiç değil;
en büyük acı, bu giderek büyüyen boşlukmuş. En büyük dert;
kimi özlediğini, kimi sevdiğini bilememekmiş..
Öylesine bencilim ki, dünyanın sonunu kendim gibi çok seviyorum.


Aşĸ-ı DeruN

Biliyorum, bu hayat beni istemiyor, ama ben ondan zaman çalıyorum.
Ben ondan kalbimin saf kalmış yanlarını çalıyorum.
Onun benden ne istediğini bilmezlikten geliyorum.
Bu yüzden gecikiyorum; hem kendime, hem hayata.
Hem her şeyi alabildiğince yoğun yaşıyorum, hem de zamanın dışındayım.
Her şey en sonunda gelip bende toplanıyor,
ama önümde olup biten hiçbir şeyi değiştirmeye gücüm yok...



Aşĸ-ı DeruN

Aşĸ-ı DeruN dediki:

Biliyorum, bu hayat beni istemiyor, ama ben ondan zaman çalıyorum.
Ben ondan kalbimin saf kalmış yanlarını çalıyorum.

Genişletmek için tıklayın...

En çok şu dikkatimi çekti internette baktığım kadarıyla "Cezmi Ersöz" e aitmiş keşke sonuna kendi kullanıcı adını değilde O'nun adını yazsaydın..

TeBeSSüm dediki:

En çok şu dikkatimi çekti internette baktığım kadarıyla "Cezmi Ersöz" e aitmiş keşke sonuna kendi kullanıcı adını değilde O'nun adını yazsaydın..

Genişletmek için tıklayın...

Ben onun adını yazmadın kardeşim evde benim adıma bu paylaşımı yapmış haberim bile yok

Aşĸ-ı DeruN dediki:

Sen kendi yolunu bir başka yürekle birleştirdiğin an, beni ne denli geride bıraktığının farkına varamayacak kadar sevdalıydın, hepsi o kadar..
Fark ettiğinde ise o boşluğu doldurabilmek için yapabilecek birşeyin kalmamıştı.
Tıpkı İstanbul gibiydin. Suçu kadere attın..




Aşĸ-ı DeruN

Genişletmek için tıklayın...

Kader diyemezsin sen kendin ettin diye bi şarkı vardı aklıma o geldi