TARIM SEKTÖRÜNDE ÖRGÜTLENME
Tarım işletmelerinde; verimliliğin ve kalitenin artırılmasında iç ve dış pazar taleplerine cevap verilmesinde, yeterli ve vasıflı girdi tedarikinde hatta tarımsal bünyenin ıslahına yönelik tedbirlerin alınmasında devletin öncülüğü zorunlu ise de, üretici örgütlerinin katkılarının yadsınamayacağı da açıktır. Türkiye'de çiftçi örgütleri olarak başlıca; Ziraat Odaları ve Birlikleri, Kooperatifler ve Birlikleri ile Çiftçi Birlikleri yer almaktadır.
Tarım alanında oldukça yeni bir örgütlenme biçimi ise, üreticilerin üretici birlikler çatısı altında örgütlenmeleridir.
Tarım sektöründe çiftçi örgütlenmesinde başlıca temel sorunlar şunlardır; Örgütlenmenin yararları ve gerekliliği konusunda çiftçilere yeter bilinçlenmeyi sağlayacak eğitim verilmemiştir. Kurulan çiftçi örgütleri gerek yasal,! düzenlemeler, gerekse geleneksel alışkanlıklar! nedeniyle yeter mali kaynaklarını ve özerk yönetimlerini oluşturmaktan uzak kalmışlardır. Örgütlenmede bürokrasi ve gündelik siyasi tercihlerin maniplasyonlarına dayalı icraatlar örgütleri zaafa uğratmışlardır. Örgütlenme yatay ve dikey örgütlenme biçiminden çok, yatay) örgütlenme biçiminde algılanmış ve öyle gelişmiştir.
Gerek yapısal ve gerekse gündelik sorunlarla yüz yüze olan çiftçi, sorunlarını anca1 örgütlenerek çözebilir. Örgütlenmeden beklenen yararı sağlayabilmesi, yeterli mali kaynaklara ve özerk yönetimlere sahip, işletmeciliğin gereklerine uygun işlemecilik anlayışı ile mümkün olabilir. Özellikle tek üründe ihtisaslaşmış (fındık, üzüm, çeltik, hayvancılık vb.) bölge çiftçileri için yeni bir örgütlenme modeli olarak üretici, sanayici ve tüccarı tek örgüt etrafında dikey olarak örgütlemekte bir model olarak önerilebilir.
