DİL (LİSAN)
Dil sürekli değişir, doğar, ölür. Toplumlar arasında iletişim sağlar. Bir varlıktır.
Bir dilin en küçük birimi 'ses'tir. Harfler sesler için kullanılan sembollerdir. Harflerle dilin kuralları arasında bağlantı yoktur.
Dil inkılabının mimarı edebiyatçılar, harf inkılabının mimarı ise devlet adamlarıdır.
Dilbilimciler kural koymaz, var olan kuralları tespit edip adlandırırlar.
Dille ilgili bazı bilgilere kutsal kitaplardan ulaşılabilir.
Kelime köküne yapım eki eklenerek yeni kelimeler oluşturulabilir.
Düşünce anadillerle olur.
Yöreler arasında şive farklılıkları olabilir.
KÜLTÜR
Bir milleti ifade eden özelliklerin tümüne birden kültür denir. Coğrafya ise kültürün bir parçasıdır ve kültür üzerinde etkilir. Müzik, tarih, mimari, genel olarak tarihsel birikimlerin tümü kültürün parçalarındandır.
Kültür farklılıkları milletin diline yansır. Kültürdeki her şey dilde de yer alır. Farklı bir dil öğrenilirken o dili konuşan milletin kültürü de öğrenilir, kimi zaman öğrenen kişi tarafından benimsenebilir. Dil öğrenimi kültür değişimine de neden olabilir.
Dil, kültürü geçmişten geleceğe taşır. Milleti bir arada tutan şey dil ve kültürdür.
YANLIŞ KULLANILAN KELİMELER
Günümüzde bazı kelime genellikle yanlış kullanılıyor. Birçok kitapta ve yayında bu görülmektedir. Bu konuda son söz ise Türk Dil Kurumuna aittir ve kurumun güncel bir imla kılavuzuna başvurmak gerekir.
YANLIŞ DOĞRU YANLIŞ DOĞRU
sarmısak sarımsak ("sarımsı ak") espiri espri
kontür kontör bir biri birbiri
bisküit bisküvi bir çok birçok
sandüviç sandviç bir kaç birkaç
şarz şarj birşey bir şey
katl katil herşey her şey
bazan bazen herhalde her halde
egzost egzoz büyük baş büyükbaş
poaça poğaça büyükanne büyük anne
şohben şofben büyükbaba büyük baba
makina makine tabii tabi (doğrulama anlamında ise)
YERYÜZÜNDEKİ DİLLER VE TÜRKÇENİN DÜNYA DİLLERİ ARASINDAKİ YERİ
Tüm diller bir dil ailesine mensuptur. Türkçe ise Altay dil ailesindendir. Dil ailelerinde köken ortaklığı vardır.
YAPI BAKIMINDAN DİLLER
1) Eklemeli diller: Türkçe.
2) Tek heceli diller: Çince, Japonca.
3) Çekimli diller: Arapça, Fransızca, Hint-Avrupa Dilleri.
(Düzeltildi: Ziyaretçi bir hocamızın saygıdeğer uyarıları dolayısıyla İngilizceyi Eklemeli Diller grubundan kaldırdık.
* İngilizce, ek kullanır, ancak sözcük türetme karakteri eke dayanmaz.
* Hint-Avrupa Dilleri, çekimli diller kategorisindedir.)
Türkçede ses yazımı esastır. Tek heceli dillerde ise heceler ayrı olarak yazılır.
Türkçeye yapı ve köken bakımından en yakın dil Moğolcadır.
Türkçede ön ek yoktur. Dilimiz sondan eklemelidir. (“Oto” ön eki dilimize sonradan giren bir ön ektir ve benimsenmiş olup kullanımı yanlış değildir.)
Bir ifadenin ek olabilmesi için her zaman aynı şekilde yazılması gerekir. Türkçede ön ek yerine bazı pekiştirme ifadeleri vardır:
yem-yeşil
sap-sarı
kap-kara
ap-ak
pes-pembe
gibi kelimeler için öndeki ekler pekiştirme ifadesi olarak kabul edilir. Zira görüldüğü gibi bu eklerin hiçbiri aynı harflerden oluşmuyor.
Dil sürekli değişir, doğar, ölür. Toplumlar arasında iletişim sağlar. Bir varlıktır.
Bir dilin en küçük birimi 'ses'tir. Harfler sesler için kullanılan sembollerdir. Harflerle dilin kuralları arasında bağlantı yoktur.
Dil inkılabının mimarı edebiyatçılar, harf inkılabının mimarı ise devlet adamlarıdır.
Dilbilimciler kural koymaz, var olan kuralları tespit edip adlandırırlar.
Dille ilgili bazı bilgilere kutsal kitaplardan ulaşılabilir.
Kelime köküne yapım eki eklenerek yeni kelimeler oluşturulabilir.
Düşünce anadillerle olur.
Yöreler arasında şive farklılıkları olabilir.
KÜLTÜR
Bir milleti ifade eden özelliklerin tümüne birden kültür denir. Coğrafya ise kültürün bir parçasıdır ve kültür üzerinde etkilir. Müzik, tarih, mimari, genel olarak tarihsel birikimlerin tümü kültürün parçalarındandır.
Kültür farklılıkları milletin diline yansır. Kültürdeki her şey dilde de yer alır. Farklı bir dil öğrenilirken o dili konuşan milletin kültürü de öğrenilir, kimi zaman öğrenen kişi tarafından benimsenebilir. Dil öğrenimi kültür değişimine de neden olabilir.
Dil, kültürü geçmişten geleceğe taşır. Milleti bir arada tutan şey dil ve kültürdür.
YANLIŞ KULLANILAN KELİMELER
Günümüzde bazı kelime genellikle yanlış kullanılıyor. Birçok kitapta ve yayında bu görülmektedir. Bu konuda son söz ise Türk Dil Kurumuna aittir ve kurumun güncel bir imla kılavuzuna başvurmak gerekir.
YANLIŞ DOĞRU YANLIŞ DOĞRU
sarmısak sarımsak ("sarımsı ak") espiri espri
kontür kontör bir biri birbiri
bisküit bisküvi bir çok birçok
sandüviç sandviç bir kaç birkaç
şarz şarj birşey bir şey
katl katil herşey her şey
bazan bazen herhalde her halde
egzost egzoz büyük baş büyükbaş
poaça poğaça büyükanne büyük anne
şohben şofben büyükbaba büyük baba
makina makine tabii tabi (doğrulama anlamında ise)
YERYÜZÜNDEKİ DİLLER VE TÜRKÇENİN DÜNYA DİLLERİ ARASINDAKİ YERİ
Tüm diller bir dil ailesine mensuptur. Türkçe ise Altay dil ailesindendir. Dil ailelerinde köken ortaklığı vardır.
YAPI BAKIMINDAN DİLLER
1) Eklemeli diller: Türkçe.
2) Tek heceli diller: Çince, Japonca.
3) Çekimli diller: Arapça, Fransızca, Hint-Avrupa Dilleri.
(Düzeltildi: Ziyaretçi bir hocamızın saygıdeğer uyarıları dolayısıyla İngilizceyi Eklemeli Diller grubundan kaldırdık.
* İngilizce, ek kullanır, ancak sözcük türetme karakteri eke dayanmaz.
* Hint-Avrupa Dilleri, çekimli diller kategorisindedir.)
Türkçede ses yazımı esastır. Tek heceli dillerde ise heceler ayrı olarak yazılır.
Türkçeye yapı ve köken bakımından en yakın dil Moğolcadır.
Türkçede ön ek yoktur. Dilimiz sondan eklemelidir. (“Oto” ön eki dilimize sonradan giren bir ön ektir ve benimsenmiş olup kullanımı yanlış değildir.)
Bir ifadenin ek olabilmesi için her zaman aynı şekilde yazılması gerekir. Türkçede ön ek yerine bazı pekiştirme ifadeleri vardır:
yem-yeşil
sap-sarı
kap-kara
ap-ak
pes-pembe
gibi kelimeler için öndeki ekler pekiştirme ifadesi olarak kabul edilir. Zira görüldüğü gibi bu eklerin hiçbiri aynı harflerden oluşmuyor.