Tutsak (devamı-12)n

Şahin, yaşayarak aşkını bir ömür tutsak kalmayı seçmişti çoktan... Ya, Ahu...
Net cevap alamadığı için, ne sevinebiliyor ne de üzülebiliyordu. Ama sabırlı olması gerektiğini
biliyordu. Belli ki kolay olmayacaktı.
Çoktan kalkmış ve hazırlanmıştı. Bu aralar pek önemsiyordu kılık, kıyafetini...
Bakımlı, yakışıklı bir delikanlıydı, Şahin. Ama daha bir özen göstermeye başlaması, dikkat
çekmiyor değildi.
Babası biraz rahatsızlanmış, işe gitmemişti...
- Baba sen bu saate kalmazdın? dedi, Şahin.
- Evet oğlum biraz rahatsızım, evde kalıp dinlenmek istedim...
- Geçmiş olsun baba.
- Sen nasılsın? oğlum, okul nasıl gidiyor?
- İyiyim baba, iyi gidiyor...
- Öhe öhe öhe...
- Hiç iyi görünmüyorsun baba, bir doktora gidelim.
- İyiyim iyi...
- Sen merak etme, okuluna git.
- Babam pek iyi görünmüyor, anne.
- Ah oğlum diyorum bir doktora gidelim. Ama babanı bilmiyor musun. İnatçı...
Fakülteye gitmek üzere sokağa çıkmıştı. Aklı babasında kalmıştı. Babası öyle küçük
bir hastalıkta evde yatacak bir adam değildi. Neyi vardı acaba? Ben mi abartıyorum acaba, diye iç geçirdi.
Canım babam...
O kadar dalgındı ki Ahu' yu bile görmedi.
- Selam, Şahin.
- Selam, Ahu.
- Bir şey mi var? pek dalgınsın.
- Şey, babam biraz rahatsız da aklım onda kaldı.
- Geçmiş olsun, umarım önemli bir şeyi yoktur.
- Umarım. Dedi, Şahin.
- Onu hiç öyle görmemiştim.
- Anlıyorum. Dedi, Ahu.
- Sen nasılsın? Ahu.
- İyiyim...
Konuşmaya devam ettiler, uzunca bir süre...



Arkası yarın...