- Ben çıkıyorum anne, der Şahin.
- Tamam oğlum...
- Babam nasıl iyimi? Uyuyor sanırım.
- Uyuyor oğlum. İyi iyi. Sen merak etme, ihmal etme derslerini...
- Peki anne, der ve yola koyulur...
Okula varmıştır. Evleri okula pek uzak sayılmazdı... Ahu' yu görür:
- Selam, Ahu nasılsın?
- Selam, Şahin iyiyim, sen nasılsın? pek iyi görünmüyorsun ama!
- İyiyim iyi, biraz yorgunum o kadar. Çok mu belli oluyor?
- Yok yok yorgunluk değil, üzülmüş sün sen.
- O kadar mı belli der Şahin. Babam, babam kalp krizi geçirdi iki gün önce... Hastanedeydik, dün
çıkardık hastaneden, korkuttu bizi biraz...
- Çok üzüldüm, geçmiş olsun, der Ahu.
- Yanımda olmanı o kadar istedim ki o an...
- Bende isterdim yanında olmayı diyerek, moral vermeye çalışır, Ahu.
- Gerçekten ister miydin? der Şahin, tebessümle...
- Hadi derse geç kalıyoruz...
Dersten sonra biraz daha zaman geçirmek beraber olmak istiyordu Şahin...
Ders çoktan bitmişti. Ahu' ya bir yerlerde oturmak sohbet istediğini söyledi.
Ahu, Şahin kadar rahat değildi... İstediği şeyi, istediği gibi yaşayamıyordu. Ailesinin üzerinde
müthiş baskısı vardı...
O da aslında Şahinle geçirdiği her andan keyif almaya başlamıştı aslında... Ama kendini yaşayamıyordu...
Eve gitmesi gerektiğini söyleyerek Şahinin yanından ayrılmak ister. Şahin en azından eve kadar eşlik edeyim der. Ahu istemez, bir gören olur laf olur, ailem duyar kaygılarıyla cevap verir.
Yarın görüşürüz olur mu der Şahin' e. Peki ne yapalım sen nasıl istersen der Şahin hafif buruk...
Sana laf gelmesinde ben razıyım...
Üstelemek istemiyordu, Ahu' ya hak vermeye çalışıyordu. Artık her ikisi de evlerine gitmek
üzere ayrılırlar.
Şahin omuzlarını düşürmüş dalgın dalgın yürüyordu... Pek, sürtmeyi sevmezdi dışarılarda. Ev
ve okul arasında mekik dokurdu, idealleri vardı... Ve şimdi Ahu' su...
Sokağın köşesini dönmekte iken bir korna sesiyle irkildi...
Arkası yarın...
- Tamam oğlum...
- Babam nasıl iyimi? Uyuyor sanırım.
- Uyuyor oğlum. İyi iyi. Sen merak etme, ihmal etme derslerini...
- Peki anne, der ve yola koyulur...
Okula varmıştır. Evleri okula pek uzak sayılmazdı... Ahu' yu görür:
- Selam, Ahu nasılsın?
- Selam, Şahin iyiyim, sen nasılsın? pek iyi görünmüyorsun ama!
- İyiyim iyi, biraz yorgunum o kadar. Çok mu belli oluyor?
- Yok yok yorgunluk değil, üzülmüş sün sen.
- O kadar mı belli der Şahin. Babam, babam kalp krizi geçirdi iki gün önce... Hastanedeydik, dün
çıkardık hastaneden, korkuttu bizi biraz...
- Çok üzüldüm, geçmiş olsun, der Ahu.
- Yanımda olmanı o kadar istedim ki o an...
- Bende isterdim yanında olmayı diyerek, moral vermeye çalışır, Ahu.
- Gerçekten ister miydin? der Şahin, tebessümle...
- Hadi derse geç kalıyoruz...
Dersten sonra biraz daha zaman geçirmek beraber olmak istiyordu Şahin...
Ders çoktan bitmişti. Ahu' ya bir yerlerde oturmak sohbet istediğini söyledi.
Ahu, Şahin kadar rahat değildi... İstediği şeyi, istediği gibi yaşayamıyordu. Ailesinin üzerinde
müthiş baskısı vardı...
O da aslında Şahinle geçirdiği her andan keyif almaya başlamıştı aslında... Ama kendini yaşayamıyordu...
Eve gitmesi gerektiğini söyleyerek Şahinin yanından ayrılmak ister. Şahin en azından eve kadar eşlik edeyim der. Ahu istemez, bir gören olur laf olur, ailem duyar kaygılarıyla cevap verir.
Yarın görüşürüz olur mu der Şahin' e. Peki ne yapalım sen nasıl istersen der Şahin hafif buruk...
Sana laf gelmesinde ben razıyım...
Üstelemek istemiyordu, Ahu' ya hak vermeye çalışıyordu. Artık her ikisi de evlerine gitmek
üzere ayrılırlar.
Şahin omuzlarını düşürmüş dalgın dalgın yürüyordu... Pek, sürtmeyi sevmezdi dışarılarda. Ev
ve okul arasında mekik dokurdu, idealleri vardı... Ve şimdi Ahu' su...
Sokağın köşesini dönmekte iken bir korna sesiyle irkildi...
Arkası yarın...
