TUTSAK (devamı- 4)

DELİBALTA Muharrem

Öyle bir geçer zaman ki!
V.I.P
Heyacanı gitmişti biraz, artık daha rahattı.
-Biliyorum şaşırttım seni, ama gönlüme söz geçiremedim, özür dilerim.-
-Hayır hayır, özür dilemene gerek yok. Çok ani oldu, o yüzden.
-Bana biraz izin verirsen, bu durumu düşeneyim...
Diyerek, masadan ayrıldı. Öylece kalakaldı, sanki sandalye' ye mıhlanmıştı. Şahin.
Evet, artık söylemişti, çok rahatlamıştı. Ama şimdi de, cevabı ne olacak diye merak ve kaygılar yerini almıştı.
Söylemeden önce uzaktan da olsa bir sevda yaşayabileceği ihtimali vardı. Ya şimdi, hayır derse ne olacaktı.
Acaba, söylemeseydim mi, diye düşünmekten alamadı kendini. Artık olan olmuştu. Ve artık beklemekten başkaca çare yoktu.
Eve gelmişti...
Annesine sarılıp öptü, nasılsın? annelerin güzeli. Neşesi yerindeydi, kaygılarını saymazsak.. Annesi:
-İyiyim canım oğlum, ama görüyorum ki, sen daha iyisin.
-Evet anne, bugün sınavım vardı, iyi geçti o yüzden. Aslan oğlum dedi ve bu kez annesi sarılıp öptü Şahin' i.


Arkası yarın...
 
Başka çalışmam var, kitap için(yeni başladım) bu da yandan yürüttüğüm bir çalışma, el ele yürüyorlar ablası. İnşallah kitap olarak ta şekillenirler.
 
Geri
Top