Verdiğin değer !!!!
Sonrası insanların değişmesi senin suçun değil. Bu konuda anlaşalım kendini suçlama.
Sen, benimseyip sahiplenen herkesin yaptığı gibi doğru olanı yaptın. O’na değerli olduğunu hatırlattın. Yarın olsa, emin ol yine aynı şeyi yaparsın.
Zaten yapmalısın. Yoksa O’nun tüm dünyada ki 7 milyar insandan, senin için farklı olduğunu O’na nasıl anlatacaktın.
Bu yanlış bir şey olmadığı gibi, bunu anlayamamak ve senin verdiğin değeri eline yüzüne bulaştırmak O’nun problemi… Verilen değeri “ele yüze bulaştırmaksa” “onlar” adına üzgünüm ama maalesef oturmamış kişilik meselesi(!)
Çünkü verilen değer sonrası, aynı kalmak, o değerin aslında O’nunla değil de, senin “hislerinin güzelliğiyle” alakalı olduğunu anlayabilecek beyne sahip olmak maalesef herkese nasip olmuyor.
Aslında bütün mesele ıslanan kumaşlarda liflerin “şişip”, sonrasında “boyların kısalması” gibi! Senin ya da benim tabirimle “pantolon veya gömleğin çekmesi.”
Demek ki, herkes “değerle” yıkamaya gelmiyor(!)
“Şişiyorlar” sonrasında maalesef “kişilik çekiyor, küçülüyorlar”
Çünkü kişilikleri pazar penyesi gibi(!)
Hal böyleyken; e senin ne suçun var verdiğin “değerin karşılığını göremiyorsan.
Ayrıca yaşadıkların sonrası sen hiç bir şey kaybetmedin. Bak şimdi şöyle düşün.
Güvenip,
Güvenmemeyi,
Kime, neden, ne kadar şans vermen gerektiğini?
İlişkilerinde mesafe koyman gerekli mi?
Neye, ne kadar "tamam" demeli,
Kime, ne için, ne kadar taviz vereceğini,
Herkes, senin kadar içten mi?
Yoksa seni kullanmak isteyenler de hayatına girdi mi?
Söylenen her şeye inanmalı mı?
Yoksa emin olana dek düşünmeli mi?
Hepsini öğrendin değil mi? Kaybetmedin öğrendin! Hem hatırla ilk pedallarda da kanamıştı dizlerin.
Sonrası insanların değişmesi senin suçun değil. Bu konuda anlaşalım kendini suçlama.
Sen, benimseyip sahiplenen herkesin yaptığı gibi doğru olanı yaptın. O’na değerli olduğunu hatırlattın. Yarın olsa, emin ol yine aynı şeyi yaparsın.
Zaten yapmalısın. Yoksa O’nun tüm dünyada ki 7 milyar insandan, senin için farklı olduğunu O’na nasıl anlatacaktın.
Bu yanlış bir şey olmadığı gibi, bunu anlayamamak ve senin verdiğin değeri eline yüzüne bulaştırmak O’nun problemi… Verilen değeri “ele yüze bulaştırmaksa” “onlar” adına üzgünüm ama maalesef oturmamış kişilik meselesi(!)
Çünkü verilen değer sonrası, aynı kalmak, o değerin aslında O’nunla değil de, senin “hislerinin güzelliğiyle” alakalı olduğunu anlayabilecek beyne sahip olmak maalesef herkese nasip olmuyor.
Aslında bütün mesele ıslanan kumaşlarda liflerin “şişip”, sonrasında “boyların kısalması” gibi! Senin ya da benim tabirimle “pantolon veya gömleğin çekmesi.”
Demek ki, herkes “değerle” yıkamaya gelmiyor(!)
“Şişiyorlar” sonrasında maalesef “kişilik çekiyor, küçülüyorlar”
Çünkü kişilikleri pazar penyesi gibi(!)
Hal böyleyken; e senin ne suçun var verdiğin “değerin karşılığını göremiyorsan.
Ayrıca yaşadıkların sonrası sen hiç bir şey kaybetmedin. Bak şimdi şöyle düşün.
Güvenip,
Güvenmemeyi,
Kime, neden, ne kadar şans vermen gerektiğini?
İlişkilerinde mesafe koyman gerekli mi?
Neye, ne kadar "tamam" demeli,
Kime, ne için, ne kadar taviz vereceğini,
Herkes, senin kadar içten mi?
Yoksa seni kullanmak isteyenler de hayatına girdi mi?
Söylenen her şeye inanmalı mı?
Yoksa emin olana dek düşünmeli mi?
Hepsini öğrendin değil mi? Kaybetmedin öğrendin! Hem hatırla ilk pedallarda da kanamıştı dizlerin.
