Yapay Zekanın Kısa Tarihi

Yapay zekanın (YZ) tarihi, insan zekasını taklit etmeye çalışan makineler fikrine dayanan uzun ve büyüleyici bir hikayedir. İlk fikirler antik Yunan felsefesine kadar uzanırken, YZ alanı 20. yüzyılın ortalarında bilgisayar biliminin ortaya çıkışıyla resmi olarak kuruldu.

Yapay Zeka Tarihi: Antik Yunan'dan Günümüze​

Yapay zekanın kökenleri antik Yunan'a kadar uzanır. Aristoteles, mantık ve akıl yürütme üzerine yaptığı çalışmalarla yapay zekanın temellerini atmıştır. M.Ö. 3. yüzyılda İskenderiyeli Ctesibius, ilk programlanabilir makinelerden biri olarak kabul edilen bir su pompası tasarlamıştır.

Ancak, yapay zekanın modern tarihi 17. yüzyılda René Descartes ve Gottfried Leibniz gibi filozofların çalışmalarıyla başlamıştır. Bu filozoflar, insan zihninin sembollerle temsil edilebileceğini ve bu semboller üzerinde mantıksal işlemler yapılarak insan zekasının taklit edilebileceğini savunmuşlardır.

1. yüzyılda Charles Babbage ve Ada Lovelace, ilk bilgisayarları tasarlamışlardır. Lovelace, Babbage'ın Analitik Motoru için yazdığı programlarla, yapay zekanın ilk programcılarından biri olarak kabul edilir.
2. yüzyılın başlarında, Alan Turing ve John von Neumann gibi matematikçiler ve bilgisayar bilimcileri, yapay zekanın teorik temellerini atmışlardır. Turing, 1950 yılında yazdığı "Hesaplama Makineleri ve Zeka" adlı makalesinde, Turing Testi'ni ortaya atmıştır. Bu test, bir makinenin insanla eşdeğer veya ayırt edilemez şekilde zeki olup olmadığını belirlemek için bir yöntemdir.

1956 yılında Dartmouth Koleji'nde düzenlenen bir konferans, yapay zekanın resmi doğum tarihi olarak kabul edilir. Bu konferansta, yapay zekanın bir alan olarak kurulması ve araştırma için ortak bir gündem belirlenmesi kararlaştırılmıştır.

Konferansı takiben, yapay zeka araştırmaları farklı yaklaşımlara göre dallara ayrılmıştır. Sembolik yapay zeka, bilgiyi semboller ve kurallar halinde temsil etmeye odaklanırken, yapay sinir ağları, insan beyninden esinlenerek bilgiyi işleyen karmaşık ağlar kullanır.

1960'lar ve 1970'ler, yapay zekada büyük ilerlemelerin kaydedildiği bir dönem olmuştur. Bu dönemde, oyun oynama, doğal dil işleme ve robotik gibi alanlarda önemli başarılar elde edilmiştir.

Ancak, 1980'lerde yapay zekada bir durgunluk dönemi yaşanmıştır. Bu durgunluğun nedeni, sembolik yapay zekanın karmaşık problemleri çözmede yetersiz kalması ve yapay sinir ağlarına olan ilginin azalması olarak gösterilmektedir.

1990'larda, büyük veri kümelerinin ve güçlü bilgisayarların ortaya çıkmasıyla yapay zekada bir canlanma başlamıştır. Bu dönemde, makine öğrenmesi ve derin öğrenme gibi yeni yaklaşımlar geliştirilmiştir. Makine öğrenmesi, bilgisayarların açıkça programlanmadan verilerden öğrenmesini sağlarken, derin öğrenme, yapay sinir ağlarının karmaşık problemleri çözmek için kullanılmasını sağlar.

1. yüzyılda yapay zeka, hayatımızın birçok alanında kullanılmaktadır. Yapay zeka ile çalışan sanal asistanlar, otonom araçlar, tıbbi teşhis sistemleri ve finansal dolandırıcılık tespit sistemleri sadece birkaç örnektir.

Yapay zekanın geleceği parlak görünmektedir. Araştırmacılar, yapay zekanın daha da gelişmesi ve insan zekasını aşması için çalışmalarını sürdürmektedir. Yapay zekanın etik kullanımı ve insanlıkla uyumu gibi konularda da önemli tartışmalar yapılmaktadır.
Önemli Dönüm Noktaları:

• 1950: Alan Turing, "Bilgisayar Makinelerinin Düşünmesi Mümkün müdür?" adlı makalesinde, Turing Testi'ni tanıtarak, bir makinenin insan zekasına eşdeğer veya ayırt edilemez davranış sergileyebilme yeteneği olarak tanımladı.
• 1956: Dartmouth Koleji'nde araştırmacılar, yapay zekanın "akıllı makineler, özellikle de akıllı hesaplama programları yapmanın bilimi ve mühendisliği" olarak tanımlandığı Dartmouth Konferansı'nı düzenledi. Bu olay, YZ alanının resmi başlangıcı olarak kabul edilir.
• 1960'lar: Sembolik yapay zeka (SZ), mantık ve kurallar kullanarak problemleri çözmeye odaklanan baskın yaklaşımdı. Bu dönemdeki önemli programlar arasında General Problem Solver (GPS) ve ELIZA yer alıyor.
• 1970'ler: Sinir ağları araştırmaları yeniden canlandı, ancak hesaplama gücünün eksikliği ve veri miktarı bu alanın ilerlemesini sınırladı.
• 1980'ler: Uzman sistemleri, belirli bir alandaki insan uzmanlık bilgisini kodlayan ve karmaşık problemleri çözebilen programlar popüler hale geldi.
• 1990'lar: Makine öğrenimi algoritmaları, büyük veri kümelerinden öğrenme ve tahminlerde bulunma yeteneği ile öne çıktı.
• 2000'ler: Büyük veri ve artan hesaplama gücü, derin öğrenmenin ortaya çıkışına yol açtı, bu da karmaşık problemleri çözmede sinir ağlarını kullanma konusunda etkili bir yöntemdir.
• 2010'lar: YZ, kendi kendini süren arabalar, sanal asistanlar ve tıp teşhisi gibi çeşitli alanlarda gerçek dünya uygulamalarında devrim yaratmaya başladı.

Günümüzde YZ:

YZ, günümüzde hızla gelişmeye ve genişlemeye devam eden bir alandır. Yeni algoritmalar ve teknikler sürekli geliştirilmekte ve YZ, tıp, finans, üretim ve daha fazlası dahil olmak üzere birçok farklı sektörde kullanılmaktadır. YZ'nin geleceği belirsiz olsa da, toplumumuz üzerinde derin bir etkisi olması muhtemeldir.