Yaşadıkça Acayipleşiyor muyuz?

Doğruların pesinde koşmaktan konuşuyoruz, samimiyeti yalanlara boğuyoruz.
susmayı erdem kılarken,sözcükler nefessiz kalıyor.
sahiciliğimizi, sahiden yitiriyoruz.Kendimizi İpe sapa gelmez olayların içinden, kendimize oyuncak zaferler üretiyoruz...
yüzümüzdeki ciddiyet, denk düşmüyor içimizdeki oynak ruhla, aynaya
bakmayı yüreğimiz yemiyor.
kul hakkı yerken, orucumuzu sıkı sıkı tutuyoruz.
Elbet inanıyoruz da, kimin iyi kimin kötü kul olduğunu, hiçbirimiz bilmiyoruz.
Yok olmamak için yok etmeye başlamış doğa, biz yer açmaya çalışıyoruz
doganin içinden kendimize hala. İnatla hayaller kuruyoruz,
çocuklarımızı yeşil bahçeler içinde meyve ağaçlarına tırmanırken
görüyoruz.
Yarın suya, toprağa, yağmura muhtaç olacağımızı, bal gibi
biliyoruz aslında.
Ne acayip şu dünya, biz ne acayip duruyoruz arşın ortasında.
Acaba acayip geliyor mu her insana, yoksa ben mi acayipleşiyorum
yaşadıkça?!

Evet yoksa bizmi acayipleşiyoruz yaşadıkça.
Güzel sormuşsunda sorunun cevabı varmı yoksa varda içimizdemi saklı bilemiyorum.
Zaten bizde huy haline gelmiştir hatta bazıları erdem olarak görür.Biliriz ama içimize hapsederiz çünkü yalnış olsada bildiğimizi yaşamak yapmak hoşumuza gitmiştir hep.

Başkalarına ahkam kesmeyi meziyet sayarız ahkam kestiğimiz konuları çaktırmadan yaparız hemde alasını.Kesinlikle yaşadıkça bizler acayipleşiyoruz.Malesef.

Yaşıyoruz,yaşam şartlarına ayak uydurmaya çalışırken ister istemez
kendimizi bir kavganın ortasında buluyoruz ve tüketiyoruz bişeyleri
kendimiz ve değerlerimizle birlikte ve çoğu zaman bunun farkında
oluyoruz,değişiyomuyuz,sanırım evet ama bu bizim suçumuzmu
bence hayır

Bu bizim suçumuz mu hayır demişsin.

Ben bu olayı şuna benzetiyorum.Hani derlerya zalim dünya hain dünya.Herşeyi karıştırıp karıştırıp suçu dünyaya atmak.Dünya canlı bir varlık değildir ki.Suç dünyada olsun.Dünyada yaşayan biziz bu süreci başlatanda bizizi.Ozaman soruyorum size suç kimde.

İtiraf etmek gerekirse suç insanlarda.