Zaman Hırsızı Tiktak Tospa

Bir zamanlar, çok çok uzaklarda, Zaman Diyarı'nda yaşayan Tiktak Tospa adında bir kaplumbağa vardı. Tiktak, diğer kaplumbağalar gibi yavaş yavaş yürümek yerine, zamanı istediği gibi yönetebiliyordu. Yani, bir anı bir saniyeye, bir saati bir yıla, hatta bir yüzyılı bir göz açıp kapamaya dönüştürebiliyordu! Ama bu gücü birazcık... yaramazca kullanıyordu.

Tiktak, her sabah Zaman Ağacı’nın dibinde uyanır, devasa bir saati andıran ağacın dallarındaki yaprakları izlerdi. Her bir yaprak, geçen zamanı temsil ederdi ve Tiktak, bu yapraklara dokunarak zamanla oynamaya bayılırdı. Bir gün, canı sıkıldı ve "Bugün biraz eğleneyim!" dedi.

Önce, Uykulu Kasabası’na gitti. Kasabanın halkı, sabahın erken saatlerinde horuldayarak uyuyordu. Tiktak, parmağını şıklattı ve bir anda herkesin uykusunu yüz yıl ileriye attı! Kasaba sakinleri, öğlen yemeği yerine ertesi yüzyılın kahvaltısıyla karşılaştılar. Yüzleri şaşkın, pijamaları hala üzerlerindeydi ve hepsi "Ne oldu ya?" diye bağırdılar. Olayın komikliğine gülmekten karnı ağrıyan Tiktak, bu sefer de hızla zamanı geri çevirdi. Bu sefer de herkes tekrar horuldamaya başlamıştı, sanki hiçbir şey olmamış gibi.

Sonra Tiktak, Kahkahalar Vadisi'ne gitti. Vadide yaşayan insanlar, zaten sürekli gülüyorlardı. Tiktak, bu sefer de zamanı hızlandırarak, gülmeleri o kadar hızlandırdı ki, herkes hıçkırıklarla karışık bir şekilde gülmeye başladı. Bir adam, kahkahadan gözyaşları içinde yere yuvarlandı, bir kadın gülmekten havaya uçtu, bir dede ise kahkaha atarak taklalar atmaya başladı. Tiktak, kendini tutamayıp kahkahalarla onlara eşlik etti. Ancak bu kahkaha tufanından sonra, zamanı normale döndürmeyi de unutmadı tabii.

Tiktak, bir sonraki durağı olarak, Çiçekler Diyarı'nı seçti. Burada, her gün açan rengarenk çiçekler vardı. Tiktak, bu sefer de zamanı yavaşlatmaya karar verdi. Çiçeklerin açması o kadar yavaşladı ki, bir çiçeğin yaprağını açması bir yıl sürüyordu! Arılar uyuya kaldı, kelebekler taş kesildi ve tüm diyar bir anda donup kaldı. Tiktak, bu manzaraya biraz baktıktan sonra, sıkıldı ve zamanı normale çevirdi. Aniden çiçekler açtı, arılar vızıldamaya başladı ve her yer tekrar cıvıl cıvıl oldu.

Yaramaz Tiktak, bu defa da Şeker Dağı’na tırmandı. Dağın tepesinde, her gün gökyüzünden şekerler yağıyordu. Tiktak, bu sefer de zamanı geriye sardı ve şeker yağmuru bir anda gökyüzüne doğru yükselmeye başladı. Şekerler, bulutlara yapıştı, gökkuşağı şekiller aldı ve Tiktak, şekerden bir buluta binip gökyüzünde gezindi. O kadar eğleniyordu ki, bir anda bir şekerleme molası verdi.

Tiktak, tüm bu yaramazlıkları yaparken, aslında biraz da yalnızdı. Bir gün, zamanla oynadığı sırada, minik bir kelebek gördü. Kelebek, Tiktak’ın zamanla oynadığını fark etmişti ama hiç korkmamıştı. Kelebek, ona "Neden zamanla böyle yaramazlıklar yapıyorsun?" diye sordu. Tiktak, bu soruya ilk kez düşünerek cevap verdi: "Bilmem, sanırım eğleniyorum. Ama belki de biraz yaramazlık yapmaktan hoşlanıyorum."

Kelebek, gülümsedi ve "Bence zamanla oynamak yerine, onu daha güzel şeyler yapmak için kullanabilirsin," dedi. Tiktak, bu sözler üzerine biraz düşündü. Belki de kelebek haklıydı. Belki de zamanı, sadece yaramazlık yapmak için değil, güzel şeyler yaratmak için de kullanabilirdi.

O günden sonra, Tiktak Tospa, zamanı daha dikkatli kullanmaya başladı. Uykulu Kasabası'nı uyandırmadan, Kahkahalar Vadisi'ndeki gülüşleri durdurmadan, Çiçekler Diyarı'ndaki çiçekleri soldurmadan, sadece iyilik yapmak için kullanmaya başladı. Hatta, bazen zamanı yavaşlatıp, bazı anların tadını çıkarmayı da öğrenmişti.

Ve böylece, Tiktak Tospa, zamanın yaramaz hırsızından, zamanın iyi kalpli dostuna dönüştü. Herkes onu artık "İyi Kalpli Tiktak" olarak tanıyor ve onunla zaman geçirmekten çok keyif alıyordu. Zaman Diyarı, onun sayesinde daha mutlu ve eğlenceli bir yer olmuştu. Tabii ki, arada bir küçük yaramazlıklar yapmadan da duramıyordu ama artık yaramazlıkları bile gülümsetiyordu.

Ve masal burada biter. Ama kim bilir, belki bir gün sen de Tiktak Tospa ile tanışır, zamanın sırlarını öğrenirsin!