~Aklımı Başımı Toplayıp Derleyenler~

Yüzümüzden düşen bin parçayı toplayıp yerine büyük bir tebessüm getiren insanlar varya..
Onlar " iyi ki" var..
 
Gideceğini biliyorum. Beni onlarla başbaşa bırak. Bir koku olsun sen olan , ben sana kokundan yolculuk edeyim.
Bu savaşın galibi sensin biliyorum...
Ama ben kaybetmeyibde severim.
Sen bana bir kaç anı birak bir iki küçük hikaye , bir kaç söz , bir iki şarkı bırak. Serpiştir yollarıma , dağıt bu şehrin caddesine , sokağına..
Zor günler...
Ne yana dönsem kendime çarpıyorum. Seni yaşamaya
bu günlerde çok ihtiyacım var.
Bana içinde sen olan , sensizliği birak da git..
 
Hayat, kısa gelen bir battaniye gibidir.
Yukarı çekersiniz ayak parmaklarınız isyan eder,
aşağı çekersiniz omuzlarınız titrer..
Ama yine de,
neşeli insanlar dizlerini karınlarına çekerek,
rahat bir uyku uyumayı başarır...
 
Meydanı yıllar okuya yıllara
Ve artık yan yana kurduğum cümleler ard arda
İçim darda
Kurtar beni yeterince güçlü ipin varsa (Var mı?)
 
Hayatımın gerçek öykülerine ayrılan bir filmin Sound-Check'indeyim.
Bir yazar mıyım, yoksa tek şiirlik şair mi ?
Notumu verdi hocalarım, nasihatı koydum cebime ve zorda kalana dek çıkarmadım.
Ve ben bozuk paraydım anlaşılamadan ciklet oldum,
Ve ben bütündüm yarımı sevgilimde bırakıp yarımı sokağa attım.
Canımı yolda buldum, canıma teslim ettim, canına okudu,
 
Geri
Top