Kimisi namaz kıldırdı, kimisi çaycı yaptı; işte yurttan kardan adam manzaraları...
Uzun boyundan mı?
Serin suyundan mı?
Zamansız olman mı?
Seni sen yapıyor?
Zaten aşk ne zaman doğru zaman kollar, hiçbir zaman
Dağ gibi duranı istemez, ah sever kalp kardan adam
O erir üstüme, erisin, ben çoktan sırılsıklam
Olmuşum, ölmüşüm, bitmişim budur aşkta en cazip olan Bugün kendimi affettim
Seni beklemekten vazgeçtim
Hiç olmadığın biri ol istedim
Oysa hangimiz kardan adam değiliz ki! Herkes bir bir eriyip gidecek. Kalırsa bir hikâye kalacak ardımızda. O da zamanla unutulup gidecek. Hiç uçurtma uçurmadım ben Kumdan kaleler yapmadım hiç Sokaklarda oynamadım Kardan adam yapamadım Çocuğum ben ama Çocukluğumu yaşayamadım . insan biriyle o kadar yakın oluyordu ki o yakınlık sona erdiğinde yaşananlar gerçek değilmiş gibi hissediyordu; yalnızca zihninde var olduğundan kısa zamanda unutulan bir rüya gibi.
22 Kasim 2024 ilk kardan adam resimi cerezforumda
Kar Kardan Adam, adından da anlaşılacağı üzere, kar
la yapılmış oldukça sıradan bir kardan adamdı. Sıradanlığının ötesinde, aslında biraz da depresifti. Komşuları olan, üç metre boyundaki dev kar kalesi ve sürekli gülümseyen kar pandası onu oldukça kıskanıyordu. Oysa Kar Kardan Adam, sadece üç düğme, iki kömür parçası ve bir havuçtan ibaretti. İşte bu yüzden, günlerini kendi kendine felsefi sorular sorarak geçiriyordu.
"Havuç burnum neden hep soğuk?" diye düşünüyordu. "Üç düğmem var, ama beni asla resmi bir toplantıya davet etmiyorlar. Kar pandası her gün yeni bir kartopu arkadaş ediniyor, ben ise...ben sadece buradayım."
Bir gün, küçük bir kız, Lily, onu ziyaret etti. Lily, Kar Kardan Adam'ı diğerlerinden farklı görüyordu. Onun depresif bakışlarını, diğer kardan adamların sahte neşesine tercih ediyordu.
"Merhaba," dedi Lily, nazikçe. "Sen çok yalnız görünüyorsun."
Kar Kardan Adam, şaşkındı. Kimse daha önce böyle bir şey söylememişti. "Yalnız mıyım?" diye mırıldandı. "Bunu hiç düşünmemiştim."
Lily, onunla sohbet etmeye başladı. Hayallerinden, korkularından, hatta havuç burnunun soğuk oluşundan bahsetti. Kar Kardan Adam, anlatmaya başladıkça, içini döktükçe, kendini daha hafif hissetmeye başladı. Lily, ona farklı bakış açıları sunuyor, onunla espriler yapıyor ve hatta ona küçük bir şapka hediye ediyordu.
O günden sonra, Kar Kardan Adam'ın hayatı değişti. Lily, ona sık sık ziyaret ediyordu. Ona şiirler okuyor, hikayeler anlatıyor ve birlikte kartopu savaşı yapıyorlardı. Kar Kardan Adam, Lily sayesinde, kendine olan güvenini kazandı. Depresyonunun yerini, bir nebze de olsa mutluluk ve özgüven aldı.
Ancak, bahar yaklaşırken Kar Kardan Adam'ın durumu giderek kötüleşiyordu. Güneşin sıcaklığı, yavaş yavaş onu eritiyordu. Lily, çok üzgündü. Kar Kardan Adam'ın son gününde, Lily ona bir veda mektubu yazdı. Mektubunda, onunla geçirdiği zamanın hayatının en güzel anlarından biri olduğunu yazmıştı.
Kar Kardan Adam erirken, son nefesinde, Lily'nin mektubunu okudu. "Belki de," diye düşündü. "Sıradan olmak, kötü bir şey değilmiş." Sonra, bir damla su olarak yere düştü, ancak bu damla su, gözyaşı değil, rahatlamaydı.
Çünkü Kar Kardan Adam, nihayet kendisini kabul etmişti. Sıradan bir kardan adamdı, evet, ama aynı zamanda Lily'nin en iyi arkadaşı, felsefi sorular soran, havuç burnuyla gurur duyan ve sonunda mutlu bir kardan adamdı. Ve onun hikayesi, dünyanın her yerindeki sıradan kardan adamlar için bir umut ışığı oldu. Hatta bazıları, hikayesini okuduktan sonra, kendilerine küçük şapkalar bile takmaya başladılar. Sonuçta, herkes biraz sıradandı, ama herkesin kendine özgü bir güzelliği vardı. Tıpkı Kar Kardan Adam gibi.
