Kendimle Başbaşa Kaldığım Anda Yine Yazmak, Sana Yazmak...
İlk Başta "Yazmasam mı" Dedim Kendime, Ama Sonra Gördüm ki Yürek Kaleminin Mürekkebi Dolalı Çok Olmuş...
Ve Kalemim Düştü Beyaz Yollara,"Sen"in İzini Arayıp Bulmaya...
Aşk Mektubu Değil Bu Yazdığım, Sadece Yürek Kalemi'min Coşkunluğu Tuttu Yine...
"Sen"li Cümleleri Özlemiş, Benim Seni Özlediğim Gibi...
Her Bir Yanı Odamın "Sen" Oldu Yine...
Nedensiz, Mecalsiz "Seviyorum"lar Dökülüyor Benden Yine...
Seni Özledim...
Ne Bileyim İşte, Özledim...
Sesini Özledim, Olmadık Anlarda Beni Hal Değişimlerine Uğratan...
Özlemeyi En Çok Sende Sevdim Sanırım...
En Çok "Sen"li Özlemler Yaktı İçimi...