Farz edin ki "O" Burayı Okuyacak Neler Yazmak İsterdin?

Kendimle Başbaşa Kaldığım Anda Yine Yazmak, Sana Yazmak...
İlk Başta "Yazmasam mı" Dedim Kendime, Ama Sonra Gördüm ki Yürek Kaleminin Mürekkebi Dolalı Çok Olmuş...
Ve Kalemim Düştü Beyaz Yollara,"Sen"in İzini Arayıp Bulmaya...
Aşk Mektubu Değil Bu Yazdığım, Sadece Yürek Kalemi'min Coşkunluğu Tuttu Yine...
"Sen"li Cümleleri Özlemiş, Benim Seni Özlediğim Gibi...
Her Bir Yanı Odamın "Sen" Oldu Yine...
Nedensiz, Mecalsiz "Seviyorum"lar Dökülüyor Benden Yine...
Seni Özledim...
Ne Bileyim İşte, Özledim...
Sesini Özledim, Olmadık Anlarda Beni Hal Değişimlerine Uğratan...
Özlemeyi En Çok Sende Sevdim Sanırım...
En Çok "Sen"li Özlemler Yaktı İçimi...
 
Gelirsen gözlerini getirmelisin,içlerinde bakmaya doyamayacağım gözbebeklerinide almalısın yanına.Bir ceylanı bile kıskandıracak o nefis yürüyüşünle gelmelisin bana.Yürek titreten gülüşlerini de almalısın yanına ve akmalısın yüreğime daha ilk merhaba demek için hazırlık yaptığım anda.Ardında bıraktığın sözcüklerin tümünü silerek hafızandan,o öpmeye kıyamadığım dudaklarınla gelmelisin.Güneşi getirmelisin gelirken,karanlıkların üzerine çullanmalıyız seninle içimize gömmeliyiz karanlığı.fesleğen kokulu saçlarınla gel gelirse ve içinden topladığın çiçeklerini ver bana.Yüreğinden sessizce süzülen nehirlerini getir bana ,utangaçlıklarını,sokulganlıklarını,çılgınlıklarınıda yanına yoldaş yaparak.

Ama neyse sen bana bakma .unut yukarıda istediklerimin tümünü.
Eğer bir gün gelecek olursan sadece kendini getir bana...olurmu..?.
 
kaç hüzün dağından yuvarlanarak, kanatmak içinin en derinini... Birikmişliklerin çığlık çığlığa yükselen avazında ağlamak kendine ve kaderine. İsyansız suskularda ağlamak. Tökezlemek belkide kendi hayat yolunda ama gecelerin koynunda karanlığa sarılarak ağlamak... Derde derman mededinde sızım sızlamak, her sızı sonrası bir ıslak mendille başbaşa kalmak... Çareler firarında ne umup ne bulmak gibidir kendine ağlamak..Ayrılık kimin içini acıtmaz ki.Hep Türküler bunun üzerine söylenir.
Ağladım ama gözyaşlarım akmadı. Yüreğimle ağladım. Yürek ağıtımın çığlıkları dudaklarımdan dökülmedi ama gözlerim bir viran bahçesinin figanını yaşadı. Sonsuza giderken sadece ağladım.
Sustum...
Ağladım...
Sustum...

Akmadı gözyaşlarım
Düğümlendi boğazım
Sustum...

Sardım sarmaladım
Duygularımı
Son yolculuğuna uğurladım.
Ve sustum
 
Şimdiye Kadar Ne Şiirlerim Oldu...
Ne Duygular Aktı Satırlara...
Hep Sen Dolu, Sana Sevdalar Biriktiren...
Bazen de Hüzün Dolu, Karamsarlıklara Teslim Olmuş Şiirlerim Oldu...
Hepsine Güzellik Kattın...
Bilmiyorum, Okuyor musun Şiirlerimi?
Okuduğuna Dair Umudum Var...
Belki de Okumanı İstediğimden Bu Umudum...
Ne Hüzünlü Gecelerim Oldu Ama Hepsi Senle Doluydu...
Bilmem Senin de Aklına Geldiğim Oldu mu?
Bir Şeyi Bilmemek Ne Kadar Kötü...
Aslında Bilmemekten Daha Zor olan Öğrenememek...
Ama Unutma ki;
Sen Duymuyorsun Diye Sesim Yok Olmaz...
Sen Bilmiyorsun Diye Duygularım Kaybolmaz...
Sevgili...
Sessizliğimin Son Sesiydi Bu...
Bir Gün, Gözlerim Gözlerindeyken Gerçekleri Öğreneceğiz İkimiz de...
İnanıyorum...
İstiyorum...
Umuyorum...
Hayal Ediyorum...
Bu Hayalle Yaşayacağım Belki Karanlıkta...
Belki Hüzünlü Ama Olabildiğine Sevdalı...
 
Geri
Top