Hayat Memat Meselesi

Telafisi yok bu gidişin...
Sonsuzluğa çıkan dik yokuşlu bir sokağın başında..
En mülteci yanımda kurmuştum hayallerimi..
Yâr demiştim sana..
Ama şimdi görüyorum ki en kapanmaz Yaram olmuşsun..
...Ve bir kurşun yarası gibi öldürmüyorsun tek seferde
Her saat.. her dakika; en yaman Yokluklara atıyorsun ..
Sevgili..
Öldür beni bu gece..
Öldür ve sakın bakma gözlerime

artık gitme vakti yüreğim ..

sevgili günlük sana ilk defa günlük diyorum farkındamısın bilmem çünkü ben günlük tutmayı sevmem
ilk ve son defa bi günlük yazıyorum
bugün başım dumanlı belkide ondandır
günlüğüm anlaşılmamak ne kadar zormuş bunu yeni anladım ben 17 yaşındayım ve bugüne kadar karıncayı incitmedim neden biliyormusun çünkü elime bişey geçmezdi ama hep incinen kırılan ben oldum
birkerecikte evet yaa bu haklı denmedi birkerecikte bununda duyguları vardır kırılır denmedi
kim ne derse desin ne yaparsa yapsın benim başım dik alnım açık yüreğimle özümle sözümle birim
buraya geleli bir sene olmuş çokta değil esasında ne çok şey gelmiş başıma hayret ettim
ne çok insan tanımışım kimleri sevmişim ailem oldular benim ablam abim kardeşim yârim ama hepsinide çok sevdim onlar bilsede bilmesede
bugün başım dumanlı günlüküm çok şey kaybettim yeri dolmucak şeyler bigün unutucam belki gülüp geçicem ama ya şu annn ...
ah günlük ah Ahmet abinin dediği gibi yüreğim kanıyor .
şimdi veda zamanı iyiye güzele dostluğa sevgiye güzel olan herşeye kötüyü benim gözüm görmez zaten
hoşça kal günlüğüm hoşça kal ailem hoşça kal gençliğim hoşça kal sevdiğim ne varsa hoşça kal............

Ne özlediğimi söyleyebildim, ne de içimde özlemimi tutabildim.!
Ne hayalinle yaşayabilmek için gözlerimi kapatabildim,
Ne de yokluğunu görebilmek için açabildim!
Ne sana niye yoksun diyebilidim,
ne de bu haksızlık diyebildim .
Sadece SENİ içimde taşıdığımı bilmeni istedim.

Hani benim gençliğim nerde
Bilyelerim topacım
Kiraz ağacında yırtılan gömleğimi
Çaldılar çocukluğumu habersiz
Penceresiz kaldım anne
Uçurtmam tellere takıldı
Penceresiz kaldım anne
Uçurtmam tel örgülere takıldı
Hani benim gençliğim nerde
Ne varsa bu gençliği yakan
Ekmek gibi aşk gibi
Ne varsa güzellikten yana
Bölüştüm büyümüştüm
Bu ne yaman celişki anne
Kurtlar sofrasına düştüm
Hani benim gençliğim nerde
Hani benim sevincim nerde
Akvaryumum kanaryam
Üstüne titrediğim kaktüs çiçeği
Aldılar kitaplarımı sorgusuz
Duvarlar konuşmuyor anne
Açık kalmıyor hiç bir kapı
Hani benim gençliğim nerde
Yağmurları biriktir anne
Çağ yangınında tutuştum
Hani benim gençliğim nerde

Benim yazdıklarım beni bağlar
Beğenip beğenmemekse seni...!

Madem sözlerim
Senin 'bilge' dünyana ulaşamayacak kadar
Sığ ve dar.
O zaman sen de o 'yüce' gönlünden
Sil gitsin beni...!
(B.Gökçe)

"Beni en çok Allah’ın yarattığı bir dünyada insanların yargılaması
incitti…"

Bir kere de arayıp,
Ne var ne yok özledim desen . . .