.303 inch (7.7 mm) mermi. Bu silah ve daha bir çok silahta kullanıldı
Bren LMG (tam adıyla Bren Light Machine gun), Çekoslovak ve İngiliz ortak yapımı makineli tüfektir. 1938 yılında servise girip 1958'de servisten çıkmıştır. Benzer versiyonu L4 hala Birleşik Krallık tarafından kullanılmaktadır. Menzili 550 metre olan Bren LMG oldukça hafif bir silahtır. Bu silahta .303 British mermisi kullanılmıştır.
Kullanıcılar
1. İrlanda Savunma Kuvvetleri
2. Nepal Ordusu
3. Polonya (II.Dünya Savaşı'nda)
4. Seylan Ordusu
5. Hindistan Ordusu
6. Demokratik Yunan Ordusu (Yunan İç Savaşı'nda kullanıldı.)
7. Kanada Ordusu
8. İngiliz Ordusu (II. Dünya Savaşı'nda
Flammenwerfer 35, II. Dünya Savaşı'nda Nazi Almanyası tarafından kullanılan bir alev makinesidir. Bu silah sıkıştırılmış nitrojen kullanarak 30 metre uzağa alev yağdırabilme kapasitesine sahipti. Bu silahı kullanan Alman askerleri her ne kadar saldırıya açık kalsalarda düşman askerlerinin korkulu rüyası durumuna sahipti. Çünkü bu silah tarafından öldürülen bir asker yanarak ölmekten başka bir ölüm yolunu seçemiyordu. Flammenwerfer 35; sığınaklara ve siperlere girmiş olan askerlere karşı etkili oluyordu.
MP 3008, Alman yapımı 9mm çapında II. Dünya Savaşı'nın sonlarına doğru 1945 üretilen makinalı tabancadır. Tasarımı Sten MKII ve Beretta M1938 makineli tüfeklerinden esinlenilmiştir. MP 3008,Almaların savaşın son döneminde para ve maden kaynaklarının tükenmesi sebebiyle üretildiği için standart MP40 makineli tabancasına alternatif olarak görülmüştü.
MP40 (Maschinenpistole 40), Türkçesi Makineli Tabanca 40 olan bir makineli tabancadır. II. Dünya Savaşı'nda Nazi Almanyası'nın en çok kullandığı ikinci silahtır. Savaşın başlarında MP40 ve Karabiner 98k ile donatılmış Alman birlikleri Avrupa'da önlerine gelen ne varsa ezip geçti. Çünkü ABD gibi bazı ülkelerin dışında diğer ordularda henüz iyi bir makineli tabanca yoktu. Bu sebepten dolayı MP40, o dönemin en iyi hafif makineli tabancasıdır.
Daha önce MP36, MP38 gibi makineli tabancalar yapılmıştı ama MP40'ın en büyük yeniliği altında bulunan şarjörüydü. MP36, MP38 gibi makinalı tabancalarda şarjör silahın yanından kanal ile bağlanan bir silindirdi. Bunlar atışı kısıtladığı gibi silahın taşınmasını da zorlaştırıyordu. Böylece MP40'lar siper savaşını kaldıran, tanktan sonraki en önemli neden oldu. Ama MP40'lar düşman devletlerin geliştirdiği silahlara karşı sonradan menzili yüzünden etkisiz kaldı. Özellikle Rusların PPSh-41'i, Amerikanların Thompson M1A1 ve BAR'ı karşısında yetersiz kaldı. Almanya ancak savaşın sonuna doğru bu silahın yerini doldurabilecek bir silah geliştirdi. Yerlerine StG-44'ler geçmesi plandıysa da savaşın sonuna kadar Almanya'nın piyadelerde Karabiner 98k/Mauser Kar 98k'dan sonra ki en önemli atış gücü oldu. Savaşın sonuna kadar 1 milyondan fazla MP40 üretildi.
StG 44 (Almanca açılımı: Sturmgewehr 44, Türkçe: Saldırıtüfeği 44), II. Dünya Savaşı'nda Nazi Almanyası tarafından 1942 yılında tasarlanıp aynı yıl hizmete girmiştir. Son versiyonu olan MP44'ün 1944 yılında tasarlanması nedeni ile "44" kısaltmasıyla anılan dünyanın ilk modern saldırı tüfeğidir. StG 44'ün MP43 ve MP44 gibi versiyonları vardır. Bu versiyonlar orijinal StG 44'ün aynısıdır, aralarındaki tek fark üzerlerinde yapılan küçük değişikliklerdir. Aslında 1943 yılında tam olarak kullanıma hazır olmuştur, fakat 1942 yılında ilk üretildiği zamanlardan itibaren kullanıma sunulmuştur.
Silah; Nazi Almanyası'nın II. Dünya Savaşı'nda MP40 ve Kar98k gibi modellerin yerini alması için üretilmiş fakat malzeme kıtlığı ve müttefik devletlerin sürekli bombardımanı nedeniyle üretimi sınırlı kalmıştır.
Ünlü Sovyet AK-47 (Aвтомат Калашникова образца 1947) bu silahtan esinlenerek üretilmiştir. 7.92 mm mermi kullanılarak kesintisiz dakikada 600 mermi atabilmektedir.
Uzunluğu 93 cm, ağırlığı 5 kg'dır.Tam otomatik ve yarı otomatik kullanılabilmektedir.
Açıklama
StG 44, tüfek-hafif ve ağır makinalı silahların bir kombinasyonu olarak tasarlanmış ve öyle uygulanarak başarılı olunmuştur. Fişek yatağı için standart mavzer(mauser) tüfeğinin kartuşlarından daha kısa olan 7.92x33mm Kurz (Almanca "Kısa") kartuşu tercih edilmiştir. Alman araştırmacıların elde ettiği sonuçlar doğrultusunda mavzer kurşunları otomatik tüfeklerde tüfeği fazla geri teptirmektedir. Bu durum atış sırasında tüfeğin kontrolünü güçleştirmektedir. Aslında StG44, zamanındaki piyade tüfeklerine göre biraz güçsüz kalmıştır. Aslında bu ayarlanmış bir sonuçtur. Alman araştırmacılar genelde çatışmaların 200-300 metre gibi bir aralıkta olduğunu hesaplayarak ona göre tasarlamışlardır. Bu aralık tüm güçte çalışan tüfeğe çok da ihtiyaç gerektirmeyen bir mesafe aralığıdır. Yani tam güçte çalışmadan bu aralıkta yeterli etkiyi verecek silah mükemmel olacaktır.
Öte yandan Nazilerin batı cephesinde çarpıştıkları Amerikan ve İngiliz piyadeleri seri silah olarak umumiyetle thompson makinalı tabanca kullanmaktaydılar. Ancak amerikan thompson ve ingiliz Sten'i StG 44'e göre alt kademede kalmaktadır. StG 44'ün esas rakipleri M1918 Browning ve Bren LMG. Almanların bu güçlü silahla dahi müttefikleri batı cephesinde durduramamaları ise tabiidir ki Alman hava kuvvetlerinin çökertilmesinden kaynaklanmaktadır. Çünkü müttefik birlikleri alman siperlerini bombardımana tutuyor, ardından çok fazla sayıda askerle almanlara saldırıyorlardı. Neticede Alman mühendislerinin dahi icatlarından biri sayılan bu tüfek kullanıldığı orduya tek başına başarı getirememiş, belki savaşın uzamasına sebep olmuştur.
Gereksinim Nedeni
Sürgülü tüfek Kar 98k ve yarı-otomatik Gewehr 43 ile yakın saldırıda hafif otomatik MP40 ve versiyonlarını kullanan Nazi ordusu özellikle komünist Ruslar karşısında biraz zayıf kalmışlardır. Genelde sürgülü tüfek Mosin Nagantın yanında yarı-otomatik tüfek Tokarev STV38 ve varyasyonlarıyla donanmış Kızıl Ordu aynı zamanda çok fazla tam otomatik PPSh 41 adlı, şarjöründe 71 mermiyle dakikada 900 atış yapabilen silahları taşıyan çok fazla birliği de barındırıyordu. 1943'te çalışmaya başlayan Alman tasarımcılar bu otomatik silah üstünlüğünü Nazilerin lehine geçirmek için Mkb 42, ardından MP43, MP44 ve StG44ü tasarlamışlardır. Böylece saldırı tüfek sınıfının ilk örneği yaratılmıştır.
Versiyonları
StG 44'ün ardından Alman tasarımcılar sürekli daha iyisini üretmeye çalışmışlardır. Mauser silah üretim şirketi silindir bekletmeli bir sistemle çalışan Sturmgewehr 45 tüfeğini geliştirmiştir. Silindir bekletme sistemi MG42 adlı ağır otomatik tüfeğinin sistemi olan silindir geri çekmeli sistemden geliştirilmiştir. Bu sistem daha sonra geliştirilerek Heckler&Koch silah şirketi tarafından kullanılarak Türkiye'nin hala kullandığı G3 saldırı tüfeği ve şu an kullandığı MP5 hafif otomatik silahı üretilmiştir.
Savaşın sonlarına doğru çok ağır bir şekilde kaybederek küçülen Naziler son çare olarak ucuz üretimi sağlanabilen bir silah olan Volksgewehr tüfeklerini üretmeye başlamışlardır. Bu tüfekler aynı mermi kalibresine sahiptiler. Bunlardan en bilineni Volksturmgewehr 1-5 (VG 1-5) adlı silahtır. Silahın çalışma sistemi aynen Heckler&Koch şirketinin PSP, P7 tabancalarında görülebilir.
II. Dünya Savaşı Sonrası
Dünyanın ilk saldırı tüfeği olarak kabul edilen Sturmgewehr 44 bütün silah şirketlerini etkileyerek tasarıma itmiştir. Sovyetler Birliği hemen saldırı tüfeği konseptini benimseyerek üretime geçmiştir. Mikhail Kalashnikov'un dünyaca ünlü AK-47 tüfeği MP44 üzerinden tasarlanmıştır. Tasarımı ve ölçüleri yakın olan AK-47, aslında mekanik olarak farklıdır. Ardından ABD MP44 üzerinden M16yı geliştirmiştir. M16 ve ardından gelişmiş modeli M4 hafifliği ve kullanabilirliği sayesinde ABD ordusunun elinden düşüremediği vazgeçilmez tüfeği haline gelmiştir. Türkiye de bu tüfekleri kullanmaktadır.
Flakpanzer 38(t) (Resmi adı Flakpanzer 38(t) auf Selbstfahrlafette 38(t) Ausf M (SdKfz 140)) Nazi Almanyası ordusu Wehrmacht tarafından II. Dünya Savaşı sırasında kullanılan bir tür uçaksavar silahıydı.
Araç Çek yapımı LT-38 tank şasesi üzerine monte edilen 2 cm FlaK 30 topundan oluşuyordu. Kasım 1943 to Şubat 1944 yılları arasında üretildi. 1944 yılında servise girdi. Şase olarak 38(t) Ausf M modelinden yararlanıldı. Motor aracın orta kısmında bulunuyordu. Aracın üstyapısının arka kısmıda zırhlıydı. Aracın üst yapısı elle döndürülen 360 derecelik bir dönme açısına sahipti. Toplamda 141 Flakpanzer 38(t)s üretildi buna prototip modeli de dahildi.
Görev kayıtları
Flakpanzer 38(t) tank alayları içerisinde uçaksavar müfrezesi olarak görev yaptılar. Birçoğu Batı Avrupa da konuşlanan Panzer tümeni içerisinde görev aldı.
Flakpanzer 38(t) sadece tek bir 2 cm FlaK 30 topu olması ve zırhının inceliğinden dolayı Müttefik savaş uçakları için savaşın en kolay avlarından birisi oldu.
Topunun -5° 'lik alçalma açısı sayesinde Flakpanzer 38(t) düşman piyade ve hafif zırhlı araçlarına karşı sıkça kullanıldı.
T34 Roket Fırlatıcı (Calliope) Amerikan Ordusu tarafından II. Dünya Savaşı sırasında kullanılan tank şasesi üzerine roket fırlatma aparatı eklenmiş çok namlulu roketatar tankıydı. Toplam 60 adet 4,6 inçlik fırlatma tüpü bulunan fırlatıcı düzenek Amerikan yapımı M4 Sherman tankı üzerine monte edilmişti. 1943 yılında çok az sayıda üretildi. Amerikan 2nci Zırhlı Tümenine bağlı olarak Ağustos 1944 yılında Fransa cephesinde kullanıldı.
Modelleri
* T34 (Calliope) Roket Fırlatıcı – Üzerinde 60 adet 4,6 inç roket fırlatıcı bulunuyordu. Üst kısımda tek grup halinde 36 adet ve altta 2 sıra 12 adet çıkartılabilir düzenek bulunuyordu.
* T34E1 (Calliope) Roket Fırlatıcı - T34 ile aynı ancak alt sıra 12'li değil 14'lüydü.
* T34E2 (Calliope) Roket Fırlatıcı – Roket fırlatma tüplerinin kalibresi 4,6 dan 7,2 inçe çıkartıldı. 1944-1945 yıllarında görev yaptı, çok az kullanıldı.
Grille Nazi Almanyası ordusu Wehrmacht tarafından II. Dünya Savaşı sırasında kullanılan kundağı motorlu obüs türüdür.The Grille serisinin yapımında Çek Panzer 38(t) tankları ve 15 cm sIG 33 piyade topu kullanılmışdır.
Üretimi
Grille modelinden toplamda 200 adet üretildi. BMM firması tarafından yapımında önce 38(t) Ausf M şasesi kullanılması düşünüldü fakat 38(t) Ausf H modelinin geri dönmesi sonucunda bu şase kullanıldı.
Grille Ausf. H
İlk model olan Grille ("Cricket") Panzer 38(t) Ausf. H tankına air arkadan motorlu şase kullanıldı. , Tankın tareti yenine kısa bir üstyapı yerleştirildi. Top olarak 15 cm sIG 33 (ağır piyade topu) takıldı.
BMM e ait ČKD Praga fabrikasında Şubat ile Nisan 1943 tarihleri arasında bir adet deneme modeli dahil toplam olarak 91 adet üretildi. Orijinal adı 15 cm Schweres Infanteriegeschütz 33 (Sf) auf Panzerkampfwagen 38(t) Ausf. H (Sd.Kfz. 138/1) dir.
Ausf H modeli şasesinin ön yüzünde 50 mm, üst yapısının ön yüzünde ise 25 mm zırhla kaplıydı.
Grille Ausf. M
İkinci Grille modelinin temelinde Panzer 38(t) Ausf. M tankının motoru orta kısımda olan şasesi kullanıldı. İlk modellerinde taret çıkartılarak yerine zırhlı bir üstyapı konuldu Motor Ausf. H aksine arka , daha ufak ve yüksekti. Bu araçta da top olarak 15 cm sIG 33 (ağır sahra topu) kullanıldı. Renkli çizimi
Araç ilk olarak Nisan ile Haziran 1943 sonra Ekim 1943 den Kasım 1944 arasında toplamda 282 adet üretildi. Bunlara ilaveten topsuz 120 adet mühimmat taşıyıcı araçta üretildi. İstenirse bu araçlara da 150 mm top kolaylıkla takılabiliyordu.
Orijinal adı 15cm Schweres Infanteriegeschütz 33/1 auf Selbstfahrlafette 38(t) (Sf) Ausf. M (Sd.Kfz. 138/1) di.
Görev Tarihi
Her iki araçta Panzer tümenleri içerisinde diğer ağır piyade birlikleri ile görev yaptı.Her müfrezesi 6 adet araçtan oluşuyordu.
Hummel (Türkçesi→ Homurdanan Arı) Nazi Almanyası ordusu Wehrmacht tarafından II. Dünya Savaşı sırasında kullanılan bir kundağı motorlu obüs türüdür. Geschützwagen III/IV şasesi üzerine yerleştirilen 150 mm obüs ten oluşmuştur. 1942 yılından itibaren savaşın sonuna kadar kullanılmıştır. Renkli çizimi
Tam adı Panzerfeldhaubitze 18M auf Geschützwagen III/IV (Sf) Hummel, Sd.Kfz. 165 dir. 27 Şubat 1944 tarihinde Hitler in emri ile adı kısaca Hummel oldu.
Üretimi
Hummel 1942 yılında tank birliklerine hareketli topçu desteği vermek üzere tasarlandı. İlk olarak Sovyet Rusya ya karşı Barbarossa Harekatı sırasında kullanıldı. Wehrmacht elinde başka kundağı motorlu obüsler vardı ancak hepsi kullanımdaydı. Bu yüzden bu harekattan önce çalışmalara başlandı.
İlk prototip Panzer III tank şaseşi üzerine konan 105 mm leFH 17 obüsten oluşuyordu. Ancak Panzer IV şasesi bu top için daha kullanışlı olduğundan değişikliğe gidildi.
Ancak Panzer IV şaseli prototipte beğenilmedi. Bunu nedeni kullanılan topun daha güçlü olmasının istenmesiydi. Sonuçta Panzer III e ait yürüyen aksam ve direksiyon sistemi ile Panzer IV tankına ait süspansiyon ve motorun kullanıldığı bir alt yapıda karar kılındı. Bu alt yapıya Geschützwagen III/IV adı verildi. Bu yapının üstüne çok daha güçlü 150 mm sFH 18 L/30 obüs yerleştirildi. Aynı şase daha sonra Nashorn adındaki tank imha edicide kullanıldı.
Hummel ın mürettebatı ve topu barındıran üzeri açık hafif zırhlı bir üstyapısı vardı. Aracın motorun orta kısımda bulunmaktaydı.
En son model Hummel araçlarında sürücü ve radyo operatörü için ayrı bir bölüm yapıldı.
Modelleri
Hummel az sayıda mühimmatı ve mürettebatı taşıyabilecek kapasitesi bulunmaktaydı. Bu yüzden Munitionsträger Hummel (Hummel mühimmat taşıyıcı) adında görevi sadece mühimmat taşımak olan araç üretildi. Bu modelin topu yoktu ve 10 mm zırh ile kaplı idi. Bu zırhın içerisinde mühimmatı taşımak için parmaklıklı rafları bulunuyordu. Önemli bir durumda araca normal bir Hummel gibi obüs takılabiliyordu Savaşın sonuna kadar 714 Hummel ve 150 adette mühimmata taşıyıcı araç üretildi.
Görev tarihi
Hummel modelinin en yoğun kullanıldığı yer Kursk Savaşıydı. Burada 100 araç kullanıldı.Bu araçlar 6 obüs ve 1 mühimmat aracından oluşan bataryalar halinde ve Panzer tümeni içersinde Panzerartillerie Abteilungen olarak anılıyordu.
M12 155mm Kundağı Motorlu Obüs Amerikan Ordusu tarafından II. Dünya Savaşı sırasında kullanılan kendinden hareketli bir top türüydü. 1942 yılından 60 ve 1943 yılında 40 olmak üzere , toplamda 100 adet üretildi. Şase olarak M3 Lee (bazılarında ise M4 Sherman ) tankı kullanıldı. Bu şase üzerine 155mm M1917, M1917A1 ya da M1918 M1 topu yerleştirildi. Sürücü kısmı kapalı olmasına karşın diğer mürettebatın durduğu üst yapının arka kısmı ve üzeri açıktı. Aracın arkasında (aynı buldozer bıçağına benzeyen) bir mahmuz vardı. Bu mahmuz topun geri tepmesini emmek amacıyla konulmuştu. Bu model ileride birçok kundağı motorlu obüse örnek olacaktı.
1943 yılında üretilen araçlar ya eğitim için kullanıldı ya da depolarda bekledi. Fransa nın isgalinden sonra 74 adet M12 cepheye hazır hale getirildi. Avrupa nı kurtarılması sırasında çok başarılı görevlerde bulundular. Yapılış amaçları her ne kadar destek ateşi ile piyade birliklerine yardım etmek olsa da bazı cephelerde doğrudan çatışmalarada katıldılar.
Araçların sadece 10 adet mermiyi taşıma kabiliyetleri yüzünden başka bir araçla mühimmatta taşınması gerekiyordu. Bu yüzden bu araca benzer ancak üzerinde topu bulunmayan "M30 Kargo Taşıyıcı" üretildi. Bu araç hem mürettebatı hem de yedek mühimmatı taşımak için üretildi. Görev bölgelerine M12 ve M30 beraber gidiyordu. M30 arka kısmında ayrıca bir adet .50cal Browning M2 makineli tüfek bulunuyordu.