Önce karikatürün genel tanımını yapalım; Karikatür: Mizahı çizgiyle yapma sanatıdır. Demek ki karikatürde iki önemli temel taşı vardır. Birincisi; çizgi(teknik), ikincisi ; mizah duygusu (espri). Espri ile karikatür çizgisini usulüne göre birleştirebilme becerisini gösterebilen sanatçıya da Karikatürist (mizah çizeri) denir.
DİOJEN, Türkçe yayınlanan ilk mizah dergisi olarak, burada yayınlanan bir karikatür de ilk Türk karikatürü olarak kabul edilir. Diojen’in yayını, Türk karikatürünün başlangıcı olarak alınır.1870 yılında T. Kasap tarafından yayınlanan Diojen’ den bu yana birçok mizah dergisi yayınlanmış, bir çok karikatürcü yetişmiştir. Bu dergi ve karikatürcülerden örnekleri ileriki derslerimizde vereceğiz.
Karikatürü değişik şekillerde sınıflandırmak mümkündür. En önemli sınıflandırma;
Yazılı (absürd-günlük) Karikatür: Daha çok günlük gazetelerde çizilen,esprisi kalıcı olmayan karikatürlerdir. Ticari kaygı taşıdığı ve geniş kitlelere yayıldığı için çizgiyi yazı ile destekler.
Yazısız (grafik-ciddi) Karikatür : Sanat kaygısı taşır. Çok çok zorunlu olmadıkça yazı kullanılmaz. Uluslararası dil olma özelliği taşıyan karikatür budur. Espri kalıcıdır.
Bir başka sınıflandırmaya göre:
1-Renkli Karikatür : Karikatür kuru boya, pastel boya, guaj boya vb. kullanılarak renklendirilir.
2-Siyah-beyaz Karikatür : Karikatür renklendirilmez. Beyaz zemine genelde siyah çini mürekkeple çizilir. Siyah-beyaz çizgi ve leke zıtlıklarından yararlanılır.
Diğer bir sınıflandırma da şu şekildedir:
1-Tek Kare Karikatürler :Espri bir tek karede yani espri bir aşamada anlatılmıştır.
2-Çok Kareli Karikatürler: Genelde 2-3 en fazla da 4 karede (basamakta) anlatılan karikatürlerdir.
3-Bant Karikatürler: Seri olarak çizilen belirli bir mekanda geçen olayları ve belirli tipleri ele alan gazete-dergi karikatürleridir.
Karikatür çizmek uzun bir soluk ister. Bu maratona hazırsanız karikatüre başlayabiliriz.
alıntı
DİOJEN, Türkçe yayınlanan ilk mizah dergisi olarak, burada yayınlanan bir karikatür de ilk Türk karikatürü olarak kabul edilir. Diojen’in yayını, Türk karikatürünün başlangıcı olarak alınır.1870 yılında T. Kasap tarafından yayınlanan Diojen’ den bu yana birçok mizah dergisi yayınlanmış, bir çok karikatürcü yetişmiştir. Bu dergi ve karikatürcülerden örnekleri ileriki derslerimizde vereceğiz.
Karikatürü değişik şekillerde sınıflandırmak mümkündür. En önemli sınıflandırma;
Yazılı (absürd-günlük) Karikatür: Daha çok günlük gazetelerde çizilen,esprisi kalıcı olmayan karikatürlerdir. Ticari kaygı taşıdığı ve geniş kitlelere yayıldığı için çizgiyi yazı ile destekler.
Yazısız (grafik-ciddi) Karikatür : Sanat kaygısı taşır. Çok çok zorunlu olmadıkça yazı kullanılmaz. Uluslararası dil olma özelliği taşıyan karikatür budur. Espri kalıcıdır.
Bir başka sınıflandırmaya göre:
1-Renkli Karikatür : Karikatür kuru boya, pastel boya, guaj boya vb. kullanılarak renklendirilir.
2-Siyah-beyaz Karikatür : Karikatür renklendirilmez. Beyaz zemine genelde siyah çini mürekkeple çizilir. Siyah-beyaz çizgi ve leke zıtlıklarından yararlanılır.
Diğer bir sınıflandırma da şu şekildedir:
1-Tek Kare Karikatürler :Espri bir tek karede yani espri bir aşamada anlatılmıştır.
2-Çok Kareli Karikatürler: Genelde 2-3 en fazla da 4 karede (basamakta) anlatılan karikatürlerdir.
3-Bant Karikatürler: Seri olarak çizilen belirli bir mekanda geçen olayları ve belirli tipleri ele alan gazete-dergi karikatürleridir.
Karikatür çizmek uzun bir soluk ister. Bu maratona hazırsanız karikatüre başlayabiliriz.
alıntı
