Beni, senin gibi bir'de annem terketmişti , hala göbeğimde durur onun yokluğundan kalan çukur.
İnsan yalnızlığa alışmaya başladı mı , boydan boya yürüyüp geçiyor , şuraya basmadım kalmıyor artık.
Ben bıraktım o işleri , herkes ait olduğu yerde kalmalı artık.
Mesela aşk şarkılarda , ayrılık şiirlerde.
Ben’mi ?
Ben henüz bulamadım daha ait olduğum yeri.
Araf'ı dünyada yaşıyoruz gibiyiz , ne gönlümüz eşkıyalığa razı , ne nefsimiz evliyalığa , ne içimizdeki aleme sığabiliyoruz ne dışımızdaki dünyaya...
Rabb'im hakkımızda hayırlı olanı nasip etsin.
