Ormanın Sihirli Şarkısı
Bir varmış, bir yokmuş, evvel zaman içinde, kalın ağaçların ve ince çiçeklerin süslediği büyük bir orman varmış. Bu orman, her sabah güneşin ilk ışıklarıyla uyanır, kuşların neşeli şarkılarıyla dolarmış. Ormanın ortasında, küçük bir dere akar, suyun sesi adeta bir ninni gibi ormana huzur verirmiş.
Bu ormanda, adı Ayşe olan küçük bir kız yaşarmış. Ayşe, ince belli, uzun saçlı, meraklı bir çocukmuş. En sevdiği şey, ormanda gezintiye çıkıp yeni yerler keşfetmekmiş. Bir gün, dere kenarında oturmuş, suyun sesini dinlerken, birden garip bir melodi duymuş. Melodi, hem kalın hem ince notalarla örülü, büyüleyici bir şarkıymış.
Ayşe, şarkının kaynağını merak edip ormanın derinliklerine doğru yürümeye başlamış. Yol boyunca, kalın gövdeli ağaçlar ona eşlik etmiş, ince dallar rüzgarda sallanarak adeta onu selamlamış. Derken, küçük bir açıklığa varmış. Burası, rengârenk çiçeklerle dolu, sihirli bir yermiş. Açıklığın ortasında, altın sarısı tüyleri olan bir kuş duruyormuş. Bu kuş, şarkıyı söyleyenmiş.
Kuş, Ayşe'yi görünce gülümsemiş ve konuşmaya başlamış: "Merhaba küçük kız. Ben, Ormanın Sihirli Kuşu'yum. Şarkım, ormanın kalbinden gelir. Eğer dinlersen, sana ormanın sırlarını anlatırım."
Ayşe, heyecanla kuşun yanına oturmuş. Kuş, kalın ve ince seslerle ördüğü şarkısını söylemeye devam etmiş. Şarkıda, ormandaki hayvanların dostluğu, ağaçların bilgeliği ve çiçeklerin güzelliği anlatılıyormuş. Ayşe, şarkıyı dinledikçe kendini ormanın bir parçası gibi hissetmeye başlamış.
Kuş, şarkısını bitirdikten sonra Ayşe'ye dönmüş ve "Artık ormanın sırlarını biliyorsun. Ama unutma, bu sırları sadece kalbi temiz olanlar anlayabilir," demiş. Ayşe, kuşa teşekkür edip ormandan ayrılmış. O günden sonra, her gün ormana gidip kuşun şarkısını dinlemiş. Ormanın sırlarını öğrendikçe, doğaya daha çok saygı duymaya başlamış.
Yıllar geçmiş, Ayşe büyümüş, ama ormanın sihirli şarkısını hiç unutmamış. O şarkı, onun kalbinde hep yaşamış, ona doğayı sevmeyi ve korumayı öğretmiş.
Bir varmış, bir yokmuş, evvel zaman içinde, kalın ağaçların ve ince çiçeklerin süslediği büyük bir orman varmış. Bu orman, her sabah güneşin ilk ışıklarıyla uyanır, kuşların neşeli şarkılarıyla dolarmış. Ormanın ortasında, küçük bir dere akar, suyun sesi adeta bir ninni gibi ormana huzur verirmiş.
Bu ormanda, adı Ayşe olan küçük bir kız yaşarmış. Ayşe, ince belli, uzun saçlı, meraklı bir çocukmuş. En sevdiği şey, ormanda gezintiye çıkıp yeni yerler keşfetmekmiş. Bir gün, dere kenarında oturmuş, suyun sesini dinlerken, birden garip bir melodi duymuş. Melodi, hem kalın hem ince notalarla örülü, büyüleyici bir şarkıymış.
Ayşe, şarkının kaynağını merak edip ormanın derinliklerine doğru yürümeye başlamış. Yol boyunca, kalın gövdeli ağaçlar ona eşlik etmiş, ince dallar rüzgarda sallanarak adeta onu selamlamış. Derken, küçük bir açıklığa varmış. Burası, rengârenk çiçeklerle dolu, sihirli bir yermiş. Açıklığın ortasında, altın sarısı tüyleri olan bir kuş duruyormuş. Bu kuş, şarkıyı söyleyenmiş.
Kuş, Ayşe'yi görünce gülümsemiş ve konuşmaya başlamış: "Merhaba küçük kız. Ben, Ormanın Sihirli Kuşu'yum. Şarkım, ormanın kalbinden gelir. Eğer dinlersen, sana ormanın sırlarını anlatırım."
Ayşe, heyecanla kuşun yanına oturmuş. Kuş, kalın ve ince seslerle ördüğü şarkısını söylemeye devam etmiş. Şarkıda, ormandaki hayvanların dostluğu, ağaçların bilgeliği ve çiçeklerin güzelliği anlatılıyormuş. Ayşe, şarkıyı dinledikçe kendini ormanın bir parçası gibi hissetmeye başlamış.
Kuş, şarkısını bitirdikten sonra Ayşe'ye dönmüş ve "Artık ormanın sırlarını biliyorsun. Ama unutma, bu sırları sadece kalbi temiz olanlar anlayabilir," demiş. Ayşe, kuşa teşekkür edip ormandan ayrılmış. O günden sonra, her gün ormana gidip kuşun şarkısını dinlemiş. Ormanın sırlarını öğrendikçe, doğaya daha çok saygı duymaya başlamış.
Yıllar geçmiş, Ayşe büyümüş, ama ormanın sihirli şarkısını hiç unutmamış. O şarkı, onun kalbinde hep yaşamış, ona doğayı sevmeyi ve korumayı öğretmiş.
