sen denizler gökler gibi mavi derinlik
umut çıkrığında düşler eğirirsin
bende yaşam gayyasının sonu görünür
döşüm toprak kokar
bedenim çukurdadır her an
;'' Seni nasıl mı seviyorum;
Bir cam kırığını avuçlarımın içerisinde sımsıkı tutar gibi
Sıktıkça daha çok acıyor ve daha çok kanıyor...
Ama hiç bırakmıyorum ''
her şeye susuyorum artık
susuzluğum dilimin ucu kemiksiz
ölümlerden ölüm beğendim üzerime olmadı
zor günler için sakladığım bir intihar vardı cebimde
çıkarttım baktım kurtlanmış
sebebi var elbet bu gözyaşlarının
anlamaya çalışmayın anlayın