Ey buzların korunağı çöllerin gönüllü serabı med-cezir garipliğindeki bi-karar yürek!
Neden bir çok şeyin yitikliğini yaşadıktan sonra uyanırsın ki daldığın derin uykudan?
üşüyorum..ey ayazıma sebep!!
titrek nefesimle ısıtmaya çalıştığım kalbimdesin
bilesin..
unutmak ne güzel nimet ahh..bunu bilmek ne güzel teselli..
çırpınışlarım boşuna..adım attıkça sendeliyor
andıkça yanıyor ağladıkça doluyordoldukça azalıyorum..
ne yapsam unutamıyorum..
Ama unutursam; ahh yar..
Halbuki ne çok kazandı içim ne çok sevdirdin bana Ben' de olan Sen'i..
ince ince..sızı sızı yükselttiğim ruhumu
ve bağrı yanık büyüttüğüm çocukluğumu
unutursam yar..ah unutursam unuturum onurumu..
herşey SENden yadigar..
bana gaip..
SANa aşikar..
BİLESİN.....
Bir yanım ağlarken hep ardında
Sana sakladığım gözyaşlarım vardı...
Bir gelseydin rüyalarıma
Eline vereceğim yüreğim vardı...
İstemem sevgilisensiz mutlulukları.
Razıyım kessin kalbimihayalimin cam kırıkları.
Yeterki sen gel...
Sen olunca yolun sonunda ey sevgili
Dikenler güle dönüşür önümde...
Sen ol
Acılar tebessümü bulur yüzümde...
Sen ol
Ne olurdu bir yağmur tanesi olsaydımda
Tenine değseydim
Bir toprak zerresi olsaydımda
Üzerimden geçseydin
Eller duaya açıldığında bir gözyaşı olsaydımda
Avuçlarda birikseydim
Ve davamın