Kendileri kaldırıyorlar gençleri artık nezaketen kalkan az...
Güzel bir konuya değindin!
Evet, bende şahsen, etrafımda şahit olarak yaşıyorum, görüyorum...
Bu durumla ilgili yaşadığım bir anım var...
Özel Halk Otobüsüyle X bir yöne doğru seyahat ediyordum. Otobüs çok kalabalık değildi. Gideceğim yere yaklaşmıştım, otobüs duraktan yolcu aldı tekrar, yavaşça yola koyuldu. (Toplu taşımalarda, dolu ise her yer dikkat ederim, oturuyor isem, yer veririm. Hatta ayakta isem bile yerim iyiyse, oraya geçmesini söylerim X kişiye, kişilere) Bir çoğumuz dikkat ediyordur, eminim. Buraya kadar her şey normal... Boş olduğundan, gayri ihtiyari etrafı seyrediyordum. Bir anda teyzenin (Çok yaşlı, değil) biri yanımda belirdi!
- Oradan kalk! ben oturacağım! dedi... Ben neye uğradığımı şaşırdım!
Çünkü, otobüs (yarısı) boştu. Yer vardı. Oysa bende en arkanın bir ön kısımında idim. (Konforlu bir yerde değildi) (kucağımda çocuk ve çanta var) Sağa, sola bakındım bir an, teyzeye döndüm:
- Teyze, boş yerler var, hemde önlerde (Tekli, çiftli) oturabilirsin dedim. Görmediniz sanırım?
-Ben burada oturmak istiyorum! dedi. (Sert bir tonla)
Bu arada herkes teyze ile olan konuşmamızı görüyor ve dinliyordu, şaşkınlıkla. Gideceğim durağa geldiğimden ötürü, gerekli cevapları vererek, serzenişte bulunarak (Saygımı yitirmeden) (Herkes de benim haklı olduğumu söyledi. Teyzenin neden böyle bir şey yaptığına anlam veremedi.) (Bu arada akıl sağlığı da yerinde idi.) otobüsten indim... Elbetteki, gönül rızasıyla yapılan, tüm her şey daha kıymetlidir. Zorla, birinin, birilerinin baskısı ile yapılan hiç bir şey, hoş değildir, doğru değildir. Egoist bir davranıştır. Yaşı ne olursa olsun (Akıl sağlığı yerinde olmayanlar, özel durumu olanlar hariç) herkes bir birine gereken saygıyı göstermeli, gösterebilmeli... Saygı sadece küçüğün büyüğe gösterdiği bir davranış biçimi değildir. Saygı, küçük, büyük herkesin bir birine göstermesi gereken bir nezakettir. (Elbetteki, küçükler daha saygı göstermeli, hak eden büyüklerine. Bu demek değil ki, büyükler küçüklere hiç saygı göstermesin...) Bu konu çok uzar gider, örnekler o kadar çok ki; Kızı kolundan tutup zorla kaldıran yerine oturan ablalar gördüm. Kal kız ben oturacağım orada! Elbette ki şahit olduğumuz olaya bir çoğumuz tepkimizi gösterdik. Ve gereken konuşuldu, uyarıldı ve özür dilemek zorunda kaldı, abla...
Herkese hak ettiği sevgi ve saygıyı gösterelim, elbet. Ama sevgisiz, saygısız bir tutum içinde şahsımıza maddi ve manevi zarar verenleri, vermeye çalışanları, gereken şekilde de uyaralım!
Saygılı olmak, olabilmek, çok zor değil ki!...