Düşün...
Kim üzebilir seni senden başka?
Kim doldurabilir içindeki boşluğu sen istemezsen?
Kim mutlu edebilir seni, sen hazır değilsen?
Kim yıkar, yıpratır sen izin vermezsen?
Kim sever seni, sen kendini sevmezsen?
Her şey sende başlar, sende biter...
Yeter ki yürekli ol, tükenme, tüketme, tükettirme içindeki yaşama sevgisini...
Ya çare sizsiniz yada çaresizsiniz. ..
Maşuk olursa sana karşı lal.
Sende nefsini suskunluğa sal.
Fazla sürdürme
Uzat ona bir gül dikensiz olsun ama dal.
Dilin söylesin kelimelerin olsun şeker ile bal.
“Aşk” dargınlığı sevmez.
Hemen git onun gönlünü al..
İnsanlığı aradım; bunu doğrulukta gördüm. Gönlüm ululuk istedi, bunu kanaat ve tevazuda buldum. Övünmek istedim, bunu huyda ve benlikte küçülmekte buldum. Gönlümün ganî olmasını aradım, bunu tevekkülde buldum.”