Mehmet Coşkundeniz Yazıları

NE DERSİN
O'na...

Senden önce ne yapardım ben,bunu hatırlamaya çalışıyorum. Hatırlamaya çalıştıkça da kocaman bir boşluğun içine yuvarlanmış gibi oluyorum. Senden önce ne yapardım ben?

Niye düşündükçe herşey boş ve anlamsız? Şaşırıyorum çünkü bir insanın hayatını bir başka insan nasıl bu kadar değiştirebilir ki?Sen olmadan önce anlamsız mıydı hayatım? Değildi elbette. Belki hayatıma seninle birlikte yüklenen anlam, daha önce yaşanan herşeyi silip götürdü... Ne dersin ?

Doymak bilmeyen bebeklerin annesini gözlemesi gibi gözlüyorum bende seni. Sürekli senden gelecek bir haberi beker durumdayım. Zamanı seninle nasıl geçireceğimi hayal eder durumdayım.

Ne yaptın bana bilmiyorum. Aşksa aşk, sevdaysa sevda. Daha önce de yaşadım en koyu aşkları.. Ama bu başka bir şey. Hani aşktanda üstün diyeceğim, bir türk filminin kavuşamayan iki kahramanı gibi olacak. Bu da değil.

Senden önce nasıl mutlu olurdum ben? Neler sevindirirdi beni? Yine aynı kitapları okurdum, yine aynı müzikleri dinlerdim. Ama senden sonra sanki hayatımda ilk kez müzik dinliyormuşum gibi geliyor. İlk kez bir kitabı elimden bırakmadan her satırını beynime kazıyarak okuyorum...

Ansızın hayatıma girdiğin o andan öncesi yok.. Daha ne olduğunu anlayamadan birdenbire doldun içime.. Teslimdim artık sana, yüreğimle.. bedenimle.. ruhumla teslimdim.
Varlığınla hayatımı değiştirmene seviniyorum; ama, senden öncesini hatırlamayan ben gidersen ne yapacağım? ya herşey tıpkı hayatıma girişin gibi yarım kalırsa?
Gidersen ve ben yarım kalırsam herşey yabancı gelecek bana. Herşeyi yeniden öğreneceğim. Üstelik öğretmenim de olmayacak. Bunu yapabilir miyim bilmiyorum. Düşüncesi bile ruhumu karartıyor. Senden önce ne yapardım ben? Nasıl mutlu olurdum? Ya gidersen? Nasıl yaşarım ben senden sonra? Söylesene sevgili... ne yaptın bana?....

Her An Daha Çok
Çoğalarak seviyorum seni,giderek daha çok…her şeyi yeniden öğrenir gibi,öğrendiklerimi biriktirir gibi,çoğala çoğala…Uzaklığında da,yakınlığında da,her zamanda ve her mekanda…Geceleri kısaltıp gündüz oluyorsun,gündüzleri bitirip yıldız oluyorsun.Daha çok seviyorum seni,yaramın kanamasını kesen bir ilaç gibi.Bir kıvılcımdan,bir yangına dönüşür gibi,büyüyerek ve daha çok.Her an daha çok…Seni sevmenin nöbetini tutuyorum,yüreğim ellerinde.Karda,kışta,deli yağmurda.Mavide ve yeşilde.Parlaklığı giderek artan bir çiçek gibi.Sevdikçe çoğalıyor benim parlaklığım da…Sevdam hep bir an öncesinden daha büyük.Aşkım,daha kararlı,bulmuşken seni kaybetmemek adına.Seni Seviyorum,yaşama sevincim çoğalıyor,içimdeki kuşlar çoğalıyor,kanat çırpışlarını dinle.Hepsi senin aşkına uçuyor…Görmesek de birbirimizi ne gam ! Varsın işte,oradasın.Onca aşk öğretemedi ama,şimdi yalnızken de öğreniyorum seni sevmeyi.Öğrendikçe daha da çoğaltıyorum seni sevmeyi.Özlem aşkın çiçeği,özlemle birlikte aşkında çoğalıyor…Kaç acının sınavından geçtim ve başardım sonunda.Bir tek acıyı azaltıyorum içimde,seni çoğaltıyorum,çoğalttıkça acı yok oluyor.Şimdi yıldızları daha büyük gecelerin,daha çok.Seninle birlikte yıldızlarda çoğalıyor…Korkma,ne kadar çoğalırsan çoğal,yüreğim aşkını taşırmayacak kadar büyük.Sana dair ne varsa hepsini taşıyacak kadar güçlü.Senden gelecek her şeyi kucaklamaya hazır.Seni çoğalttıkça atacak.Geleceğini bilirse,sensizliğe de dayanacak.Ve sevgilim bu aşk seni de çoğaltacak…

Çok güzel yazılarmış. Emeğine sağlık.

mehmet çoşkundeniz'in yazılarını çok beğeniyorum. paylaşımın için çok teşekkür ederim hayatım

Bütün yazılarıda harika..Bu güzel paylaşımın için teşekkürler