II. anıt
çok yorgunum kendi elimin yaptıklarından...
kimseyle konuşmak istemiyorum, maneviyat istiyor bu gönlüm
duruyor içimdeki güzellikler
akıp gidiyor, zaman gibi kötü işler
ne yapmalı bu zulmün karşısında ?
bilinmez bir ben var zulmün başında..
hemde lider olmuş sanki mevlana...
övünmüyor, ağlıyor gözleri...
dili konuşuyor ama söylenenler hepten yalan..
gitme diyor, yapma diyor içi..
red ediyor bedeni... çünkü panzehir istiyor...
hepsi bir ben..! hemde benden uzak bir ben...
duruyor içimdeki güzellikler
akıp gidiyor, zaman gibi kötü işler
kocasamda unutsam geçmişi...
bekliyorum çılgınlar gibi, gelecek günleri...
beni iyi bilirsiniz
o halde iyi kalın diyorum...