Ne kadar da sevgiye muhtaçtır insan..
Nazını çekecek biri olsun ister yanında, Çocukça mırıldanmak, sızlanmak, tutturmak ister...
Bir yetişkin gibi dinlenilmek, Bir çocuk gibi şımartılmak ister..
Her zaman yetişkin olmak, yetişkin gibi davranmak yorar insanı. Bazen saçmalamak ister, Hesaplamadan, hesap etmeden karar vermek ister.. Kalbinin tarifini dinleyip, Hissettiklerinle yol bulmaya çalışmanın dayanılmaz heyecanı içinde, Küçük bir çocuk gibi koşabilmek...
Arkamdan annem bana bakıyordur, -Düşersem öper ve geçer-in güvenliği içinde koşabilmek...
Sıyrılan, kanayan ve acıyan tüm yerlerini, Öpen biri varsa eğer, Korkma düşmekten,
Bırak kanasın dizlerin, Ağla ağlayabildiğin kadar, Öper ve geçer...
Sevdalım .. adamımm...bitmesini istemediğim yolculuğum..
yüreğimin diğer yarısında bulduğum...İçimde söndüremediğim yangınım
hangi yöne dönsem o yandasın..
kaçışlarımın en huzurlu sığınağı...Sana öyle sıkı kilitlenmişim ki , öyle müebbetlice tutuklanmışım ki gönlüne..
nasıl alışayım..nasıl dayanayım sensizliğe...kimleri koyayım yerine.. kimlerin avunayım gönlünde...
nasıl yaşarım yarım yürekle ?
Verilen Sözlere Mi ''Ağlamalı ?
Yoksa ''SAHİPSİZ'' Bırakılan Ellere mi (?)
Şimdi Tüm Yalnızlıklara Mı ''SİTEM'' Etmeli !
Yoksa ''BIRAKIP'' Gidenleremi (?)
"BİSMİLLAH" Deyip Yeniden mi Niyetlenmeli ''hayata !
Yoksa Sandığa ''GÖMÜP'' Üstüne ''Kilitler mi' Vurmalı ?
Kendimi bulabileceğim ama seni de kaybetmeyeceğim bir yere gidiyorum. Bir gün seni çok özleyip çağırsam da yanıma, gelmemelisin.
Bir yara, başka bir yarayı iyileştiremez!
Bunu bilmelisin ve gelmemelisin...
Ben, senin doğrundum sevgili. Ötekiler gelip geçerdi. Sen doğru olanı değil, geçerli olanı seçtin. Terk etmek kazanan olmaya yeter zannettin.
Bana, bir veba busesi bırakıp gittin; bak şimdi yerini başkaları aldı. Bu aşkın vebası sende, busesi bende kaldı. Seçtiğin yolda sana mutluluklar diliyorum. Unutmak alışmaktır. Unutursun demiyorum... Ama alışacaksın biliyorum...
