Güneşin her doğuşunda nazarından haya ettiği günah güzelim. Duruşun İstanbula dolunay. rahmetin bile öyle küçük elleri yoktu, her gökyaşı sonrası toprak kokan. bu baş bedenime yükken, nil yeşili gözlerin nasıl aklımdan gider? aklım gider yusuf , aklım gider! yok mu muhacir bir yürek, (s)aklımı alıyorlar!
Kâtibim, sen söyle ben tesbih tesbih ebcedime lisanı hal ile yazgımı dizerim.
Kölendir bendim.
Söyle, sen itersen kimin eşiğinde dönsün dünya?
Yetti hennam arttım, yumruk kadar yürek ağır bastı kefeyi, ben seni âlem-i berzahta tarttım.