Sevgili günlüğümmmm...
Nerden başlasam nasıl anlatsam ya da ben sussam da artık durmayan gözyaşlarım mı anlatsa bilmiyorum...orda, burda, şurda, her yerde gözünde güneş gözlüğü ile ağlayan gözlerim....
Babam...hayatımın erkeği...beni kötü rüyalardan uyandıran insan...canımın en önemli parçası günlerdir yoğunbakımda hayat mücadelesi veriyor...bugün yalvar yakar yanına girdim.ona dokundum;ellerini kollarını okşadım,saçlarına elledim...ama o beni tanımadı...
Şuan düşünüyorum da insanlık olarak ne boş şeylere aslında takılı kalıyormuşuz meğer...
Giden sevgilinin arkasından ağlamak,
Ev alamamak,
Arabamızı son modeli ile değiştirememek,
Parasızlıktan yakınmak...
Bunlara, ne boş şeylere üzülüyoruz ne kadar boş şeylere ahh'lanıp vah'lanıyoruz...
Bir yerlerde yaşamlar son buluyor,insanlar ölüyor ve hiç bir şey yapılamıyor...
.................
Tükeniyorum yavaş yavaş...hissediyorum biten gücümü...Rabbim yalvarıyorum dermanını esirgeme ailemden...
.................