Şimdi buraya ne yazsam içimdekileri aktaramayacagım kesin.
Değişiklik şart bana.
Napsam saçlarımı maviye mi boyasam?
Ekrana tersten mi baksam?
Şiirmi yazsam , destan mı düzsem.
Şarkımı söylesem. Yok be dinlemek neyine yetiyor dediğini duyar gibiyim.
Derin derin konuşasım, sabaha kadar susmayasım var.
Tabi birde dinlemeye mecali olan bir ben lazım.
Bazen çok yorucu olabiliyorum.
Bazen çok yoruluyorum.
Payıma düşen susmalar mı?
Ah be kadın!
Sen ki takır takır saçmalamayı seven kadın!
Susmaları diline pelesenk eylemişsin..
Geceye veda ederken güzel bir kapanış yapayım ,
bilirim güldürmez devr-i alemden birgünümü yüz bin zara yazmışlar
Telefonda kutlamak istemezdim lakin geç gelecekmiş. Mecburen telefondan kutladım. Senin için sabah 10 da kalktım dedim olsun akşam 10da kutlarsın dedi
Bazen seviyorum bu adamı
Yarın tatile çıkıyorum. Nedense huzursuzum. Anlamı yok.
Hayattan kopuşlarım ne olacak bilemiyorum.
Kendimi ayakta tutamıyor, tutunamıyorum kendime.
Üzerimde koskoca bir ağırlık var. Kaldıramıyorum.
Yaşıyorum yaşamasına da, yaşamak bu değil.
Neyse depresife bağladım iyice. İşte yazmaya başlayınca içim dekileri tutamıyor, yansıtıyorum değil mi?