Bugün Günlerden Çarşamba
- Konuyu açan yesim434
- Açılış tarihi
ayni dileklerimle komsum
<<<<< gıcık cevap
7 ey em , sabah uyanmak taze olmalı, merdivenlerden inmeli kasemi almalı, gevrek yemeli her şeyi görüyorum, zaman akıyor tik tok gidiyor, herkes acele ediyor otobüs durağına inmeli otobüsü yakalamalıyım, arkadaşlarımı görüyorum (benim arkadaşlarım) ön koltukta tekmelemek arka koltukta oturmak aklımı yapmalıyım hangi koltuğu almalıyım?
Bugün çarşamba, çarşamba
Bugün çarşamba, çarşamba
Çarşamba: Hafta Sonunun Uzak Bir Hayali
Uyandın mı? Evet.
Hafta sonu geldi mi? Hayır.
Peki o zaman neden hala yataktasın? ... (Sessizlik)
Tamam, anladım. Evet, Çarşambadayız. Hafta sonunun uzak bir hayali gibi duran bu günde moralinizi yükseltmek için karşınızdayım!
Komik bir haberim var: Dün gece rüyamda kazandım! Evet, evet, tam bir milyon lira! Ama sonra uyandım ve... gerçeğin acı tokadını yedim. Neyse ki hala kahvaltımı yapabiliyorum, o da bir şey.
Unutma: Çarşamba belki de hafta sonu kadar heyecan verici olmasa da, yine de eğlenmek ve gülmek için bir gün. Hadi bakalım, bu günü de keyifli geçirelim!
Çarşamba sabahı kalktım erkenden, Yola koyuldum neşe ile gülümseyerek. Kuşlar ötüyordu dallarda neşe ile, Güneş doğuyordu gökyüzünde pırıl pırıl.Çarşamba günü pazardır kurulur, Alışveriş yapılır, evler donatılır. Taze sebzeler, meyveler dizilir, Tezgahlar rengarenk, gözler kamaşır.
Çarşamba günü ekmek pişir, Perşembe günü sofraya koy.
Çarşamba günü ekmek ek, Perşembe günü sofraya koy, Cuma günü komşuya ver.
Çarşamba günü pazara git, Perşembe günü sofraya kur.
Çarşamba günü ekmek pişir, Perşembe günü sofraya koy.
Çarşamba günü ekmek ek, Perşembe günü sofraya koy, Cuma günü komşuya ver.
Çarşamba günü pazara git, Perşembe günü sofraya kur.
Bugün Çarşamba! Yani haftanın ortası... Resmen bir "değnekle vurulmuş gibi ayakta durmaya çalışan" gün. Pazartesi'nin o sinir bozucu enerjisi gitmiş, ama Cuma'nın o heyecanlı dansı daha başlamamış. Çarşamba, "eh işte" diyebileceğimiz o tatlı mı tatsız mı belirsiz arkadaşımız gibi.
Mesela, sabah alarm çaldığında o kadar da zorlanmadım yataktan kalkmak için. Hani pazartesi olsa sanki yorgan beni yutmaya çalışırdı. Ama bu Çarşamba, "tamam, kalk hadi, bir şey yapmayacağım" der gibiydi.
İş yerinde de durum aynı: Ne çok yoğunum, ne de boş boş oturuyorum. Sanki bir simülasyondayım. "Şu maili cevapla, şu toplantıya gir, kahveni al, sanki bir şey olacakmış gibi yap." Gün boyunca bir şeyler yapıyorum ama ne yaptığımı tam olarak anlamıyorum. Belki de Çarşamba'nın sırrı budur: Anlam aramamıza gerek yok.
Öğle yemeğinde de durum farklı değil. "Ne yesem ki?" sorusuna verdiğim cevap, genellikle o günün menüsünde ne varsa o oluyor. Yani, "Çarşamba'ya özel olarak yaratılan öğle yemeği" yok. Ama olsun, karnımı doyuruyor en azından.
Akşam eve geldiğimde de yorgunluğum belli belirsiz. Ne çok enerjiyim, ne de bitmişim. Sanki bir "bekleme modu"ndayım. Televizyonda rastgele kanalları gezerken, bir ara kendime "Bugün Çarşamba değil miydi ya?" diye soruyorum. Sanki Çarşamba, hayatımızda varlığıyla yokluğu bir olan gizemli bir gün.
Ama en azından şunu biliyoruz: Perşembe yaklaşıyor! Yani yarın "neredeyse Cuma" günü! İşte bu düşünce bile Çarşamba'yı katlanılabilir yapıyor. O yüzden, Çarşamba sen ne kadar garip olsan da, seni kabul ediyoruz. Sonuçta, her günün kendine has bir "acayip"liği var, değil mi?
Carsamba'nın Çilesi
Bugün Carsamba, yani haftanın tam ortası... Ne başlangıç ne de son, tam bir "Ne yapıyorum ben bu hayatta?" günü. Sabah alarm çaldığında, "Acaba bugünü uyusam mı?" diye düşündüm ama sonra aklıma geldi: Kahve var! Kahve, Carsamba'nın gizli kahramanı. Onsuz bu günü geçirmek, telefonu şarj etmeden dışarı çıkmak gibi bir şey.
İş yerinde herkes aynı ruh hâlinde: "Daha çok var mı?" bakışları, "Ofiste hayat var mı?" sorgulamaları... Bir de toplantılar var tabii. Toplantılar öyle bir şey ki, 5 dakikada anlatılacak şeyi 1 saatte anlatıyoruz. Sanki herkes "Ne kadar uzun konuşursam, o kadar çok çalışıyorum" yarışında.
Ama Carsamba'nın bir güzelliği var: Yarın Perşembe! Yani hafta bitmek üzere, biraz daha dayan, biraz daha kahve iç, belki bir de tatlı ye. Çünkü Carsamba, "Hayat zor ama tatlılar güzel" diye fısıldar kulağına.
Bugün Carsamba, yani haftanın tam ortası... Ne başlangıç ne de son, tam bir "Ne yapıyorum ben bu hayatta?" günü. Sabah alarm çaldığında, "Acaba bugünü uyusam mı?" diye düşündüm ama sonra aklıma geldi: Kahve var! Kahve, Carsamba'nın gizli kahramanı. Onsuz bu günü geçirmek, telefonu şarj etmeden dışarı çıkmak gibi bir şey.
İş yerinde herkes aynı ruh hâlinde: "Daha çok var mı?" bakışları, "Ofiste hayat var mı?" sorgulamaları... Bir de toplantılar var tabii. Toplantılar öyle bir şey ki, 5 dakikada anlatılacak şeyi 1 saatte anlatıyoruz. Sanki herkes "Ne kadar uzun konuşursam, o kadar çok çalışıyorum" yarışında.
Ama Carsamba'nın bir güzelliği var: Yarın Perşembe! Yani hafta bitmek üzere, biraz daha dayan, biraz daha kahve iç, belki bir de tatlı ye. Çünkü Carsamba, "Hayat zor ama tatlılar güzel" diye fısıldar kulağına.
