Söz'sel Hezeyanlar
- Konuyu açan r0se
- Açılış tarihi
Yine ve yine gelmemeyi abartmışım.
Gerçi bu sefer ki sebebim iş güç derken kendimi bile unutmam oldu ya neyse.
Hımm bir düşünelim neler oldu son birkaç ayda...
İşe gidiyorum işte. Saçma sapan birkaç şey oldu gelenler gidenler üzenler kıranlar sinirlendirenler boş insanlar.
Herzaman ki hayatım işte. Şanssız, mutsuz, bomboş.
Neyse bunalım yapmıcam bu sefer.
Yine erkenden uykum geldi, yine başım ağrıyor. Yorgunum uykusuzum falan.
Hayatımdaki yeni tempoya alıştım sayılır ama sabah uyanmak için hiç bir sebep bulamıyorum kendime.
Hani bişey vardır ya içinde gece uyurken hemen sabah olsun istersin , sabah olunca hemen dışarı çıkmak işine mutlu gitmek falan. Yaşama sevincimi ? Ne haltsa içimde heves yok, neden yok, sebep yok.
Bomboş anlayacagın. Sevmediğin istemediğin bir iş. Seni mutsuz eden insanlar!
Nasıl hevesli olurki bu durumda insan ?
Aman neyse ya. Bigün bende mutlu olucam diye diye çürüdü içim zaten.
Umutsuz vakayım ben! Hani kızların kaderi annelerine benzermişya.
Anneme üzülürken ben ondan daha beterim!
Ne diyim...
Birgün şuraya güzel şeyler yazmak umuduyla çok döktüm içimi , kinimi, bazen ufak tefek sahte gülümsemelerimi.
Ama kalmadı bende.
Daha fazla kandıramıyorum kendimi.Daha fazla zorlayamıyorum.
Yalandan nefret eden biri olarak en büyük yalanı kendime söyluyorum.
Yazık bana.
yine ve yeniden , koskoca bir NEYSE bırakıyorum.
Hoşçakal Günlüğüm.
Gerçi bu sefer ki sebebim iş güç derken kendimi bile unutmam oldu ya neyse.
Hımm bir düşünelim neler oldu son birkaç ayda...
İşe gidiyorum işte. Saçma sapan birkaç şey oldu gelenler gidenler üzenler kıranlar sinirlendirenler boş insanlar.
Herzaman ki hayatım işte. Şanssız, mutsuz, bomboş.
Neyse bunalım yapmıcam bu sefer.
Yine erkenden uykum geldi, yine başım ağrıyor. Yorgunum uykusuzum falan.
Hayatımdaki yeni tempoya alıştım sayılır ama sabah uyanmak için hiç bir sebep bulamıyorum kendime.
Hani bişey vardır ya içinde gece uyurken hemen sabah olsun istersin , sabah olunca hemen dışarı çıkmak işine mutlu gitmek falan. Yaşama sevincimi ? Ne haltsa içimde heves yok, neden yok, sebep yok.
Bomboş anlayacagın. Sevmediğin istemediğin bir iş. Seni mutsuz eden insanlar!
Nasıl hevesli olurki bu durumda insan ?
Aman neyse ya. Bigün bende mutlu olucam diye diye çürüdü içim zaten.
Umutsuz vakayım ben! Hani kızların kaderi annelerine benzermişya.
Anneme üzülürken ben ondan daha beterim!
Ne diyim...
Birgün şuraya güzel şeyler yazmak umuduyla çok döktüm içimi , kinimi, bazen ufak tefek sahte gülümsemelerimi.
Ama kalmadı bende.
Daha fazla kandıramıyorum kendimi.Daha fazla zorlayamıyorum.
Yalandan nefret eden biri olarak en büyük yalanı kendime söyluyorum.
Yazık bana.
yine ve yeniden , koskoca bir NEYSE bırakıyorum.
Hoşçakal Günlüğüm.
Birşeylere alışmak zordur bazen. İte kaka alışmaya kabullenmeye çalışırsın. Hani en ihtiyaç duydugun anda istersin en çokta...
Gün gelir bi bakarsın alışmışsın, alışamam sandıklarına. Bende alışmışım farkında olmadan yalnızlığa, tekliğe, bişeylere birilerine ihtiyaç duymamaya..
Yalnızlığın en güzel yanı bir daha hayal kırıklıkları yaşamaman sanırım. En kötü yanıda birkere alıştın mı bu hastalığa kurtuluşun yok!.
Evet hastalık diyorum buna. Üstüne yapışmış amansız bir hastalık. Bir kara leke gibi çıkmıyor ruhundan. Bir kere alıştın mı ona damarlarında dolaşan kanına karışan bir uyuşturucu misali ele geçiriyor insanı. İstesende kurtulamıyorsun.
Hani bırakmak istediğinde yoksunluk yaşarmışya insan o misal yaşıyorsun yalnızlığından uzaklaştıgında .
Ah be günlük... okadar alışmışım ki ona elim kolum bağlı. Heveslenip kalabalığa karıştığım anda yalnızlığımı özlüyorum. Kendime bile kalabalıkken etrafımdaki insanların varlığını kaldıramıyorum.
Her sabah uyanmak işkence hani demiştmya bir sebebi olmalı insanın uyanmak için bir hevesi... evden çıkıp yürüdüğüm yollar.. kaç kere değiştirdim bir bilsen hep aynı yol her sabah aynı adımlar hep aynı sokaklar.. birinde evin çatısında oradan her gecene havlayan bastıbacak köpek, kuyruguna basmışlarcasına daha kendime gelemeden sesini duyduğumda cinnetim geliyor...
Ara sıra uğradığım fırındaki insanlar acelem olmasına rağmen kapısında beklediğimi göre göre laklak yapışları cinnetim geliyor...
Dükkanı açtığımda kasaları standları çıkarırken gelene geçene günaydın derken gelip gidenler çıkarken kapıyı kapatmayanlar, çaycının istememe rağmen çay getirmesi, çoluk çocugun bağrışları, soğuk hava cidden cinnetim geliyor.
Üniversite yıllarında yakındığım yalnızlığım şuan özlemim oldu ya..
Keşke çekip gidebilsem bu şehirden insanlardan kendimden en çokta.
YORGUNUM... kendimi bulamadan kaybediyorum. Yorgunum fazlasıyla .. hoşçakal mı demeliyim...
Siyahım bu sabahta simsiyah...
Gün gelir bi bakarsın alışmışsın, alışamam sandıklarına. Bende alışmışım farkında olmadan yalnızlığa, tekliğe, bişeylere birilerine ihtiyaç duymamaya..
Yalnızlığın en güzel yanı bir daha hayal kırıklıkları yaşamaman sanırım. En kötü yanıda birkere alıştın mı bu hastalığa kurtuluşun yok!.
Evet hastalık diyorum buna. Üstüne yapışmış amansız bir hastalık. Bir kara leke gibi çıkmıyor ruhundan. Bir kere alıştın mı ona damarlarında dolaşan kanına karışan bir uyuşturucu misali ele geçiriyor insanı. İstesende kurtulamıyorsun.
Hani bırakmak istediğinde yoksunluk yaşarmışya insan o misal yaşıyorsun yalnızlığından uzaklaştıgında .
Ah be günlük... okadar alışmışım ki ona elim kolum bağlı. Heveslenip kalabalığa karıştığım anda yalnızlığımı özlüyorum. Kendime bile kalabalıkken etrafımdaki insanların varlığını kaldıramıyorum.
Her sabah uyanmak işkence hani demiştmya bir sebebi olmalı insanın uyanmak için bir hevesi... evden çıkıp yürüdüğüm yollar.. kaç kere değiştirdim bir bilsen hep aynı yol her sabah aynı adımlar hep aynı sokaklar.. birinde evin çatısında oradan her gecene havlayan bastıbacak köpek, kuyruguna basmışlarcasına daha kendime gelemeden sesini duyduğumda cinnetim geliyor...
Ara sıra uğradığım fırındaki insanlar acelem olmasına rağmen kapısında beklediğimi göre göre laklak yapışları cinnetim geliyor...
Dükkanı açtığımda kasaları standları çıkarırken gelene geçene günaydın derken gelip gidenler çıkarken kapıyı kapatmayanlar, çaycının istememe rağmen çay getirmesi, çoluk çocugun bağrışları, soğuk hava cidden cinnetim geliyor.
Üniversite yıllarında yakındığım yalnızlığım şuan özlemim oldu ya..
Keşke çekip gidebilsem bu şehirden insanlardan kendimden en çokta.
YORGUNUM... kendimi bulamadan kaybediyorum. Yorgunum fazlasıyla .. hoşçakal mı demeliyim...
Siyahım bu sabahta simsiyah...
Aman efendim kimler gelmis ve gitmis. O kadar ic karartan cumleride nerdeden bulmus boyle. Oysaki o kadar guzelki o kelimeleri yazan. Ve yuregide dahada guzel. Tamam yasadiklari karartti kalemini ama elinin tersiyle o kara kalemi bir kenara itse vee şöyle rengarenk kelimeler once ruhuna sonra satirlarina dussse
icimden gecenleri yazdiktan sonra bir dahaki gelmene gormen icin hosgeldin canımıniciiii diyorum
icimden gecenleri yazdiktan sonra bir dahaki gelmene gormen icin hosgeldin canımıniciiii diyorum
Can ablam hoşbuldumAman efendim kimler gelmis ve gitmis. O kadar ic karartan cumleride nerdeden bulmus boyle. Oysaki o kadar guzelki o kelimeleri yazan. Ve yuregide dahada guzel. Tamam yasadiklari karartti kalemini ama elinin tersiyle o kara kalemi bir kenara itse vee şöyle rengarenk kelimeler once ruhuna sonra satirlarina dussse
O kadar istiyorum ki bunu bende çok şikayetçiyim kendimden.
Eski neşem kalmadı. Sanki üstümde lanet var gibi. Çok cıvıl cıvıl renkli haraketli bi insandım aslında.
Neden böyle oldu neden hiç bişey yolunda değil bilmiyorum.
Neşem kalmadı hevesimde düzelmek istiyorum ama olmuyor ne kadar çabalasamda.
Herşey üst üste geliyor abla. Ayrılıklar, yalnızlıklar, ölümler, kayboluşlar, hayal kırıklıkları biri bitiriyor diğeri başlıyor . Hayat bana es vermiyor. Hapisim bu hayatta kurtuluşm yok gibi.
Hani her defasında bunuda atlatırım buda geçicek diyorum inanıyorumda neler yaşadım neler atlattım
buda geçicek diyorum ama biyerden sonra cdden çok yorgnum abla napcagımı bilmiyorum.
Kimseye anlatamıyorum kimsede anlamıyor zaten hep güçlü görünmek zorundayım, hep mutlu, hep iyi.
Ama değilim. Hemde hiç. İşte arada çok çok dayanamayacak duruma gelirsem burya geliyorum içimdekilerin yüzde 1'ini bile dökemiyorum ama biraz atıyorum işte sonra yne boğuşuyorum herşeyle
Zaten baska bişeyim yok ...
Güldürdün beni
O gün kıyamet kopar şansıma
Belli mi olur yahu saatine denk gelmesi yeterli
Benzer konular
- Solved
- Soru