BANA BİR HARF ÖĞRETENİN KIRK YIL BAŞININ ETİNİ YERİM (devamı)
5.PERDE
(4.Perde öğretmenler toplantısıdır. Toplantıya Gıyabi Bey başkanlık yapmaktadır. Toplantıda; istisna Hanım, Mübeccel Hanım, Kültegin Bey vardır.)
GIYABİ BEY: Evet arkadaşlar! Her yıl geleneksel olarak düzenlediğimiz Öğretmenler Kurulu Toplantısına hoş geldiniz.
( istisna Hanım Mübeccel Hanım'ın kulağına eğilerek)
İSTİSNA HANIM: Baksana Mübeccel, sanki Kırkpınar Güreşlerini açış konuşmasını yapıyor.
MÜBECCEL HANIM: Şimdi "eeyt burası er meydanı" deyip Kültegin Bey'i güreşe davet edecek diye ödüm patlıyor.
( Karıştırdığı kağıtlardan başını aniden kaldıran müdür)
GIYABİ BEY: En önemli mesele öğrenci meselesi!
MÜBECCEL HANIM: Evet Müdür Bey bir çarpım tablosunu ezberletemedim bir aydır!
GIYABİ BEY: Elbette ezberletemezsiniz İstisna Hanım, çocuklara matematik değil ahiret soruları soruyorsunuz sanki, geçen 1. sınav sorularına şöyle bir göz attım da.
MÜBECEL HANIM: Hangi soru zormuş Müdür Bey?
GIYABİ BEY: Efendim mesela önümdeki kağıttan okuyorum. "Bir havuz dakikada 500 litre su alıyorsa 10 dakika sonra havuzda kaç litre su olur"?
( Öğretmenler şaşkınlıkla birbirlerine bakar?)
Efendim bir matematik dersinde havuzun işi ne? Çocukların psikolojisini de bozuyorsunuz.
KÜLTEGİN BEY: O neden Müdür Bey?
GIYABİ BEY: Nedeni var mı efendim. Çocuklar, tatilde "belki problem çıkar" diye havuza girmekten korkuyorlar.
KÜLTEGİN BEY: Ama öğrenciler de çok ukala davranıyorlar Müdür Bey. Geçen 8/C' den Aykut' a: "Oğlum Çin Seddini kim yaptı?" dedim.
İSTİSNA HANIM: O ne dedi?
KÜLTEGİN BEY: "VaIlahi ben yapmadım hocam!" dedi.
GIYABİ BEY: E hocam bunlar çocuk, anlayışlı olmalı. Yaparlar yaparlar "ben yapmadım," derler.
İSTİSNA HANIM: Efendim sorun yalnızca bununla da kalmıyor. Yabancı dile alaka sıfır!
GIYABİ BEY: Sizin de Türkçe'ye alakanız sıfır İstisna Hanım!
İSTİSNA HANIM: O nedenmiş Müdür Bey!
GIYABİ BEY: Geçen sınav kağıtlarınızı okudum.
( Kelimeleri Türkçe okunuşuyla telaffuz ederek)
What tıme is it? Demişsiniz. Daha kibar olalım lütfen o "it" yerine fino kullansanız daha kibar olmaz mıydı efendim. Bu sistemle vallaha yattı balık yan going yani!
( Öğretmenler yine şaşkınlıkla birbirlerine bakarlar)
GIYABİ BEY: Arkadaşlar gündemimizin 3. Maddesi olan dilek ve temenniler kısmına sıra. Dileği olan var m?
(Kültegin Bey el kaldırır)
KÜL TEGİN BEY: Efendim ben Memnune' nin olur olmaz zamanlarda, olur olmaz mevzularla, olur olmaz dersimi bölmesi ve olur olmaz dedikodularla, olur Olmaz sinirimi bozmasından şikayetçiyim.
GIYABİ BEY: ( Allah Allah! Çekerek
Kültegin Bey, şu dediklerinizden bir şey anlamadım. Ne o yaa!: "olur olmaz" marşını mı söylüyorsun? Lütfen tekerleme tarzında konuşup ta olur-olmaz kurulun havasını bozmayın.
İSTİSNA HANIM: Evet, Müdür Bey! Bir ara Memnune' nin kulağını çekmek lazım!
(Gıyabi Bey yüksek sesle Memnune' yi çağırır!)
GIYABİ BEY: Memnune! Memnune dedim!
( Memnune, kapıyı vurup gir komutunun aldıktan sonra mahçup bir halde içeri girer.)
MEMNUNE: Buyrun Müdür Beg! Beni şeyittirdiniz de!
GIYABİ BEY: Hoca Hanımlar senden şikayetçi
(Kültegin Bey, yüksekçe öhhö!öhhöl der.)
GIYABİ BEY: Tabi Kültegin Bey 'de öyle!
MEMNUNE: Ne benden mi? Benim gibi bir bahtı karadan mı?
Aaah başımı hangi daşa vur am şimdi?
MÜBECCEL HANIM: Sakin ol Memnune! Seni gören de idamla yargılanan bir mahkum sanır hani!
KÜLTEGİN BEY: Bürütüs bile Sezar'ı bıçakladığında böyle pişman olmamıştır.
İSTİSNA HANIM: Ay hale bak! Artis gibi rol yapıyorsun Memnune!
MEMNUNE: Artist te ni dimek ? Artist te ni dimek !
Ben şu an eyle bir iftirayla garşı garşıyayım ki; ihanete uğramış Hülya Koçyiğit, aldatılmış Türkan Şoray, motivasyonu bozulmuş Gadir İnanır tiplemeleri at eder.
GIYABİ BEY: Film kültürün çok iyi Memnune onu anladık sen biraz da uzmanlık alanın olan "Dedikodu kültüründen" bahset!
MEMNUNE: Ben ve dedikodu eylemiii? Aman ya Rabbi! Benle dedikodu ha! Aynı siyahla beyaz, kedi ile köpek gibi bir şey, yan yana durmaları imkansız.
( İstisna Hanım 'a dönerek)
MEMNUNE: Siz deyin bana İstisna Hanım, kocanızın sizi iki ay önce boşadığını, Mübeccel Hanım' ın Vakko' dan aldığı gri kaşkolü yırttığınızı, Müdür Bey'e "keltoş" dediğinizi hiç kimseye söylemedim mi?
( Müdür, masaya doğru eğilip yan gözle istisna! Ya bakarak öksürür. Mübeccel, şaşkınlık içerisinde aaa! der.)
MEMNUNE: Ve siz Mübeccel Hanım!
MÜBECCEL HANIM: Ay tamam Memnune, kes lütfen!
MEMNUNE: Hayır bu ülkede demirkasi (demokrasi) var. Konuşan toplum, konuşan Türkiye! Artık hiçbir şey gizli kalmayacak.
KÜLTEGİN BEY: Buyurun Reha Muhtar' ın Milli Eğitim Şubesi!
GIYABİ BEY: Konuş kızım konuş açılırsın!
MEMNUNE: Evet siz Mübeccel Hanım! İstisna Hanım'ın arkasından, "Ay bu kadın da 3yıldır aynı paltoyu geyiyor " demenizi, Kültegin Bey için;"Günlük planların tarihini değiştirip 2 yıldır aynı planı müdüre imzalatıyor,"demenizi hiç unutmadım.
Ama hep içime attım kimseye demedim!
Madem "Demırkasi" konuşun diyor; işte özgürlük!
GIYABİ BEY
emokrasi ile dedikoduyu karıştırıyorsun Memnune!
MEMNUNE:Ne fark eder; ikisi de "D" ile başlıyor,önemli olan mana, önemli olan sevgi-kardeşlik!
( Hepsi birden) : Hı!
KÜLTEGİN BEY: Bunları sen mi söylüyorsun Memnune ?
MEMNUNE: Evet! Daha çağdaş, daha müreffeh bir okul için, Hem bunlar geride kaldı. Dün dündü, bugün bugündür canım!
MÜBECCEL HANIM: Ay Memnune ikisi birden olmayı nasıl beceri yorsun?
MEMNUNE: Nasıl yani?
İSTİSNA HANIM: Hem melek, hem şeytan olmayı Memnune!
MEMNUNE: Ne yaparsın; (Elini havaya açar) Takdir-i ilahi, takdir-i ilahi!
GIYABİ BEY: Tamam Memnune sen çık, yoksa birazdan birimiz Azrail! in avukatı olacağız. Ve sana haciz geleceğiz.
MEMNUNE: Sizleri aydınlatabildiysem ne mutlu bana. Müsadenizle
( Memnune sahneden çıkar)
İSTİSNA HANIM: Ay bakıyorum da okulumuz, yalan rüzgarı gibiymiş ..
MÜBECCEL HANIM: Evet, galiba başrolde de siz oynuyorsunuz İstisna Hanım!
İSTİSNA HANIM: Duydunuz mu Müdür Bey. Bana alenen hakaret edildi. Ooooh my god! Bunun zapta geçilmesini istiyorum.
MÜBECCEL HANIM: Gri kaşkolü de eklesin mi zapta! ,
( Müdür, elini masaya vurarak),
GIYABİ BEY: Sükunet efendim, sükunet! Masum bir Öğretmenler Kurulu toplantısını Vietnam' a çevirdiniz be! ( Perde kapanır.)
6.PERDE
( Bu perde, öğrenciler arasında geçer. Teneffüstedirler. Şermin ile Aykut, bir yanda; Alev, Kamile ve Veli bir yanda karşılıklı oturmaktadırlar. Latife ise ayaktadır, ve boyuya dolanmaktadır.)
ALEV: Ya Allah aşkına Latife, biraz otursana!
VELİ: Sahiden neyin var senin?
LATiFE: Şimdi ders kimya değil mi ?
ŞERMİN: Bunun neresi seni böyle sinirlendiriyor?
LATİFE: Bize element cetvelimizi ezberlememizi,sözlü yapacağını söyledi değil mi?İki ders önce Mübeccel Hanım tam 30 tane problem verdi ödev.
KAMİLE: Tarihçi, tüm yükselme dönemi savaşlarını bilmemizi tembih etti.
AYKUT: İngilizceci iki zamandan test yapacakmış.
LATİFE:Allah için öğretmenler tek dersin kendi derslerimi olduğunu sanıyar ?
VELİ: Doğru ya nedir o kadar ödev?
ALEV: Sonra da;
(öğretmenin taklidini yaparak)
--Seni son günlerinde hiç beğenmiyorum Alev! Dalıp dalıp gidiyorsun. Böyle giderse geleceğin karanlık"
KAMİLE: Doğru be! Hep gelecek gelecek! Ya bize bugünümüzü bir yaşatın, bugünün de zevkini bir tattırın.
ŞERMİN : Ya evdekiler... Mesela annem: ( Annesini taklit ederek) --"Şermin! Bak, Makbule Hanım' ın oğlu koleji kazanmış sen öyle aylak aylak gez"!
LATİFE: İşte sorun da bu ya! Hepimiz at yarışma hazırlanan taylar gibi büyütülüyoruz.
AYKUT: Sonra da; "Ben senin için saçımı süpürge ettim" "Hayat zor! çalışmazsan sen bilirsin" gibi laflarla göz dağı vermek ...
ALEV: Onlar için Alev' in veya Kamile' nin mutlu olması değil; başarılı olması önemli sanki!
ŞERMİN: Yani gururlarını okşamak için bir aracız.
LATİFE: Geçen babama, kız kardeşimi daha ilkokul 2 deyken kursa göndermelerinin yanlış olduğunu söyledim.
VELİ: O ne dedi?
LATİFE: Ne diyecek!" Sen anlamazsın hele büyü, git ödevini yap!, dedi.
ALEV: Eeeeeeee!
LATİFE: Ödevimi yaptım, müsaade ederseniz biraz oynayacağım, dedim. Ne dedi biliyor musunuz?
(Hep bir ağızdan): Ne dedi?
LATİFE: Şöyle bir baktı yüzüme hiddetle ve ekledi: " Koskoca kız oldun, hala "oyun"dan bahsediyorsun!
(Hepsi gülüşür)
ALEV: Ya sahi, ben bile bazen kendimi kaybediyor bulamıyorum. Çocuk muyuz yetişkin mi?
VELİ: Başkaları için mi yaşamalı, yoksa kendimiz gibi mi olmalıyız?
AYKUT: Ne güzel! İlkokuldayken babam benimle evcilik oynardık.
( Hepsi gülüşür, Aykut mahcub bir şekilde başını eğer)
KAMİLE: Gülmeyin ya! Ben de kovboy olur, babamın sırtına biner oda oda dolanırdık.
ŞERMİN: Onları yine de çok seviyoruz değil mi?
HEPSİ BİRDEN: Şüphesiz!
LATİFE: Peki eksik olan ne?
ALEV: Onların bizi hep başarılı olarak görmek istemeleri ve başarısız olma hakkımızın da olduğunu unutmaları.
VELİ: Başarısız ama sevimli bir çocuk da güzeldir oysa. İnanmıyorsanız bana bakın!
( Hepsi gülüşür)
ALEV: Aaah bir melek olsaydım, bir dağın başına çıkıp, tüm annelere ve babalara haykırmak istedim.
LATİFE: Ne haykırırdın Alev?
( Alev, sahneye seyirci/ere yönelir ve Behçet Necatigil' in dizelerini okur.)
ALEV: Sevgileri yarınlara bıraktınız Çekingen, tutuk,saygılı. Bütün yakınlarınız
Sizi yanlış tanıdı.
Bitmeyen işler yüzünden
-Siz böyle olsun istemezdiniz-
Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi Kalbinizi dolduran duygular,
Kalbinizde kaldı.
Siz geniş zamanları umuyordunuz
Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek
Yılların telaşlarda bu kadar çabuk geçeceği Aklınıza gelmedi
Gizli bahçenizde açan çiçekler vardı, Gecelerde ve yalnız.
Ya vermeye az buldunuz, Yahut vakit olmadı!
(Arkadaşları alkışlar, zil çalar ve derse girerler)
7.PERDE
(Bu sahne fen bilgisi öğretmeni Şahane Hanımın dersidir. Elindeki çantasının sallaya sallaya içeri girer.)
Şahane: Ayyy günaydın şekerler Öğrenciler: günaydın Hocam.
(Şahane Hanım birden sınıf tahtasına dönerek)
Şahane: Ama yapmayın bunu çocuklar. Benim ismim Şahane değil Şahane, Şahane.
Aykut: Hocam siz sınıfa girdiniz adeta sınıfa bir güneş doğdu, sanki sanki çölde susuzlukta şırıl şırıl akan bir pınara rastladık.
Bütün Sınıf: Yağcı, yağcı, yağcı.
Şahane: Aaaa susun bakalım. (Gider Aykut'tan bir yanak alır.) Bizim memleket hep böyle ne yaparsın. Doğru söyleyeni yuhalarlar evladım yuhalarlar.
(Öğretmen masasına oturur, yoklama alır. çantasından çıkardığı aynasına uzun uzun bakar birden ayağa kalkar.)
Şahane: Ayyy çocuklarrrr, ben güzel miyim.
Veli: Ona ne şüphe hocam.
Alev: Hocam bugün ders işleyecek miyiz.
Şahane: O nasıl lakırdı kuzum, elbette biz niçin varız burada.
Alev: Hayır hocam dersin ilk on, on beş dakikası moda tartışmaları ile geçiyor da, onun ıçın ..
(Şahane Hanım hızla tahtaya yönelir ve "Dünyamız ve Gezegenler" başlığını yazar)
Şahane: Evet çocuklar dünyamız Samanyolu adı verilen sistemde tahminen bundan on beş milyar yıl kadar var olmuş, beş milyar yıl süren soğuma sonucu yaşanılabilir bir hal almış.
Alev: Hocam tamam anladık. Dünyanın yaşanılabilir bir hale gelmesi için on beş milyar yıl geçmiş. Okyanuslar, bitkiler kıtalar oluşmuş. Peki tamı yaşamamız için var ettiği dünyayı biz insanlara bırakmakla güzel mi etmiş.
Şahane: Selamın Kavlen! Tövbe estağfurullah, kızım mutlak gerçeklerin içine felsefe konulur mu? Oda ne demek, ben filozof muyum?
Latife: Ama haklı değil mi Alev, hocam. Yüzyıllar boyu süren savaşlar, sahip olma hırsı, bunlar ne hocam.
Şahane: Ayyyy üstüme daral geldi val1ahi. Hem derse siyaset katmayın vallahi sizi polise veririm. Ayy hale bak öğrenci değil de, birer sorgu hakimi her biri.
Şermin: Hocam televizyonlardan izliyorum da, uzay uçsuz budaksız bir karanlık, güneşin rengi sarı peki gökyüzü neden mavi.
Şahane: Ne bileyim kızım. Bunlar ne biçim sorular böyle.
Veli: Hocam ufolara inanıyor musunuz. Gerçekten var mı uzaylılar?
Şahane: Size kaç kare dedim gece sekizden sonraki filmleri izlemeyin, ruh sağlığınız bozulur diye. Bunların hepsi farazi, yani ispatlanmamış bilgiler çocuklar
Alev: Ama hocam çok garip dünyamızı ziyaret ediyorlar, hiçbir zarar vermeden çekip gidiyorlar.
Aykut: Tabii bir şeyler yapmazlar Alev, halimize bakıp bakıp acıyorlardır herhalde. Alev: O neden.
Aykut: Ne olacak Afrika kıtasında açları, bir varil petrol için hiçe sayılan canlan, kaşın üstüde gözün var diye birbirine giren ulusları görünce ilkelliğimize acıyıp, geldikleri gibi gidiyorlar.
Şahane: Ayyy sınıf değil siyaset meydanı maşallah ... Cıvıtmayın derse devam ediyoruz. Güneş sistemimiz dokuz gezegenden oluşuyor çocuklar. Sırasıyla, Mars, Merih, Venüs, Dünya, Satürn, Neptün, Uranüs, Platon ve Jüpiter yer alıyorlar.
Alev: Çok garip değil mi Hocam!
Şahane: Ayyy çıldıracağım şimdi. Garip olan ne evladım?
Alev: Kitapta gördüğüme göre küçükten büyüğe askeri düzenle sıralanmışlar. Şahane: Kızım bumda garip olan bir şey yok.
Veli: Amam hocam hepsi Güneşin etrafında birbirine çarpmadan dönüyorlar Hem de hep soldan sağa
Şahane: Bakın çocuklar. .. Siz bilimin içerisine efsane katmak istiyorsunuz Ama yanlış kapıyı çaldınız.
Aykut: Bilim nedir Hocam?
Şahane: Buyurun cenaze namazına. Şu an kendimi tezi savunan üniversite öğrencisi gibi hissediyorum. Bilim eldeki verilere dayanarak neden sonuç ilişkisi bağlamında fizik ve madde kurallarını inceleyen sistemli zihin faaliyetidir.
Latife: Peki hayat nedir Hocam?
Şahane: Ayyy ... şimdi şakkanadak düşüp bayılacağım. Ben Aristoteles değil Fen Bilgisi öğretmeni Şahane şükranım.
Alev: Hocam galiba bilim, hayatın nasıl olduğunu açıklıyor ama, hayatın ne olduğuna bir türlü cevap veremiyor.
Şahane: Koskoca bilim adamları cevap verememiş de benden mi istiyorsunuz bunların cevaplarını.
Şermin: Ama Hocam insan düşünüyor. Belki de varlığımızın en somut delili, düşünmek. Descartes ne demiş; düşünüyorum öyleyse varım.
Şahane: Elbette düşüneceksiniz çocuklar. Ama boyunuzdan büyük şeyleri değil. Sizin gülme oynama çağınız. Bu ne böyle cehennem zebanileri gibi sorular soruyorsunuz?
Alev: Hocam bi ortasını bulamayacak mıyız şu işin?
Şahane: Nasıl yani Alev!
Alev: Canımız sıkılsa biraz haylazlık yapsak "siz büyüksünüz, küçüklere örnek olmalısınız derler" Kafamızı meşgul eden sorular sorsak "Siz küçüksünüz , bunlarla uğraşmayın" derler. Allah için biz neyiz Hocam?
Şahane: Siz büyümüş de küçülmüşlersiniz. Ayyy siz benim çiçeklerimsiniz. Sorun çocuklar sorun, Ama her sorunun cevabını veremem ona göre.
Veli: Hocam Dünya hep böyle Güneş etrafında dönmeye devam edecek mi? Tamam anladık. Arabalar benzinle hareket ediyor, pedalı çevirirsen bisiklet tekerleği dönüyor. Ama dünya bu kuvveti nereden alıyor.
Şahane:Çocuklar çekim kuvveti diye bişey var. Merkez kaç kuvveti diye bişey var.Ay bayılacam vallahi,üstüme gelmeyin böyle canım.. i
Şermin:Hocam peki,tepemizdeki ozon tabakası deliniyor ve aynı tabaka kendini tamir
ediyormuş. Aynı bi yerimizin kanayıp,kabuk bağlaması gibi bir şey. Dünya da bir
metabolizma gibi mi?
Latife:Hocam dünya var olmadan önce her yer bir gaz bulutu imiş;sonra bi patlama olmuş ve gezegenler oluşmuş peki insan ve hayvanlar nasıl oluşmuş?Yoksa biz topraktan değil de gazdan mı var olduk?
Alev:Hocam neden sadece insanlar düşünüyor,bayvanlar iç 'ile hareket ediyor? Veli: Ah keşke biz de iç güdülerimizle yaşayabilseydik ...
Şermin:Neden?
Veli:Eeeee bu kadar düşünmeye gerek kalmazdı o zaman ..
(Bu arada Şahane Hanım elini kafasına bastırmış sıkıca tutmakta, çıldırma noktasına gelmiştir)
Şahane: Ay yeter çocuklar, La havle vela kuvvete ... Ayyy tamam. (Hızla tahtaya yönelerek yazdıklarını çizer.)
Şahane: Dünya dönüyor, güneş yakınıyor, ozon tabakası delinmiyor. Sen yoksun ben yokum, her şey bir masal. Bıktım yeter artık. Ayyy imdat, imdatl
(Bu arada Memnune içeri girer.)
Memnune: Ne o, yangın mı var, ihtilal mi çıktı, düşman mı bastı, ne oldu Şahane hanım? Şahane: Ayyy sende mi Memnune? Sana ne oldu?
(Memnune seyircilere yönelerek Cahit SITKl ' nın şu şiirini okur.)
Memnune:
Yalnız sen mi kendini mutsuz sanırsın,
Ey gölgesi yeryüzünde avare insan,
Taşta istemezdi yosun tutmasını,
Solmakta her çiçek kokusu uçunca,
Tasadır, ağaca rüzgarda yaprağı.
Her kuş az çok üzülür ölen yavrusuna,
Bak, sivrisinekte halinden memnun değil,
Vızıltısı şikayet makamında.
( Elindeki zili üzgün üzgün çalar ve perde kapanır.)
8.PERDE
(Ders Matematiktir. Öğrenciler dağınık haldedirler. Kikirik kapıda öğretmeni beklemektedir. Mübeccel Hanım 'ın geldiğini gören Kikirik)
KİKİRİK: Mübeccel Hanım geliyor! Mübeccel Hanim geliyor! Hi hi hi ...
(Mübeccel Hanım içeri girer. üzüntülüdür.)
MÜBECCEL: (Soğuk bir sesle) Günaydın çocuklar.
ÖGRENCİLER: (Hep birlikte) Matematik, matematik, Zihnim seni e oldu atik, Trigonometri, Üçgen, Sizlersiz hayat bitik.
MÜBECCEL: Aferin, oturun çocuklar. ( Öğrenciler otururlar.)
Bir önceki ders neyse, bundan sonraki ödevleriniz neyse hepsini unutun.
BİR ÖGRENCİ: Öğretmenim niçin üzgünsünüz?
MÜBECCEL: Sizlere bir problem soracağım. Bunu çözebilirseniz benim üzüntümün sebebini de ortadan kaldırmış olursunuz. Eğer çözemezseniz benim üzüntümün nedenini öğrenmiş olursunuz.
İKİNCİ ÖGRENCİ: Sorun öğretmenim, göreceksiniz çözeceğiz.
MÜBECCEL: Peki soruyorum. İki çocuklu bir öğretmen ailesi, 350 YTL kira, 250 YTL mutfak masrafı , 50 YTL giyim, 250 YTL eğitim masrafı,100 YTL servis ve yol masrafı yapıyorsa. kitap ve gazete almak. sinema veya tiyatroya gitmek, telefon, iletişim vb. masraf1arı için ne kadar parası kalır?
(Öğrenciler problemi çözmeye çalışırlar. bir türlü çözemezler. Birbirilerine sorup dururlar.)
MÜBECCEL: Çözemediniz değil mi?
ÜÇÜNCÜ ÖGRENCİ: Öğretmenim ben parasının kalmadığını hatta borçlandığını buldun
DÖRDÜNCÜ ÖĞRENCİ: Öğretmenim gerçekten zor bir problemmiş.
MÜBECCEL: Çocuklar bunu çözmek o kadar kolay değil. 500000 öğretmen her akşam bu problemi çözmeye çalışıyorlar. Ama bir türlü çözemiyorlar.
(Kapı çalınır. müfettiş Şeref ÇOKSORAR önde , müdür Gıyabi Bey arkada sınıfa girerler. Gıyabi Bey çocuklara dönerek eliyle kalk işareti yapar.)
GIYABİ BEY: Çocuklar İlköğretim müfettişlerimizden Sayın Şeref ÇOKSORAR Bey Sizinle beraber olup. bazı sorular soracak. (Şeref ÇOKSORAR'a dönerek) Buyurun Şeref Bey.
MÜFETTİŞ: Evet evet, tabi tabi! Müdür Bey siz gidebilirsiniz. Ben çocuklarla başbaşa kalacağım. ( Gıyabi Bey çıkar.)
MÜFETTİŞ: Evet evet. tabi tabi' Nasılsınız çocuklar?
TÜM SINIF: Sağol!
MÜBECCEL: Nasılsınız efendim sınıfımıza hoş geldiniz, şerefler verdiniz.
MÜFETTİŞ: Ben kimseye bir şey vermedim. Evet evet, tabi tabi! Ayrıca sınıfa hoş bir şekilde de gelmedim.
MÜBECCEL: Kusura bakmayın efendim,birden heyecanlandım da.
MÜFETTİŞ: Ben müfettişim ... Her şeye bakarım. Kusur, küsur, fitne, fücur, abur, cubur. .. Mesele eğitimse hele hiç gözünün yaşına bakmam adamın.
MÜBECCEL: Pek tabi efendim, pek tabi ...
MÜFETTİŞ: Bu sınıfın sınıf öğretmeni siz misiniz?
MÜBECCEL: Evet efendim.
MÜFETTİŞ: Evet evet, tabi tabi! C Sesi sertleşerek, seri bir şekilde) Neler yaptınız bakayım. Çalıştınız mı? Ne kadar çalıştınız? Nasıl çalıştınız? Nerede çalıştınız? Görürüz şimdi. C Alaycı bir ifade ile) Gerçi siz çalışmamışsınızdır ama ...
MÜBECCEL : Çalıştım efendim.
MÜFETTİŞ: C Yine seri bir şekilde) Bana derhal Ünitelendirilmiş yıllık planlarınızı, günlük planlarınızı, sosyal kulüp faaliyet raporunuzu, zümre kurul tutanaklarınızı, sınav kağıtlarınızı yani varınızı yoğunuzu getirin.
MÜBECCEL: Efendim hepsi dolabımda.
MÜFETTİŞ: Dolapta değil kafanızda olmalı efendim. Evet evet, tabi tabi, kafamızda olmalı.Hadi neyse getirin bakalım. (Mübeccel dışarıya çıkar. Müfettiş Şermine yaklaşarak.)
MÜFETTİŞ: Aç bakayım ağzll1ı kızım ... (Şermin ağzını açar. Müfettiş muayene eder gibi bakar)
MÜFETTİŞ: Aaaaa ... de bakayım.
ŞERMİN: Aaaaa ...
MÜFETTİŞ: Tabi ya tabi aaaa değil mi yavrum! Evet evet tabi tabi!
(Şermin ve arkadaşları gülüşürlerken, Şermin arkasına dönüp garipser, bir el hareketi yapar.)
MÜFETTİŞ: Kızım senin adın ne?
ŞERMİN: Şermin öğretmenim.
MÜFETTİŞ: Tabi ya tabi ya Şermin. Güzel isim güzel isim. ( Aniden dönerek.) Anlamı ne?
ŞERMİN: Anlamını bilmiyorum. öğretmenim.
MÜFETTİŞ: Anlamını bilmediğin ismi niçin kullanıyorsun') Annen baban sana anlamını söylemediler mi') Niçin bu adı sana taktılar? Taktılarsa niçin anlamını söylemediler') Haydi onlar söylemedi. Peki sen niçin öğrenmedin?
MÜFETTİŞ: Evet evet, tabi tabi! (Aniden sınıfa döner) Sınıf mevcudunuz ne kadar az. Aynı kolej gibi.
ŞERMİN: (Arkadaşlarına döner. Müfettişin taklidini yapar.) Evet evet, tabi tabi! ( Sınıf gülüşür. Müfettiş aniden döner. Sınıf susar. Bu arada Mübeccel Hanım evraklarla dönmüştür.)
MÜBECCEL: ( Evrakları ve defterleri masaya koyar.) Buyurun Efendim.
MÜFETTİŞ: (Bir şey hatırlamış gibi hızlı bir şekilde yerinden fırlar. Aykut'a yönelir.) Sen oğlum hangi sosyal kolda görevlisin.
AYKUT: Trafik ve İlk Yardım Sosyal kulubündeyim. Tabi tabi ( sınıf gülüşür.)
MÜFETTİŞ: Ne gibi faaliyetlerdi bulundun evladım.
AYKUT: Müdür Yardımcısı Abuzer GÜLSUYU' nun altılı ganyan kuponunu yatırdım. Geçenlerde okula iki ton kömür gelmişti, onun taşınmasına yardım ettim. Ha pazartesi günü de andımızı okudum.
MÜBECCEL: Aaa bu Aykut hep böyledir.Çok şakacı, biraz da aklı karışıktır efendim.( Göz kırparak) Aykut oğlum hani sana öğretmiştim. Trafik kurallarını. Kırmızı ışıkta geçilir, yeşil ışıkta durulur.
MÜFETTİŞ: Ha ... işte yakalandın. Malum oldu kimin aklının karışık olduğu. ( Şermin'e yönelir.) Sen hangi sosyal kulübe Üyesin kızım?
ŞERMİN: Ben hiçbir kulübe bağlı değilim öğretmenim. Annem babam evde sıkı sıkıya tembih ettiler. Sağa sola, etliye sütlüye karışma dediler.
MÜFETTİŞ: (Latife'ye yönelir.) Sen nesin kızım?
LATİFE: Vallahi annemle babam kızları olduğumu söylüyorlar. Ama siz beni kime benzettiniz bilemiyorum.
MÜBECCEL: Latife! ...
MÜFETTİŞ: ( Veli'ye yönelir.) Ya sen oğlum.
VELİ: ( Gömleğini sıyırır, altta Fenerbahçe forması vardır.) Sıkı bir Fenerbahçeliyim öğretmenim
MÜFETTİŞ: Onu demedim oğlum. Hangi sosyal kolda görev aldın?
VELİ: Öğretmenim sen hiçbir işe yaramazsın diye görevlendirmedi.
MÜFETTİŞ: (Mübeccel'e aniden dönerek) Bu ne demek, bu ne demek?
MÜBECCEL: Ben öyle mi demiştim? Bak sen şu bana. Gaflet efendim, gaflet.
MÜFETTİŞ: Evet evet, tabi tabi! Bunları sizinle konuşacağız. Evet evet, tabi tabi!
MÜFETTİŞ: ( Birden masaya yönelir) Verin bakayım planlarınızı.
MÜBECCFL: (Plan dosyasını uzatır.) Planlarım efendim.
MÜFETTİŞ: Siz hangi okul mezunusunuz?
MÜBECCEL: Adıyaman Eğitim Fakültesi efendim.
MÜFETTİŞ: Zaten anlamıştım. Adıyaman Eğitim Fakültesi mezunlarını hiç sevmedim. Planlarını inceleyince görürüz.
MÜBECCEL: ( gayrı ihtiyari ) Çattık belaya.
MÜFETTİŞ: ( Planı dikkatlice inceler.) Bu ne? Bu ne? Milli Eğitim Kanununun 9999. maddesinin Z fıkrasının Y bendine, 8888 sayılı Tebliğler Dergisinde yayımlanan değişikliğe göre Ğ harfinin üzerindeki çizgiyi doğru yapmamışsın.
MÜBECCEL: Ama efendim ....
MÜFETTİŞ: Ne aması! Ne aması! Siz öğretmenler neyi bilirsiniz ki zaten. Allah bilir öğrencileriniz de bir şey bilmiyordur.
MÜFETTİŞ: (Öğrencilere döner.) Evet evet, tabi tabi! Peki size bir soru soracağım. Ama hemen cevap vermelisiniz. Fatih Sultan Mehmet ( Bir iki öğrenci parmak kaldırır.) İstanbul' ( öğrencilerin tamamı parmaklarını kaldırır.) fethederken giydiği kaftanın rengi neydi? ( Seyirciye döner kıs kıs güler. Bu arada kalkan parmaklar aniden iner.) Evet evet, tabi tabi! ( Öğretmene döner) Yok mu? Hiç kimse bilmiyor mu? Bir kişi de mi yok? Bu ne hoca hanım?
MÜBECCEL: Ama hocam dersimiz mat e ma tik. Beni Kültekin Beyle karıştırdınız herhalde.
MÜFETTİŞ: Benim kimseyi karıştırdığım veya kırıştırdığım yok efendim. Öğretmen öğrencilerine her şeyi öğretmeli. Evet evet, tabi tabi! Şimdi matematik de soracağım. ( Öğrencilere döner, yine aceleyle) 9876 yı 9 la çarparak 1234 ekleyin, 6789 ile bölerek, 4321 ile çarparsak kaç eder? ( Yine seyirciye dönerek kıs kıs güler. Aniden dönerek.) İşte matematik de sorduk yok değil mi? Yine yok. Siz hiç bu sınıf ta ders işlemediniz mi?
MÜBECCEL: Efendim soruyu çok hızlı sordunuz. Biraz yavaş sorsaydınız çözeceklerdi.
MÜFETTİŞ: Aman aman çözeceklermiş. Şimdi yavaş sorular da saracağız. Söyleyin bakalım her biriniz kaç enstrüman çalıyorsunuz?
VELİ: ( Arkadaşlarına) Şimdi bu bize hırsız mı demek istiyor?Evet evet. tabi tabi'
MÜFETTİŞ: Evet evet tabi tabi i Beceri dersleri de sıfır. Peki siz bu sınıfta ne yaptınız! ( Masaya parmağını sürer.) Bakın bakın masanın tozuna bakın. Peki bu ne? (Mübecele yaklaşarak.) Şimdi bunun içinde tifo, verem, sıtma, veba, AİDS, faranjit tüm mikroplar vardır.
MÜBECCEL: Haklısınız efendim. Memnune'ye o kadar da temizle diye söylemiştim.
MÜFETTİŞ: Kim bu Memnune, çağırın bakayım. Hemen gelsin buraya.
MÜBECCEL: (Bir öğrenciye) Kalk kızım, çağır Memnune Hanımı
MÜFETTİŞ: Allah bilir, öğrencilerin kişisel ve ruhsal gelişim dosyalarını hazırlamadınız. Evet evet. tabi tabi'
MÜBECCEL: Hazırladım. hazırladım. Ama ruhsal dosyaları eksik. Biraz içlerine kapanıklar da.
MÜFETTİŞ: Evet evet. tabi tabi! Ben onları açmasını bilirim. ( Şermin'e yönelerek. Çok babacan bir tavırla) Bana en mutlu gününü anlatsana evladım.
ŞERMİN: Benim en mutlu günüm, babamın on gün hapis yattığı gündür, öğretmenim.
MÜFETTİŞ: ( Şaşırır) nasıl yani evladım?
ŞERMİN: Babam taksi şoförüdür öğretmenim. Her gece eve geç gelir. Beni döver, anneme de etmediğini bırakmaz. Geçenlerde kaza yapmıştı. Sekizde sekiz kusurlu olduğu için, on gün hapis yattı. Ben de on gün rahat rahat uyudum.
MÜFETTİŞ: Evet evet. tabi tabi' En dertli olanına çattık galiba' Evet evet. tabi tabi' (Kamile'ye dönerek) Ya sen kızım. sen anlat en mutlu gününü.
KAMİLE: Benim en mutlu günüm. annemin babamdan ayrıldığı gÜn oldu öğretmenim.
MÜBECCEL: Nasıl yani Kamile'!
MÜFETTİŞ: (Öğretmene dönerek) Bu soruyu ben sormalıyım herhelde Evet evet, tabi tabi! Nasıl yani kızım?
KAMİLE: Hayır yani öğretmenim. Bildiğiniz gibi değiL. Babamla annem birbirilerini çok severler. Babamı işten çıkarmışlardı. Babam da anneme, iyisi mi kağıt üzerinde boşanalım da sana babandan maaş bağlasınlar dedi. Böylece ayrıldılar. Dedemden gelen para da bizi epey rahatlattı.
( Memnune içeri girer)
MEMNUNE: Efendim beni çağırtmışsınız. Ben kendimi takdim edeyim. Memnune SIRÇALAR. Ben deniz 1960 yılının zemherisinde Adıyaman'ın Kahta'sında doğmuşum. Rivayet o ki. 45 yaşındayım. Amma yaşımı hiç göstermeyen bir enerjiye sahibim.
MÜFETTİŞ: Kızım ne bu masanın tozu?
MEMNUNE: Masada toz mu gördünüz efeeem. Hep diyom bu çocuklara camı pencereyi açman diye. Emme kime laf geçiriyom ki ...
MÜFETTİŞ: Sen ayda bir mi yapıyorsun temizliği'>
MEMNUNE: Okuldaki tÜm hoca ve hoca hanımlar şahidimdir ki, sene başında okulun her bir yerini mintaksinen bir gÜzel sildim. Okul bu her gÜn her gÜn temizlik olmaz ki ... Sonra sıralar. tahtalar eskir. O zaman kim alır sıraları?
MÜFETTİŞ: (Sinirle) Temizlik notunuz sıfır.
MEMNUNE: Bakın mÜfettiş bey. İtikadımızca temizlik imandan gelir. Her bir şeye laf söyletiı-iz emme temizliğe asla. Tam 13 yılımı verdim bu okula. Mezun ettiğimiz öğrenciler yurdun dört bir yanına dağıldı. Giden hocalar bu okuldan memnun ayrıldı. Ama gittikleri yerden memnunlar ki sesleri çıkmıyor.
MÜFETTİŞ: Nasıl yani?
MEMNUNE: Şöyle arz edeyim efendim.
"'Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden
Birçok seneler geçti dönen yok seferinden"
Yahya Kemal BOYUBATTI
MÜBECCEL: Memnune ukalalık yapma lütfen.
MÜFETTİŞ: Evet evet, tabi tabi! Bak kızım öyle tereyağından kıl çeker gibi kurtaramazsın kendini. Senin hakkında tutanak tutup soruşturma açacağım. Evet evet, tabi tabi!
MEMNUNE: Tutun müfettiş bey tutun. Benim anlım ak, başım dik. Ne yaptıysam vatanım için yaptım.
Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar.
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.
Ulusun korkma, nasıl böyle bir hizmetliyi kovar
Müfettiş dediğin, tek dişi kalmış canavar. ..
MÜFETTİŞ: Aaa aaa bir de hakaret. Evet evet, tabi tabi!
MEMNUNE: Hayır efendim hakaret değil. Bu zulme uğramış kalbimin haklı bir isyanıdır.
MÜFETTİŞ: Bir de isyan! Seni dava edeceğim. Evet evet, tabi tabi!
MEMNUNE: Ne yapalım kalsın bizim davamız, mahşere kalsın. (Memnune çıkar. Kapı gürültülü bir şekilde çalar.)
MÜFETTİŞ: (Korkmuş bir ifade ile öğrencilerin arkasına saklanır. Bir yandan da korkuyla bağırır) Açma açma sakın açma.
MÜBECCEL: Anlamadım anlamadım. Niçin açmayayım.
(Kapı açılır. İki sağlık görevlisi önde Gıyabi Bey arkada içeri girerler.)
GÖREVLİ: İşte burada. (Mübeccel Hanım'a döner, eli ile deli işareti yapar) Öğretmen hanım kusma bakmayın. hastamız kaçmış, görevliler de farkına varamamışlar.
MÜBECCEL: Ne yani bu şimdi müfettiş değil miymiş.
GIYABİ BEY: Hiç sormayın Mübeccel Hanım. Yirmi yıllık müdürüm, hiç kimse beni kandıramamıştı.
(Sağlık görevlileri iki kolundan tutarak götürürken)
MÜFETTİŞ: Beni çabuk ordularımın başına götürün. Ben Napolyon BONAPART. Para para para. Evet evet, tabi tabi! Ha soruşturma.
5.PERDE
(4.Perde öğretmenler toplantısıdır. Toplantıya Gıyabi Bey başkanlık yapmaktadır. Toplantıda; istisna Hanım, Mübeccel Hanım, Kültegin Bey vardır.)
GIYABİ BEY: Evet arkadaşlar! Her yıl geleneksel olarak düzenlediğimiz Öğretmenler Kurulu Toplantısına hoş geldiniz.
( istisna Hanım Mübeccel Hanım'ın kulağına eğilerek)
İSTİSNA HANIM: Baksana Mübeccel, sanki Kırkpınar Güreşlerini açış konuşmasını yapıyor.
MÜBECCEL HANIM: Şimdi "eeyt burası er meydanı" deyip Kültegin Bey'i güreşe davet edecek diye ödüm patlıyor.
( Karıştırdığı kağıtlardan başını aniden kaldıran müdür)
GIYABİ BEY: En önemli mesele öğrenci meselesi!
MÜBECCEL HANIM: Evet Müdür Bey bir çarpım tablosunu ezberletemedim bir aydır!
GIYABİ BEY: Elbette ezberletemezsiniz İstisna Hanım, çocuklara matematik değil ahiret soruları soruyorsunuz sanki, geçen 1. sınav sorularına şöyle bir göz attım da.
MÜBECEL HANIM: Hangi soru zormuş Müdür Bey?
GIYABİ BEY: Efendim mesela önümdeki kağıttan okuyorum. "Bir havuz dakikada 500 litre su alıyorsa 10 dakika sonra havuzda kaç litre su olur"?
( Öğretmenler şaşkınlıkla birbirlerine bakar?)
Efendim bir matematik dersinde havuzun işi ne? Çocukların psikolojisini de bozuyorsunuz.
KÜLTEGİN BEY: O neden Müdür Bey?
GIYABİ BEY: Nedeni var mı efendim. Çocuklar, tatilde "belki problem çıkar" diye havuza girmekten korkuyorlar.
KÜLTEGİN BEY: Ama öğrenciler de çok ukala davranıyorlar Müdür Bey. Geçen 8/C' den Aykut' a: "Oğlum Çin Seddini kim yaptı?" dedim.
İSTİSNA HANIM: O ne dedi?
KÜLTEGİN BEY: "VaIlahi ben yapmadım hocam!" dedi.
GIYABİ BEY: E hocam bunlar çocuk, anlayışlı olmalı. Yaparlar yaparlar "ben yapmadım," derler.
İSTİSNA HANIM: Efendim sorun yalnızca bununla da kalmıyor. Yabancı dile alaka sıfır!
GIYABİ BEY: Sizin de Türkçe'ye alakanız sıfır İstisna Hanım!
İSTİSNA HANIM: O nedenmiş Müdür Bey!
GIYABİ BEY: Geçen sınav kağıtlarınızı okudum.
( Kelimeleri Türkçe okunuşuyla telaffuz ederek)
What tıme is it? Demişsiniz. Daha kibar olalım lütfen o "it" yerine fino kullansanız daha kibar olmaz mıydı efendim. Bu sistemle vallaha yattı balık yan going yani!
( Öğretmenler yine şaşkınlıkla birbirlerine bakarlar)
GIYABİ BEY: Arkadaşlar gündemimizin 3. Maddesi olan dilek ve temenniler kısmına sıra. Dileği olan var m?
(Kültegin Bey el kaldırır)
KÜL TEGİN BEY: Efendim ben Memnune' nin olur olmaz zamanlarda, olur olmaz mevzularla, olur olmaz dersimi bölmesi ve olur olmaz dedikodularla, olur Olmaz sinirimi bozmasından şikayetçiyim.
GIYABİ BEY: ( Allah Allah! Çekerek
Kültegin Bey, şu dediklerinizden bir şey anlamadım. Ne o yaa!: "olur olmaz" marşını mı söylüyorsun? Lütfen tekerleme tarzında konuşup ta olur-olmaz kurulun havasını bozmayın.
İSTİSNA HANIM: Evet, Müdür Bey! Bir ara Memnune' nin kulağını çekmek lazım!
(Gıyabi Bey yüksek sesle Memnune' yi çağırır!)
GIYABİ BEY: Memnune! Memnune dedim!
( Memnune, kapıyı vurup gir komutunun aldıktan sonra mahçup bir halde içeri girer.)
MEMNUNE: Buyrun Müdür Beg! Beni şeyittirdiniz de!
GIYABİ BEY: Hoca Hanımlar senden şikayetçi
(Kültegin Bey, yüksekçe öhhö!öhhöl der.)
GIYABİ BEY: Tabi Kültegin Bey 'de öyle!
MEMNUNE: Ne benden mi? Benim gibi bir bahtı karadan mı?
Aaah başımı hangi daşa vur am şimdi?
MÜBECCEL HANIM: Sakin ol Memnune! Seni gören de idamla yargılanan bir mahkum sanır hani!
KÜLTEGİN BEY: Bürütüs bile Sezar'ı bıçakladığında böyle pişman olmamıştır.
İSTİSNA HANIM: Ay hale bak! Artis gibi rol yapıyorsun Memnune!
MEMNUNE: Artist te ni dimek ? Artist te ni dimek !
Ben şu an eyle bir iftirayla garşı garşıyayım ki; ihanete uğramış Hülya Koçyiğit, aldatılmış Türkan Şoray, motivasyonu bozulmuş Gadir İnanır tiplemeleri at eder.
GIYABİ BEY: Film kültürün çok iyi Memnune onu anladık sen biraz da uzmanlık alanın olan "Dedikodu kültüründen" bahset!
MEMNUNE: Ben ve dedikodu eylemiii? Aman ya Rabbi! Benle dedikodu ha! Aynı siyahla beyaz, kedi ile köpek gibi bir şey, yan yana durmaları imkansız.
( İstisna Hanım 'a dönerek)
MEMNUNE: Siz deyin bana İstisna Hanım, kocanızın sizi iki ay önce boşadığını, Mübeccel Hanım' ın Vakko' dan aldığı gri kaşkolü yırttığınızı, Müdür Bey'e "keltoş" dediğinizi hiç kimseye söylemedim mi?
( Müdür, masaya doğru eğilip yan gözle istisna! Ya bakarak öksürür. Mübeccel, şaşkınlık içerisinde aaa! der.)
MEMNUNE: Ve siz Mübeccel Hanım!
MÜBECCEL HANIM: Ay tamam Memnune, kes lütfen!
MEMNUNE: Hayır bu ülkede demirkasi (demokrasi) var. Konuşan toplum, konuşan Türkiye! Artık hiçbir şey gizli kalmayacak.
KÜLTEGİN BEY: Buyurun Reha Muhtar' ın Milli Eğitim Şubesi!
GIYABİ BEY: Konuş kızım konuş açılırsın!
MEMNUNE: Evet siz Mübeccel Hanım! İstisna Hanım'ın arkasından, "Ay bu kadın da 3yıldır aynı paltoyu geyiyor " demenizi, Kültegin Bey için;"Günlük planların tarihini değiştirip 2 yıldır aynı planı müdüre imzalatıyor,"demenizi hiç unutmadım.
Ama hep içime attım kimseye demedim!
Madem "Demırkasi" konuşun diyor; işte özgürlük!
GIYABİ BEY
emokrasi ile dedikoduyu karıştırıyorsun Memnune!MEMNUNE:Ne fark eder; ikisi de "D" ile başlıyor,önemli olan mana, önemli olan sevgi-kardeşlik!
( Hepsi birden) : Hı!
KÜLTEGİN BEY: Bunları sen mi söylüyorsun Memnune ?
MEMNUNE: Evet! Daha çağdaş, daha müreffeh bir okul için, Hem bunlar geride kaldı. Dün dündü, bugün bugündür canım!
MÜBECCEL HANIM: Ay Memnune ikisi birden olmayı nasıl beceri yorsun?
MEMNUNE: Nasıl yani?
İSTİSNA HANIM: Hem melek, hem şeytan olmayı Memnune!
MEMNUNE: Ne yaparsın; (Elini havaya açar) Takdir-i ilahi, takdir-i ilahi!
GIYABİ BEY: Tamam Memnune sen çık, yoksa birazdan birimiz Azrail! in avukatı olacağız. Ve sana haciz geleceğiz.
MEMNUNE: Sizleri aydınlatabildiysem ne mutlu bana. Müsadenizle
( Memnune sahneden çıkar)
İSTİSNA HANIM: Ay bakıyorum da okulumuz, yalan rüzgarı gibiymiş ..
MÜBECCEL HANIM: Evet, galiba başrolde de siz oynuyorsunuz İstisna Hanım!
İSTİSNA HANIM: Duydunuz mu Müdür Bey. Bana alenen hakaret edildi. Ooooh my god! Bunun zapta geçilmesini istiyorum.
MÜBECCEL HANIM: Gri kaşkolü de eklesin mi zapta! ,
( Müdür, elini masaya vurarak),
GIYABİ BEY: Sükunet efendim, sükunet! Masum bir Öğretmenler Kurulu toplantısını Vietnam' a çevirdiniz be! ( Perde kapanır.)
6.PERDE
( Bu perde, öğrenciler arasında geçer. Teneffüstedirler. Şermin ile Aykut, bir yanda; Alev, Kamile ve Veli bir yanda karşılıklı oturmaktadırlar. Latife ise ayaktadır, ve boyuya dolanmaktadır.)
ALEV: Ya Allah aşkına Latife, biraz otursana!
VELİ: Sahiden neyin var senin?
LATiFE: Şimdi ders kimya değil mi ?
ŞERMİN: Bunun neresi seni böyle sinirlendiriyor?
LATİFE: Bize element cetvelimizi ezberlememizi,sözlü yapacağını söyledi değil mi?İki ders önce Mübeccel Hanım tam 30 tane problem verdi ödev.
KAMİLE: Tarihçi, tüm yükselme dönemi savaşlarını bilmemizi tembih etti.
AYKUT: İngilizceci iki zamandan test yapacakmış.
LATİFE:Allah için öğretmenler tek dersin kendi derslerimi olduğunu sanıyar ?
VELİ: Doğru ya nedir o kadar ödev?
ALEV: Sonra da;
(öğretmenin taklidini yaparak)
--Seni son günlerinde hiç beğenmiyorum Alev! Dalıp dalıp gidiyorsun. Böyle giderse geleceğin karanlık"
KAMİLE: Doğru be! Hep gelecek gelecek! Ya bize bugünümüzü bir yaşatın, bugünün de zevkini bir tattırın.
ŞERMİN : Ya evdekiler... Mesela annem: ( Annesini taklit ederek) --"Şermin! Bak, Makbule Hanım' ın oğlu koleji kazanmış sen öyle aylak aylak gez"!
LATİFE: İşte sorun da bu ya! Hepimiz at yarışma hazırlanan taylar gibi büyütülüyoruz.
AYKUT: Sonra da; "Ben senin için saçımı süpürge ettim" "Hayat zor! çalışmazsan sen bilirsin" gibi laflarla göz dağı vermek ...
ALEV: Onlar için Alev' in veya Kamile' nin mutlu olması değil; başarılı olması önemli sanki!
ŞERMİN: Yani gururlarını okşamak için bir aracız.
LATİFE: Geçen babama, kız kardeşimi daha ilkokul 2 deyken kursa göndermelerinin yanlış olduğunu söyledim.
VELİ: O ne dedi?
LATİFE: Ne diyecek!" Sen anlamazsın hele büyü, git ödevini yap!, dedi.
ALEV: Eeeeeeee!
LATİFE: Ödevimi yaptım, müsaade ederseniz biraz oynayacağım, dedim. Ne dedi biliyor musunuz?
(Hep bir ağızdan): Ne dedi?
LATİFE: Şöyle bir baktı yüzüme hiddetle ve ekledi: " Koskoca kız oldun, hala "oyun"dan bahsediyorsun!
(Hepsi gülüşür)
ALEV: Ya sahi, ben bile bazen kendimi kaybediyor bulamıyorum. Çocuk muyuz yetişkin mi?
VELİ: Başkaları için mi yaşamalı, yoksa kendimiz gibi mi olmalıyız?
AYKUT: Ne güzel! İlkokuldayken babam benimle evcilik oynardık.
( Hepsi gülüşür, Aykut mahcub bir şekilde başını eğer)
KAMİLE: Gülmeyin ya! Ben de kovboy olur, babamın sırtına biner oda oda dolanırdık.
ŞERMİN: Onları yine de çok seviyoruz değil mi?
HEPSİ BİRDEN: Şüphesiz!
LATİFE: Peki eksik olan ne?
ALEV: Onların bizi hep başarılı olarak görmek istemeleri ve başarısız olma hakkımızın da olduğunu unutmaları.
VELİ: Başarısız ama sevimli bir çocuk da güzeldir oysa. İnanmıyorsanız bana bakın!
( Hepsi gülüşür)
ALEV: Aaah bir melek olsaydım, bir dağın başına çıkıp, tüm annelere ve babalara haykırmak istedim.
LATİFE: Ne haykırırdın Alev?
( Alev, sahneye seyirci/ere yönelir ve Behçet Necatigil' in dizelerini okur.)
ALEV: Sevgileri yarınlara bıraktınız Çekingen, tutuk,saygılı. Bütün yakınlarınız
Sizi yanlış tanıdı.
Bitmeyen işler yüzünden
-Siz böyle olsun istemezdiniz-
Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi Kalbinizi dolduran duygular,
Kalbinizde kaldı.
Siz geniş zamanları umuyordunuz
Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek
Yılların telaşlarda bu kadar çabuk geçeceği Aklınıza gelmedi
Gizli bahçenizde açan çiçekler vardı, Gecelerde ve yalnız.
Ya vermeye az buldunuz, Yahut vakit olmadı!
(Arkadaşları alkışlar, zil çalar ve derse girerler)
7.PERDE
(Bu sahne fen bilgisi öğretmeni Şahane Hanımın dersidir. Elindeki çantasının sallaya sallaya içeri girer.)
Şahane: Ayyy günaydın şekerler Öğrenciler: günaydın Hocam.
(Şahane Hanım birden sınıf tahtasına dönerek)
Şahane: Ama yapmayın bunu çocuklar. Benim ismim Şahane değil Şahane, Şahane.
Aykut: Hocam siz sınıfa girdiniz adeta sınıfa bir güneş doğdu, sanki sanki çölde susuzlukta şırıl şırıl akan bir pınara rastladık.
Bütün Sınıf: Yağcı, yağcı, yağcı.
Şahane: Aaaa susun bakalım. (Gider Aykut'tan bir yanak alır.) Bizim memleket hep böyle ne yaparsın. Doğru söyleyeni yuhalarlar evladım yuhalarlar.
(Öğretmen masasına oturur, yoklama alır. çantasından çıkardığı aynasına uzun uzun bakar birden ayağa kalkar.)
Şahane: Ayyy çocuklarrrr, ben güzel miyim.
Veli: Ona ne şüphe hocam.
Alev: Hocam bugün ders işleyecek miyiz.
Şahane: O nasıl lakırdı kuzum, elbette biz niçin varız burada.
Alev: Hayır hocam dersin ilk on, on beş dakikası moda tartışmaları ile geçiyor da, onun ıçın ..
(Şahane Hanım hızla tahtaya yönelir ve "Dünyamız ve Gezegenler" başlığını yazar)
Şahane: Evet çocuklar dünyamız Samanyolu adı verilen sistemde tahminen bundan on beş milyar yıl kadar var olmuş, beş milyar yıl süren soğuma sonucu yaşanılabilir bir hal almış.
Alev: Hocam tamam anladık. Dünyanın yaşanılabilir bir hale gelmesi için on beş milyar yıl geçmiş. Okyanuslar, bitkiler kıtalar oluşmuş. Peki tamı yaşamamız için var ettiği dünyayı biz insanlara bırakmakla güzel mi etmiş.
Şahane: Selamın Kavlen! Tövbe estağfurullah, kızım mutlak gerçeklerin içine felsefe konulur mu? Oda ne demek, ben filozof muyum?
Latife: Ama haklı değil mi Alev, hocam. Yüzyıllar boyu süren savaşlar, sahip olma hırsı, bunlar ne hocam.
Şahane: Ayyyy üstüme daral geldi val1ahi. Hem derse siyaset katmayın vallahi sizi polise veririm. Ayy hale bak öğrenci değil de, birer sorgu hakimi her biri.
Şermin: Hocam televizyonlardan izliyorum da, uzay uçsuz budaksız bir karanlık, güneşin rengi sarı peki gökyüzü neden mavi.
Şahane: Ne bileyim kızım. Bunlar ne biçim sorular böyle.
Veli: Hocam ufolara inanıyor musunuz. Gerçekten var mı uzaylılar?
Şahane: Size kaç kare dedim gece sekizden sonraki filmleri izlemeyin, ruh sağlığınız bozulur diye. Bunların hepsi farazi, yani ispatlanmamış bilgiler çocuklar
Alev: Ama hocam çok garip dünyamızı ziyaret ediyorlar, hiçbir zarar vermeden çekip gidiyorlar.
Aykut: Tabii bir şeyler yapmazlar Alev, halimize bakıp bakıp acıyorlardır herhalde. Alev: O neden.
Aykut: Ne olacak Afrika kıtasında açları, bir varil petrol için hiçe sayılan canlan, kaşın üstüde gözün var diye birbirine giren ulusları görünce ilkelliğimize acıyıp, geldikleri gibi gidiyorlar.
Şahane: Ayyy sınıf değil siyaset meydanı maşallah ... Cıvıtmayın derse devam ediyoruz. Güneş sistemimiz dokuz gezegenden oluşuyor çocuklar. Sırasıyla, Mars, Merih, Venüs, Dünya, Satürn, Neptün, Uranüs, Platon ve Jüpiter yer alıyorlar.
Alev: Çok garip değil mi Hocam!
Şahane: Ayyy çıldıracağım şimdi. Garip olan ne evladım?
Alev: Kitapta gördüğüme göre küçükten büyüğe askeri düzenle sıralanmışlar. Şahane: Kızım bumda garip olan bir şey yok.
Veli: Amam hocam hepsi Güneşin etrafında birbirine çarpmadan dönüyorlar Hem de hep soldan sağa
Şahane: Bakın çocuklar. .. Siz bilimin içerisine efsane katmak istiyorsunuz Ama yanlış kapıyı çaldınız.
Aykut: Bilim nedir Hocam?
Şahane: Buyurun cenaze namazına. Şu an kendimi tezi savunan üniversite öğrencisi gibi hissediyorum. Bilim eldeki verilere dayanarak neden sonuç ilişkisi bağlamında fizik ve madde kurallarını inceleyen sistemli zihin faaliyetidir.
Latife: Peki hayat nedir Hocam?
Şahane: Ayyy ... şimdi şakkanadak düşüp bayılacağım. Ben Aristoteles değil Fen Bilgisi öğretmeni Şahane şükranım.
Alev: Hocam galiba bilim, hayatın nasıl olduğunu açıklıyor ama, hayatın ne olduğuna bir türlü cevap veremiyor.
Şahane: Koskoca bilim adamları cevap verememiş de benden mi istiyorsunuz bunların cevaplarını.
Şermin: Ama Hocam insan düşünüyor. Belki de varlığımızın en somut delili, düşünmek. Descartes ne demiş; düşünüyorum öyleyse varım.
Şahane: Elbette düşüneceksiniz çocuklar. Ama boyunuzdan büyük şeyleri değil. Sizin gülme oynama çağınız. Bu ne böyle cehennem zebanileri gibi sorular soruyorsunuz?
Alev: Hocam bi ortasını bulamayacak mıyız şu işin?
Şahane: Nasıl yani Alev!
Alev: Canımız sıkılsa biraz haylazlık yapsak "siz büyüksünüz, küçüklere örnek olmalısınız derler" Kafamızı meşgul eden sorular sorsak "Siz küçüksünüz , bunlarla uğraşmayın" derler. Allah için biz neyiz Hocam?
Şahane: Siz büyümüş de küçülmüşlersiniz. Ayyy siz benim çiçeklerimsiniz. Sorun çocuklar sorun, Ama her sorunun cevabını veremem ona göre.
Veli: Hocam Dünya hep böyle Güneş etrafında dönmeye devam edecek mi? Tamam anladık. Arabalar benzinle hareket ediyor, pedalı çevirirsen bisiklet tekerleği dönüyor. Ama dünya bu kuvveti nereden alıyor.
Şahane:Çocuklar çekim kuvveti diye bişey var. Merkez kaç kuvveti diye bişey var.Ay bayılacam vallahi,üstüme gelmeyin böyle canım.. i
Şermin:Hocam peki,tepemizdeki ozon tabakası deliniyor ve aynı tabaka kendini tamir
ediyormuş. Aynı bi yerimizin kanayıp,kabuk bağlaması gibi bir şey. Dünya da bir
metabolizma gibi mi?
Latife:Hocam dünya var olmadan önce her yer bir gaz bulutu imiş;sonra bi patlama olmuş ve gezegenler oluşmuş peki insan ve hayvanlar nasıl oluşmuş?Yoksa biz topraktan değil de gazdan mı var olduk?
Alev:Hocam neden sadece insanlar düşünüyor,bayvanlar iç 'ile hareket ediyor? Veli: Ah keşke biz de iç güdülerimizle yaşayabilseydik ...
Şermin:Neden?
Veli:Eeeee bu kadar düşünmeye gerek kalmazdı o zaman ..
(Bu arada Şahane Hanım elini kafasına bastırmış sıkıca tutmakta, çıldırma noktasına gelmiştir)
Şahane: Ay yeter çocuklar, La havle vela kuvvete ... Ayyy tamam. (Hızla tahtaya yönelerek yazdıklarını çizer.)
Şahane: Dünya dönüyor, güneş yakınıyor, ozon tabakası delinmiyor. Sen yoksun ben yokum, her şey bir masal. Bıktım yeter artık. Ayyy imdat, imdatl
(Bu arada Memnune içeri girer.)
Memnune: Ne o, yangın mı var, ihtilal mi çıktı, düşman mı bastı, ne oldu Şahane hanım? Şahane: Ayyy sende mi Memnune? Sana ne oldu?
(Memnune seyircilere yönelerek Cahit SITKl ' nın şu şiirini okur.)
Memnune:
Yalnız sen mi kendini mutsuz sanırsın,
Ey gölgesi yeryüzünde avare insan,
Taşta istemezdi yosun tutmasını,
Solmakta her çiçek kokusu uçunca,
Tasadır, ağaca rüzgarda yaprağı.
Her kuş az çok üzülür ölen yavrusuna,
Bak, sivrisinekte halinden memnun değil,
Vızıltısı şikayet makamında.
( Elindeki zili üzgün üzgün çalar ve perde kapanır.)
8.PERDE
(Ders Matematiktir. Öğrenciler dağınık haldedirler. Kikirik kapıda öğretmeni beklemektedir. Mübeccel Hanım 'ın geldiğini gören Kikirik)
KİKİRİK: Mübeccel Hanım geliyor! Mübeccel Hanim geliyor! Hi hi hi ...
(Mübeccel Hanım içeri girer. üzüntülüdür.)
MÜBECCEL: (Soğuk bir sesle) Günaydın çocuklar.
ÖGRENCİLER: (Hep birlikte) Matematik, matematik, Zihnim seni e oldu atik, Trigonometri, Üçgen, Sizlersiz hayat bitik.
MÜBECCEL: Aferin, oturun çocuklar. ( Öğrenciler otururlar.)
Bir önceki ders neyse, bundan sonraki ödevleriniz neyse hepsini unutun.
BİR ÖGRENCİ: Öğretmenim niçin üzgünsünüz?
MÜBECCEL: Sizlere bir problem soracağım. Bunu çözebilirseniz benim üzüntümün sebebini de ortadan kaldırmış olursunuz. Eğer çözemezseniz benim üzüntümün nedenini öğrenmiş olursunuz.
İKİNCİ ÖGRENCİ: Sorun öğretmenim, göreceksiniz çözeceğiz.
MÜBECCEL: Peki soruyorum. İki çocuklu bir öğretmen ailesi, 350 YTL kira, 250 YTL mutfak masrafı , 50 YTL giyim, 250 YTL eğitim masrafı,100 YTL servis ve yol masrafı yapıyorsa. kitap ve gazete almak. sinema veya tiyatroya gitmek, telefon, iletişim vb. masraf1arı için ne kadar parası kalır?
(Öğrenciler problemi çözmeye çalışırlar. bir türlü çözemezler. Birbirilerine sorup dururlar.)
MÜBECCEL: Çözemediniz değil mi?
ÜÇÜNCÜ ÖGRENCİ: Öğretmenim ben parasının kalmadığını hatta borçlandığını buldun
DÖRDÜNCÜ ÖĞRENCİ: Öğretmenim gerçekten zor bir problemmiş.
MÜBECCEL: Çocuklar bunu çözmek o kadar kolay değil. 500000 öğretmen her akşam bu problemi çözmeye çalışıyorlar. Ama bir türlü çözemiyorlar.
(Kapı çalınır. müfettiş Şeref ÇOKSORAR önde , müdür Gıyabi Bey arkada sınıfa girerler. Gıyabi Bey çocuklara dönerek eliyle kalk işareti yapar.)
GIYABİ BEY: Çocuklar İlköğretim müfettişlerimizden Sayın Şeref ÇOKSORAR Bey Sizinle beraber olup. bazı sorular soracak. (Şeref ÇOKSORAR'a dönerek) Buyurun Şeref Bey.
MÜFETTİŞ: Evet evet, tabi tabi! Müdür Bey siz gidebilirsiniz. Ben çocuklarla başbaşa kalacağım. ( Gıyabi Bey çıkar.)
MÜFETTİŞ: Evet evet. tabi tabi' Nasılsınız çocuklar?
TÜM SINIF: Sağol!
MÜBECCEL: Nasılsınız efendim sınıfımıza hoş geldiniz, şerefler verdiniz.
MÜFETTİŞ: Ben kimseye bir şey vermedim. Evet evet, tabi tabi! Ayrıca sınıfa hoş bir şekilde de gelmedim.
MÜBECCEL: Kusura bakmayın efendim,birden heyecanlandım da.
MÜFETTİŞ: Ben müfettişim ... Her şeye bakarım. Kusur, küsur, fitne, fücur, abur, cubur. .. Mesele eğitimse hele hiç gözünün yaşına bakmam adamın.
MÜBECCEL: Pek tabi efendim, pek tabi ...
MÜFETTİŞ: Bu sınıfın sınıf öğretmeni siz misiniz?
MÜBECCEL: Evet efendim.
MÜFETTİŞ: Evet evet, tabi tabi! C Sesi sertleşerek, seri bir şekilde) Neler yaptınız bakayım. Çalıştınız mı? Ne kadar çalıştınız? Nasıl çalıştınız? Nerede çalıştınız? Görürüz şimdi. C Alaycı bir ifade ile) Gerçi siz çalışmamışsınızdır ama ...
MÜBECCEL : Çalıştım efendim.
MÜFETTİŞ: C Yine seri bir şekilde) Bana derhal Ünitelendirilmiş yıllık planlarınızı, günlük planlarınızı, sosyal kulüp faaliyet raporunuzu, zümre kurul tutanaklarınızı, sınav kağıtlarınızı yani varınızı yoğunuzu getirin.
MÜBECCEL: Efendim hepsi dolabımda.
MÜFETTİŞ: Dolapta değil kafanızda olmalı efendim. Evet evet, tabi tabi, kafamızda olmalı.Hadi neyse getirin bakalım. (Mübeccel dışarıya çıkar. Müfettiş Şermine yaklaşarak.)
MÜFETTİŞ: Aç bakayım ağzll1ı kızım ... (Şermin ağzını açar. Müfettiş muayene eder gibi bakar)
MÜFETTİŞ: Aaaaa ... de bakayım.
ŞERMİN: Aaaaa ...
MÜFETTİŞ: Tabi ya tabi aaaa değil mi yavrum! Evet evet tabi tabi!
(Şermin ve arkadaşları gülüşürlerken, Şermin arkasına dönüp garipser, bir el hareketi yapar.)
MÜFETTİŞ: Kızım senin adın ne?
ŞERMİN: Şermin öğretmenim.
MÜFETTİŞ: Tabi ya tabi ya Şermin. Güzel isim güzel isim. ( Aniden dönerek.) Anlamı ne?
ŞERMİN: Anlamını bilmiyorum. öğretmenim.
MÜFETTİŞ: Anlamını bilmediğin ismi niçin kullanıyorsun') Annen baban sana anlamını söylemediler mi') Niçin bu adı sana taktılar? Taktılarsa niçin anlamını söylemediler') Haydi onlar söylemedi. Peki sen niçin öğrenmedin?
MÜFETTİŞ: Evet evet, tabi tabi! (Aniden sınıfa döner) Sınıf mevcudunuz ne kadar az. Aynı kolej gibi.
ŞERMİN: (Arkadaşlarına döner. Müfettişin taklidini yapar.) Evet evet, tabi tabi! ( Sınıf gülüşür. Müfettiş aniden döner. Sınıf susar. Bu arada Mübeccel Hanım evraklarla dönmüştür.)
MÜBECCEL: ( Evrakları ve defterleri masaya koyar.) Buyurun Efendim.
MÜFETTİŞ: (Bir şey hatırlamış gibi hızlı bir şekilde yerinden fırlar. Aykut'a yönelir.) Sen oğlum hangi sosyal kolda görevlisin.
AYKUT: Trafik ve İlk Yardım Sosyal kulubündeyim. Tabi tabi ( sınıf gülüşür.)
MÜFETTİŞ: Ne gibi faaliyetlerdi bulundun evladım.
AYKUT: Müdür Yardımcısı Abuzer GÜLSUYU' nun altılı ganyan kuponunu yatırdım. Geçenlerde okula iki ton kömür gelmişti, onun taşınmasına yardım ettim. Ha pazartesi günü de andımızı okudum.
MÜBECCEL: Aaa bu Aykut hep böyledir.Çok şakacı, biraz da aklı karışıktır efendim.( Göz kırparak) Aykut oğlum hani sana öğretmiştim. Trafik kurallarını. Kırmızı ışıkta geçilir, yeşil ışıkta durulur.
MÜFETTİŞ: Ha ... işte yakalandın. Malum oldu kimin aklının karışık olduğu. ( Şermin'e yönelir.) Sen hangi sosyal kulübe Üyesin kızım?
ŞERMİN: Ben hiçbir kulübe bağlı değilim öğretmenim. Annem babam evde sıkı sıkıya tembih ettiler. Sağa sola, etliye sütlüye karışma dediler.
MÜFETTİŞ: (Latife'ye yönelir.) Sen nesin kızım?
LATİFE: Vallahi annemle babam kızları olduğumu söylüyorlar. Ama siz beni kime benzettiniz bilemiyorum.
MÜBECCEL: Latife! ...
MÜFETTİŞ: ( Veli'ye yönelir.) Ya sen oğlum.
VELİ: ( Gömleğini sıyırır, altta Fenerbahçe forması vardır.) Sıkı bir Fenerbahçeliyim öğretmenim
MÜFETTİŞ: Onu demedim oğlum. Hangi sosyal kolda görev aldın?
VELİ: Öğretmenim sen hiçbir işe yaramazsın diye görevlendirmedi.
MÜFETTİŞ: (Mübeccel'e aniden dönerek) Bu ne demek, bu ne demek?
MÜBECCEL: Ben öyle mi demiştim? Bak sen şu bana. Gaflet efendim, gaflet.
MÜFETTİŞ: Evet evet, tabi tabi! Bunları sizinle konuşacağız. Evet evet, tabi tabi!
MÜFETTİŞ: ( Birden masaya yönelir) Verin bakayım planlarınızı.
MÜBECCFL: (Plan dosyasını uzatır.) Planlarım efendim.
MÜFETTİŞ: Siz hangi okul mezunusunuz?
MÜBECCEL: Adıyaman Eğitim Fakültesi efendim.
MÜFETTİŞ: Zaten anlamıştım. Adıyaman Eğitim Fakültesi mezunlarını hiç sevmedim. Planlarını inceleyince görürüz.
MÜBECCEL: ( gayrı ihtiyari ) Çattık belaya.
MÜFETTİŞ: ( Planı dikkatlice inceler.) Bu ne? Bu ne? Milli Eğitim Kanununun 9999. maddesinin Z fıkrasının Y bendine, 8888 sayılı Tebliğler Dergisinde yayımlanan değişikliğe göre Ğ harfinin üzerindeki çizgiyi doğru yapmamışsın.
MÜBECCEL: Ama efendim ....
MÜFETTİŞ: Ne aması! Ne aması! Siz öğretmenler neyi bilirsiniz ki zaten. Allah bilir öğrencileriniz de bir şey bilmiyordur.
MÜFETTİŞ: (Öğrencilere döner.) Evet evet, tabi tabi! Peki size bir soru soracağım. Ama hemen cevap vermelisiniz. Fatih Sultan Mehmet ( Bir iki öğrenci parmak kaldırır.) İstanbul' ( öğrencilerin tamamı parmaklarını kaldırır.) fethederken giydiği kaftanın rengi neydi? ( Seyirciye döner kıs kıs güler. Bu arada kalkan parmaklar aniden iner.) Evet evet, tabi tabi! ( Öğretmene döner) Yok mu? Hiç kimse bilmiyor mu? Bir kişi de mi yok? Bu ne hoca hanım?
MÜBECCEL: Ama hocam dersimiz mat e ma tik. Beni Kültekin Beyle karıştırdınız herhalde.
MÜFETTİŞ: Benim kimseyi karıştırdığım veya kırıştırdığım yok efendim. Öğretmen öğrencilerine her şeyi öğretmeli. Evet evet, tabi tabi! Şimdi matematik de soracağım. ( Öğrencilere döner, yine aceleyle) 9876 yı 9 la çarparak 1234 ekleyin, 6789 ile bölerek, 4321 ile çarparsak kaç eder? ( Yine seyirciye dönerek kıs kıs güler. Aniden dönerek.) İşte matematik de sorduk yok değil mi? Yine yok. Siz hiç bu sınıf ta ders işlemediniz mi?
MÜBECCEL: Efendim soruyu çok hızlı sordunuz. Biraz yavaş sorsaydınız çözeceklerdi.
MÜFETTİŞ: Aman aman çözeceklermiş. Şimdi yavaş sorular da saracağız. Söyleyin bakalım her biriniz kaç enstrüman çalıyorsunuz?
VELİ: ( Arkadaşlarına) Şimdi bu bize hırsız mı demek istiyor?Evet evet. tabi tabi'
MÜFETTİŞ: Evet evet tabi tabi i Beceri dersleri de sıfır. Peki siz bu sınıfta ne yaptınız! ( Masaya parmağını sürer.) Bakın bakın masanın tozuna bakın. Peki bu ne? (Mübecele yaklaşarak.) Şimdi bunun içinde tifo, verem, sıtma, veba, AİDS, faranjit tüm mikroplar vardır.
MÜBECCEL: Haklısınız efendim. Memnune'ye o kadar da temizle diye söylemiştim.
MÜFETTİŞ: Kim bu Memnune, çağırın bakayım. Hemen gelsin buraya.
MÜBECCEL: (Bir öğrenciye) Kalk kızım, çağır Memnune Hanımı
MÜFETTİŞ: Allah bilir, öğrencilerin kişisel ve ruhsal gelişim dosyalarını hazırlamadınız. Evet evet. tabi tabi'
MÜBECCEL: Hazırladım. hazırladım. Ama ruhsal dosyaları eksik. Biraz içlerine kapanıklar da.
MÜFETTİŞ: Evet evet. tabi tabi! Ben onları açmasını bilirim. ( Şermin'e yönelerek. Çok babacan bir tavırla) Bana en mutlu gününü anlatsana evladım.
ŞERMİN: Benim en mutlu günüm, babamın on gün hapis yattığı gündür, öğretmenim.
MÜFETTİŞ: ( Şaşırır) nasıl yani evladım?
ŞERMİN: Babam taksi şoförüdür öğretmenim. Her gece eve geç gelir. Beni döver, anneme de etmediğini bırakmaz. Geçenlerde kaza yapmıştı. Sekizde sekiz kusurlu olduğu için, on gün hapis yattı. Ben de on gün rahat rahat uyudum.
MÜFETTİŞ: Evet evet. tabi tabi' En dertli olanına çattık galiba' Evet evet. tabi tabi' (Kamile'ye dönerek) Ya sen kızım. sen anlat en mutlu gününü.
KAMİLE: Benim en mutlu günüm. annemin babamdan ayrıldığı gÜn oldu öğretmenim.
MÜBECCEL: Nasıl yani Kamile'!
MÜFETTİŞ: (Öğretmene dönerek) Bu soruyu ben sormalıyım herhelde Evet evet, tabi tabi! Nasıl yani kızım?
KAMİLE: Hayır yani öğretmenim. Bildiğiniz gibi değiL. Babamla annem birbirilerini çok severler. Babamı işten çıkarmışlardı. Babam da anneme, iyisi mi kağıt üzerinde boşanalım da sana babandan maaş bağlasınlar dedi. Böylece ayrıldılar. Dedemden gelen para da bizi epey rahatlattı.
( Memnune içeri girer)
MEMNUNE: Efendim beni çağırtmışsınız. Ben kendimi takdim edeyim. Memnune SIRÇALAR. Ben deniz 1960 yılının zemherisinde Adıyaman'ın Kahta'sında doğmuşum. Rivayet o ki. 45 yaşındayım. Amma yaşımı hiç göstermeyen bir enerjiye sahibim.
MÜFETTİŞ: Kızım ne bu masanın tozu?
MEMNUNE: Masada toz mu gördünüz efeeem. Hep diyom bu çocuklara camı pencereyi açman diye. Emme kime laf geçiriyom ki ...
MÜFETTİŞ: Sen ayda bir mi yapıyorsun temizliği'>
MEMNUNE: Okuldaki tÜm hoca ve hoca hanımlar şahidimdir ki, sene başında okulun her bir yerini mintaksinen bir gÜzel sildim. Okul bu her gÜn her gÜn temizlik olmaz ki ... Sonra sıralar. tahtalar eskir. O zaman kim alır sıraları?
MÜFETTİŞ: (Sinirle) Temizlik notunuz sıfır.
MEMNUNE: Bakın mÜfettiş bey. İtikadımızca temizlik imandan gelir. Her bir şeye laf söyletiı-iz emme temizliğe asla. Tam 13 yılımı verdim bu okula. Mezun ettiğimiz öğrenciler yurdun dört bir yanına dağıldı. Giden hocalar bu okuldan memnun ayrıldı. Ama gittikleri yerden memnunlar ki sesleri çıkmıyor.
MÜFETTİŞ: Nasıl yani?
MEMNUNE: Şöyle arz edeyim efendim.
"'Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden
Birçok seneler geçti dönen yok seferinden"
Yahya Kemal BOYUBATTI
MÜBECCEL: Memnune ukalalık yapma lütfen.
MÜFETTİŞ: Evet evet, tabi tabi! Bak kızım öyle tereyağından kıl çeker gibi kurtaramazsın kendini. Senin hakkında tutanak tutup soruşturma açacağım. Evet evet, tabi tabi!
MEMNUNE: Tutun müfettiş bey tutun. Benim anlım ak, başım dik. Ne yaptıysam vatanım için yaptım.
Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar.
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.
Ulusun korkma, nasıl böyle bir hizmetliyi kovar
Müfettiş dediğin, tek dişi kalmış canavar. ..
MÜFETTİŞ: Aaa aaa bir de hakaret. Evet evet, tabi tabi!
MEMNUNE: Hayır efendim hakaret değil. Bu zulme uğramış kalbimin haklı bir isyanıdır.
MÜFETTİŞ: Bir de isyan! Seni dava edeceğim. Evet evet, tabi tabi!
MEMNUNE: Ne yapalım kalsın bizim davamız, mahşere kalsın. (Memnune çıkar. Kapı gürültülü bir şekilde çalar.)
MÜFETTİŞ: (Korkmuş bir ifade ile öğrencilerin arkasına saklanır. Bir yandan da korkuyla bağırır) Açma açma sakın açma.
MÜBECCEL: Anlamadım anlamadım. Niçin açmayayım.
(Kapı açılır. İki sağlık görevlisi önde Gıyabi Bey arkada içeri girerler.)
GÖREVLİ: İşte burada. (Mübeccel Hanım'a döner, eli ile deli işareti yapar) Öğretmen hanım kusma bakmayın. hastamız kaçmış, görevliler de farkına varamamışlar.
MÜBECCEL: Ne yani bu şimdi müfettiş değil miymiş.
GIYABİ BEY: Hiç sormayın Mübeccel Hanım. Yirmi yıllık müdürüm, hiç kimse beni kandıramamıştı.
(Sağlık görevlileri iki kolundan tutarak götürürken)
MÜFETTİŞ: Beni çabuk ordularımın başına götürün. Ben Napolyon BONAPART. Para para para. Evet evet, tabi tabi! Ha soruşturma.
Son düzenleme:
bağırarak) Yemek hazır herkes sofraya !
