Hayat Memat Meselesi

Bazen yorulur insan…
Ve en çok da kendinden! O vakit sığınacak bir liman, gözlerini yormayacak bir ışık, öldürmeyecek bir kaza, çok yakın bir uzaklık arar…
Velhasıl; limanım, ışığım, kazam, ırağım, yakınım… Yorgunum sevgilim, çok yordum kendimi…
Gel, gülüşünün sırtına yaslanayım… Kalamıyorum ayakta.

- Halis Karabenli/

Kalbim;
Sana kanamak yakışır...

Mazideki anılar kadardır göz yaşları,

Ve hatıralar kadardır kan damlaları,
Bir gün kanamaz,ağlamaz olursun.
Belki de yorgunluğunla unutursun...
Kalbim;
Vazgeç bu sevdadan,
Kendinden geçmeden...

Seven ağlatır mı sevdiğini?
Ama seven de sendin,ağlayan da.
Hasret ilmeği dolandığında boynuna,
An ve an kanayan da,
Onu isteyende sendin son arzunda...

Kalbim;
Yargısız infazları infaz et
O seni infaz etmeden...

Sendin,
Adımlarını delice yoran.

Küçücük yüreğimle ben sana Adam boyu sevdalar büyüttüm
Ama inandıramadım…
Günesin rengine benzemiyormuş gecenin rengi.
Üşütüyormuş ayazı korkutuyormuş
karanlığı yıllardır tarifsiz bir hüzün var üstümde
ya ben fazlayım bu şehirde ya sen eksiksin.
.. Korkutuyor şimdilerde beni yalnızlık”
Sen korkmayı bilir misin?

Bak şimdi bana “hayat" !
Yıllar geçti aramızdan,
Belki ben seni üzdüm,
Belki sen beni kahrettin.
Gel bir anlaşma yapalım seninle !
Ben senin yaptıklarına göz yumayım,
... Sende geriye kalan ömrüme dokunma.
Karışma olup bitene
Gelme üstüme
Çek bir tabure otur ve sadece izle.
Söz sana ilişmeyeceğim,
Kapatacağım gözlerimi
Yürüyeceğim sonsuz karanlığa
Yürüdükçe biliyorum ki üşüyeceğim
Ve
Üşüdükçe seziyorum ki öleceğim.
Sana söz veriyorum aklına bile gelmeyeceğim…

bittimi bitti ne yapmak lazım adam gibi davranmak lazım ...

mutluyum çünkü yenilmeseydim
ey hırs ben senin ürkek ülkenim-
diye bitmeyecekti şiirim.

gidenleri öp benim için, çünkü benim
ceylan bakışlı bir kırlangıçtan
bile mahçup ruhum var.
buruk bir ömrü yaşasa da bedenim
mutluyum çünkü hâlâ kılınçtan
utanan bir boynum var.

"Bir cinayete kurban gidiyorum. Belki de pek çok cinayete kurban gidiyorum. Nasıl olsa inanmıyorum ardımdan tutulacak mateme. Katillerimin yüzlerini seçemiyorum; isimlerindense geride harfler kalacak sadece. Binlerce kelime, onlarca hikâye var boğazımda düğümlenmiş.. Susuyorum konuşmam gereken yerlerde; dilimi tutamıyorum ne zaman susmam gerekse. Anlatacak çok şeyim olsa da, emin değilim anlaşılmak istediğimden..."

Anlatacak çok şeyim olsa da, emin değilim anlaşılmak istediğimden..."

Genişletmek için tıklayın...

tamamen bundan ibaret

SEYYAH

Bu şehirden bana acılar kaldı
Şarap sundum aya ben ayrılık tattım
Seyyah oldum şu alemde öyküler yazdım
Oturup anlattım kendi halimce
Seyyah oldum şu alemde türküler yaktım
Oturup söyledim kendi halimce

Gözlerinden mektup ellerinden su
Bekledim durdum ben ne zor yolmuş bu
Seyyah oldum sözüm bildim gizlendim içime
Çığlık oldu gözlerim kendimi vurdum
Seyyah oldum şu alemde niceler gördüm
Anladım ki insan kalbine yolcu

Bana aşk lazım
Aşkta ateş ararım
Kapanmış kapılardan geçtim
Yanmayan bedenlerden güzelim ben yolumu sildim
Dünyanın hali
Çeker giderim
Yalnızlık yolcusu gönlüm
Bir garip seyyahım ama kendime göçerim

Kendimden yoruldum..
Sürekli maske takmaktan,
İçim kan ağlarken,
İnsanlara gülmekten yoruldum...



Çok sinirliyken bile,
Sakin olma zorunluluğundan yoruldum.
Hüzün çizgileri sarmışken yüzümü,
Gamzelerimi göstermekten yoruldum..
Bağıra bağıra ağlamak isterken,
Gözyaşımı içime akıtmaktan yoruldum.
İçimde deli gibi çağlayan aşk varken..
Dağlara taşlara haykırmak varken
Sesimi içime çekip,
Susmaktan yoruldum..




Gözlerinin mavisinde sana bulanmak isterken
Siyahın esiri olmaktan yoruldum..
Kendimden yoruldum
Hep güçlü olmak ne kadar zordur;
Hep sorumluluk sahibi olmak,
Çocukken genç olmak ,
Gençken olgun olmak
Kimlik değiştmekten yoruldum..
Çabuk tükettim
Umutlarımı
Yarınlarımı
Duygularımı..



Geri dönüşü olmayan bir tüneldeyim
Yine kurulmuş sahne
Başrolde ben
Yardımcı oyuncular ;hüzün, acı maske
Konu;herşeye rağmen mutlu olma sanatı
Ha bide
Oyunun adı var ;Hayat
Gülüyorum yine zorunluluktan..
Bu kaçıncı rol alışım bu filmde
Alışılmış senaryolar bunlar..
Acemi mi sandın beni hayat!!
Ben her gece bu sahnenin müdaviniyim
Hadi bırak mutlu olma tasasını
Yapışmış alnımıza Hayatın kavgası
Düş yakamdan hayat!!!..
Oyunumu oynarım
Sahnemi kapatırım
Ölümdür sonuma yakışan
Bilmezmisin!...
En çok ölülerdir alkışlanan..